Μήπως δουλευόμαστε;

Έχω την εντύπωση ότι έχει αρχίσει το δούλεμα. Φυσικά, εμείς το είχαμε αρχίσει από καιρό, από τότε που άρχισαν οι διαπραγματεύσεις. Δουλεύαμε τους συνομιλητές μας. Πολύ φοβάμαι ότι τώρα άρχισαν να μας δουλεύουν κι αυτοί. Γιατί το λέω αυτό; Ακούστε νέα της περασμένης Τετάρτης:

 

Δεν πληρώθηκε το ΔΝΤ. Η προθεσμία μας ήταν μέχρι 30/6/2015. Η Αθήνα υπέβαλε αίτημα για τρίτο μνημόνιο. Πάει περίπατο η εθνική υπερηφάνεια,’ άλλα λόγια, στα άχρηστα και το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» και κάτι μου λέει ότι σ’ αυτό το σημείο δουλεύουν και εμάς, τον κυρίαρχο λαό, αλλά, περιμένετε, έχει κι άλλα. Ο Βαρουφάκης δήλωσε στους ομολόγους του της Ευρωζώνης ότι η νέα πρόταση για τα μέτρα, που θα συνοδεύει το νέο μνημόνιο, θα είναι πολύ κοντά στις προτάσεις των δανειστών και πως η κυβέρνηση είναι έτοιμη να ταχθεί υπέρ του «ναι» στο δημοψήφισμα, η συμφωνία γίνει δεκτή απ’ το Eurogroup. αυτό δεν είναι δούλεμα, δεν ξέρω τι είναι. Και μετά περιμένουμε να μας πάρουν στα σοβαρά. Οι ενστάσεις μου είναι οι εξής:

• Κατέβηκε το Άγιο Πνεύμα την περασμένη Τρίτη και τους φώτισε με το φως το αληθινό και υπέβαλαν το αίτημα για τρίτο μνημόνιο;
• Επειδή το Άγιο Πνεύμα φώτισε μόνο τους αποστόλους, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η ιδέα του δημοψηφίσματος ήταν μπλόφα. Την είπαν, για να ταράξουν τα νερά.
• Αν η πρόταση για τα μέτρα που θα συνοδεύουν το τρίτο μνημόνιο θα είναι πολύ κοντά στις τελευταίες προτάσεις των δανειστών, γιατί δεν την υποβάλαμε απ’ τις 27/6/2015, αλλά λέγαμε αλακίες (ξέρετε σεις, με » μπροστά) περί δημοψηφισμάτων και λοιπών αηδιών;
• Αν η κυβέρνηση είναι έτοιμη να ταχθεί υπέρ του «ναι» στο δημοψήφισμα, αν η συμφωνία γίνει δεκτή απ’ το Eurogroup, τότε γιατί μας έβαλε στην περιπέτεια του δημοψηφίσματος;

 

Αυτά είναι δύσκολα θέματα, που μόνο ο Λαφαζάνης μπορεί να κατανοήσει, άρα μην το παιδεύετε! Αφήστε να σας τα εξηγήσω εγώ.

1. Ήξεραν ότι δεν τους έπαιρνε άλλο και ετοιμαζόντουσαν για την κωλοτούμπα, που έπρεπε να είναι ή να φανεί ότι είναι ηρωική. Έτσι καταλήξαμε στο δημοψήφισμα. Για να τους τρομάξουμε, αλλά εκείνοι δεν τρόμαξαν.
2. Έγιναν και κάτι δημοσκοπήσεις, που δεν μας τις είπαν, ενώ οι συμπολιτευόμενες εφημερίδες μας είπαν αλακίες, αλλά τα κόμματα και οι δανειστές είχαν τα πραγματικά αποτελέσματα και το αυτί των δανειστών δεν ίδρωσε καθόλου.
3. Το κατάλαβαν στην κυβέρνηση. Χωρίς να είναι πανέξυπνοι, μάλλον, απατεωνίσκοι είναι, καταλαβαίνουν πού και πού μερικά απλά πραγματάκια. Τότε αποφάσισαν ότι είχε έρθει η ώρα της «ηρωικής» κωλοτούμπας και έστειλαν το αίτημα.

 

Από ’δώ και κάτω δεν ξέρω αν έχει καταλάβει ούτε ο Λαφαζάνης με την Αριστερή Πλατφόρμα του.

4. Από την στιγμή που υπέβαλαν οι κυβερνητικοί το αίτημα, άρχισαν οι Ευρωπαίοι να μας δουλεύουν χοντρά! Ο Ντάισελμπλουμ, πρόεδρος του Eurogroup, δήλωσε ότι θα χρειαστεί κάποιος χρόνος για να ετοιμαστεί ένα νέο πρόγραμμα, που ενδεχομένως θα είναι σκληρότερο απ’ το προηγούμενο. (κ.κ. εταίροι μας, και το δούλεμα πρέπει να έχει κάποια όρια, κάπου πρέπει να τελειώνει). Πάντως, συμπλήρωσε, δεν αναμένεται να ληφθούν αποφάσεις πριν απ’ το δημοψήφισμα της 5/7/2015. Σε απλά νεοελληνικά, αυτό σημαίνει ότι ξέρουν το αποτέλεσμα και αφήνουν την κυβέρνηση να φάει τη σφαλιάρα της και μετά, χωρίς άλλα όπλα, να συρθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να αποδεχτεί σκληρότερους όρους.
5. Το μοναδικό του πρόβλημα, του Αλ. Τσίπρα, είναι ότι δεν ξέρει πώς να αποποιηθεί το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», όχι ότι μας λυπάται. Κάθε κόμμα όμως έχει και τους φανατικούς γραφειοκράτες του, που επιμένουν στην πλήρη εφαρμογή των προεκλογικών εξαγγελιών και του προγράμματος του κόμματος. Τέτοιους έχει κι ο ΣΥΡΙΖΑ και πώς να πεις στον Λαφαζάνη, φέρ’ ειπείν, και μερικούς άλλους από άλλες συνιστώσες, ότι θα κάνουν γαργάρα το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης»; Δεν γίνεται. Θα σηκωθούν τα πόδια να βαρέσουν το κεφάλι εκεί μέσα, χωρίς να είμαι σίγουρος ποιο είναι το κεφάλι. Υπάρχει κεφάλι εκεί μέσα ή μόνο Ζωή; Μήπως είναι «ασώματος η κεφαλή», που τραγούδαγε κι ο φίλος μου Νίκος Ξυλούρης; https://www.youtube.com/watch?v=HyoVb4eUGLk

 

Κάτι τέτοια βλέπω και ψυχανεμίζομαι κι άλλα πολλά κι αναρωτιέμαι: Βρε, πού πάμε ξεβράκωτοι στ’ αγγούρια; Τι το κάναμε το τσίγκινο σωβρακάκι; Γιατί οι Ευρωπαίοι βαρέθηκαν να δουλεύουν εκείνοι, για να ταΐζουν εμάς και θέλουν τα λεφτά τους πίσω. Δικαίωμα, όπως θα έλεγαν κι οι χαρτοπαίχτες. Είναι και κάτι άλλοι όμως, που δεν τους χρωστάμε και θέλουν πολύ ν’ αρπάξουν περισσότερα, γιατί για να σταθεί και να ανθίσει μια αυτοκρατορία, –οποιαδήποτε αυτοκρατορία!– πρέπει να κλέβουν, ν’ αρπάζουν και να ληστεύουν από άλλους, τους πιο αδύναμους και, τρόπον τινά, τους υποτελείς και ο νοών νοείτω.

 

Έχω φτάσει σε σημείο να μη ξέρω τι μπορεί να περιμένουμε πλέον. Είτε «όχι» βγει στο δημοψήφισμα είτε «ναι», δεν μπορώ να πιάσω το νόημα της σκέψεως του ΣΥΡΙΖΑ, φυσικά υπάρχει νόημα και σκέψεις, γιατί, ως γνωστόν, για την δημιουργία σκέψεων, είναι απολύτως απαραίτητη η ύπαρξη μυαλού. Υπάρχει; υπάρχει, ας μου εξηγήσει κάποιος τι κάναμε με τις διαπραγματεύσεις επί πεντάμηνο. Μήπως προσπαθούσαμε να πετύχουμε ένα σκληρότερο μνημόνιο; Τρίτο και κακή μας μέρα, που λέμε. Αν είναι έτσι, λυπάμαι πολύ, αλλά δεν το είχα καταλάβει. Άλλα περίμενα εγώ…

 

Κι έρχεται κι ο αναπληρωτής υπουργός Γιάννης Τσιρώνης, την Πέμπτη το βραδάκι, να μας μιλήσει για το ότι πρέπει να ψηφίσουμε «όχι» στο δημοψήφισμα. Αν είχα εμπιστοσύνη στη δημοκρατία τους, θα πήγαινα να αντέξω ένα κάρο αλακίες, για να υποβάλω μία ερώτηση στο τέλος: Γιατί ήρθατε να μας πείσετε να ψηφίσουμε «όχι» κι απ’ τους υποστηρικτές του «ναι» δεν ήρθε κανείς; Μήπως οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δεν σας βγαίνει το εγχείρημα; Ξέρω όμως ότι όσα λέει η αριστερά είναι θέσφατα, άρα ερωτήσεις δεν επιτρέπονται, εκτός κι αν είναι στημένες. Γι’ αυτό δεν πήγα. Γιατί μας δουλεύουν πολύ προοδευτικά. Και δεν το ανέχομαι!

 

Και μετά από τέτοιο δούλεμα, σου λένε «σοβαρέψου και πήγαινε να ψηφίσεις». Εν τάξει, το πίστεψα κι αυτό…

 

ο θείος Τάκης  Παναγιώτης Περράκης

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά

 

της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

 

Και

 

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και

 

Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που σας επιτρέπουν να περνάτε ευχάριστα την ώρα σας.

 

Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.