Μπουγάτσα με τυρί

Αφού είδα τις τελευταίες προτάσεις, που υπέβαλε η κυβέρνηση στους δανειστές, μέσες – άκρες δηλαδή, δεν μου τα είπαν όλα εξ αρχής, πήρα την πρωτοβουλία να ονομάσω το νέο και πιο σκληρό απ’ όλα μνημόνιο «μπουγάτσα με τυρί», όπως λένε την τυρόπιτα στη Θεσσαλονίκη, αφού είναι βασισμένο στο πρόγραμμα – εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ της Θεσσαλονίκης. Και να φανταστεί κανείς ότι, για να φτάσουμε στην μπουγάτσα με τυρί, σπαταλήσαμε 5 μήνες και κάτι διαπραγματεύσεων, φαλιρίσαμε τις τράπεζες, φαλιρίσαμε το κράτος, κάναμε ένα δημοψήφισμα, που το «ΟΧΙ» βγήκε «ΝΑΙ», με μαγικό τρόπο, δεν έχω καταλάβει ακόμη πώς, αλλά το ψάχνω και θα ενημερώσω και μείναμε με την ουτοπία. Όταν τα έλεγα αυτά βεβαίως, με αποκαλούσαν μοχθηρό και εμπαθή, που δεν είμαι φυσικά, γιατί όσα είπα βγήκαν αλήθειες.

 

Μήπως κατάλαβε κανείς γιατί κάναμε δημοψήφισμα; Πάντως αισθάνομαι δικαιωμένος, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, ασχέτως οι πολλοί και κουτοί ψήφισαν «ΟΧΙ». Ψήφισα «ΝΑΙ», ήτοι να αποδεχτούμε μια μη υφισταμένη πρόταση των δανειστών, που είχε ήδη αποσυρθεί, γιατί ήξερα, –πέστε το διαίσθηση, πέστε το ικανότητα να διαβάζω ανάμεσα στις γραμμές,– ότι η πρόταση που θα μας ερχότανε μετά το μεγαλοπρεπές και βροντερό «ΟΧΙ» του (δεν βάζω κοσμητικά επίθετα εδώ, γιατί θα ήταν… προσβλητικά) λαού, θα ήταν χειρότερη από ’κείνη που είχε αποσυρθεί. Απέσυραν πρόταση με ύψος μέτρων €9,6 δις, ενώ εμείς είχαμε προτείνει €9 δις και μας ανάγκασαν να προτείνουμε άλλη με μέτρα ύψους €13 δις ή κάπου εκεί κοντά και μπορεί να θέλουν κι άλλα, που ήταν αναμενόμενο, γιατί, αν φτάνουμε με τέτοια ευκολία στα €13 δις, μπορούμε να φτάσουμε και στα €15 ή και παραπάνω και βοήθειά μας και δόξα στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης!

 

Πόσο βλάξ μπορεί να γίνει ο άνθρωπος ή, για να το θέσω σαφέστερα, πόσο βλάξ μπορεί να γίνει ο άνθρωπος, όταν τον τυφλώνει η ελπίδα; Βλακεία χωρίς όρια, σαν το βαρέλι του χρέους μας, χωρίς καθόλου πάτο. Και μετά αναρωτιόσαστε πώς τα καταφέρνουν οι πολιτικάντηδες και σας δουλεύουν. Απλό είναι: Με την ελπίδα και τις ανέφικτες υποσχέσεις! Είχαν δίκιο οι αρχαίοι Έλληνες που είχαν τοποθετήσει την ελπίδα στο πιθάρι της Πανδώρας, μαζί με όλα τ’ άλλα κακά. Κι όταν η Πανδώρα άνοιξε το πιθάρι και ξεπετάχτηκε από μέσα η Σάρα και η Μάρα και το κακό συναπάντημα, τρομαγμένη μ’ εκείνο που είχε κάνει, έκλεισε το πιθάρι και μόνο η ελπίδα είχε μείνει μέσα. Κάποιος όμως, δεν θυμάμαι τώρα ποιος, μάλλον ο άντρας της, ο Επιμηθέας, ξανάνοιξε το πιθάρι, ίσως γιατί δεν του έφταναν τα τόσα κακά που είχαν βγει και ήθελε να ελευθερώσει και τα υπόλοιπα. Τότε ξεπετάχτηκε και η ελπίδα και μας καταδυναστεύει έκτοτε. Δεν την άφηνε εκεί μέσα, έγκλειστη, ο ευλογημένος; Τα υπόλοιπα κακά τα αντέχουμε, η ελπίδα όμως δεν αντέχεται με τίποτα.

 

Αυτά τα θυμόσαστε ή έχετε μνήμη χρυσόψαρου; (2 δευτερόλεπτα):

«Στις 26 Ιανουαρίου ένας αστεροειδής θα περάσει κοντά στη Γη. Ο Ήλιος θα ανατείλει στις 7 και 34. Τα μαγαζιά και οι τράπεζες θα ανοίξουν μετά τις 8. Στις 26 Ιανουαρίου οι μηχανές παίρνουν μπρος. Αρχίζουμε την πραγματική διαπραγμάτευση. Επαναφορά κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Επαναφορά αφορολόγητου στις 12.000 ευρώ. Μείωση του φόρου των καυσίμων κατά 30 σεντς το λίτρο. Δημιουργία 300.000 νέων θέσεων εργασίας. Χαράζουμε νέα πορεία μαζί με την Ευρώπη. Στις 26 Ιανουαρίου η ελπίδα έρχεται. Η Ευρώπη αλλάζει. ΣΥΡΙΖΑ»
Καταλάβατε τώρα ποιοι σας δούλεψαν προεκλογικά; Αν δεν το καταλάβατε, τι να κάνω; Προσπάθησα!

 

Και μετά μου λένε ότι, δεν έχουμε συμφωνία στην τούρλα της Κυριακής, θα ανατιναχτεί το κράτος. Όπως το Κούγκι; Το ’χω ξανακούσει αυτό και δεν εντυπωσιάστηκα ούτε συγκινήθηκα. Τώρα το κατάλαβαν; Γιατί επί πεντάμηνο περί άλλα ετύρβαζαν και το έπαιζαν αδιάφοροι, τολμηροί, ελεύθεροι κι ωραίοι. Και μας έφεραν στο χείλος του γκρεμού, άσε που μπορεί να έχουμε πέσει ήδη και να μην το ’χουμε καταλάβει ακόμη. Λέτε να είμαστε σε ελεύθερη πτώση; Υποψιάζομαι ότι μάλλον πέσαμε και ο πρωθυπουργός έπιασε τα δραματικά του, «να μην ανατιναχτεί το κράτος» και λοιπές αηδίες, λες και το κράτος περίμενε τον Ιούλιο να ανατιναχτεί, τον Μάρτιο είχε… κώλυμα.

 

Επειδή πιστεύω ότι αυτά που ζούμε δεν ανάγονται στην σφαίρα της πολιτικής, αλλά της ψυχιατρικής, λέω να εξετάσουμε το θέμα  από ψυχιατρικής απόψεως. Χρήσιμο θα είναι!

α) Πόσες φορές έχει αλλάξει όνομα ο ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία σαράντα χρόνια; Να σας θυμίσω: Εσωτερικού, ΕΑΡ, Συνασπισμός, ΣΥΡΙΖΑ και μπορεί να μην τα θυμάμαι όλα. Από κάποιο απ’ όλα ξεπήδησε και η ΔημΑρ, που έχει φτάσει στο 0,6% (σας παρακαλώ, μην γινόσαστε πικρόχολοι, +0,6% εννοώ, όχι –0,6%).

β) Έχει καταλάβει κανείς εκεί μέσα την σημασία της ιδιωτικής πρωτοβουλία και επιχειρηματικότητας; Μάλλον όχι, θα έλεγα, γιατί, αν είχαν καταλάβει, i) δεν θα έκαναν ο,τι περνάει απ’ το χέρι τους, για να κλείσουν και να εξαφανίσουν όσες υγιείς επιχειρήσεις έχουν επιβιώσει μετά από 5 χρόνια οικονομικής κρίσης και ii) δεν θα άκουγα την Παρασκευή 10/7/2015 στον «ΣΚΑΙ» κάποιον πανηλίθιο βουλευτή ή αναπληρωτή να αποφαίνεται ότι χρειαζόμαστε ακόμη είκοσι χιλιάδες (20.000) δημόσιους υπαλλήλους.

 

Οι δημόσιοι υπάλληλοι, φίλοι μου, δεν παράγουν ανάπτυξη, η ιδιωτική πρωτοβουλία την παράγει. Αλλά είναι καλά δασκαλεμένοι: Το δικαιολόγησε ότι χρειαζόμαστε όλους αυτούς τους υπαλλήλους σαν γιατρούς, νοσοκόμες και στα εργαστήρια των δημοσίων νοσοκομείων. Έχουμε ελλείψεις; Να μου πούνε λοιπόν πόσοι ασθενείς πέθαναν από έλλειψη γιατρών και νοσοκόμων. Αν δεν έχει πεθάνει κανείς, δεν χρειαζόμαστε άλλους. Ας δουλεύουν οι υπάρχοντες! Θυμάμαι στην Αγγλία, όταν ο Τόνι Μπλερ, άλλος αριστερόστροφος σοσιαλιστής αυτός, –στο όνομα μόνο, γιατί έπαιρνε μέρος σε πολέμους, που δεν τον αφορούσαν, Ιράκ κλπ,– έκλεισε κάμποσα νοσοκομεία στην Αγγλία, το 1997, αν θυμάμαι καλά, οι εργαζόμενοι εκεί δούλευαν μέρα – νύχτα, με μανταλάκια στα μάτια, για να τα κρατάνε ανοιχτά και έτσι να δείξουν παραγωγικότητα και να μην τους κλείσουν κι εκείνους.

 

Διαγιγνώσκω λοιπόν αριστερό, διαχρονικό διχασμό και κάποτε πρέπει να καταλάβουν οι αριστεροί ότι δεν μπορούν ν’ αλλάξουν το σύμπαν και ας διαβάσουν τον Sigmund Freud να βρουν και το γιατί. Για να λειτουργήσει ο κόσμος, χρειάζεται κανόνες και περιορισμούς! Απλά πραγματάκια αυτά, που μόνο οι αριστεροί δεν μπορούν να κατανοήσουν! Μας έσυραν λοιπόν σ’ ένα δημοψήφισμα, αλληλοϋβριζόμενους και αλληλοαπειλούμενους, να ψηφίσουμε τον εσωτερικό διχασμό τους και ’μείς του δώσαμε 61% και κάτι. Και το ερώτημα ανακύπτει αβίαστα: Πότε θα ξυπνήσει αυτός ο λαός; Ή, για να το θέσω καλύτερα, θα ξυπνήσει ποτέ αυτός ο λαός; Το μέλλον κρατάει την απάντηση. Μέχρι τότε βολευτείτε με μια μπουγάτσα με τυρί!

 

ο θείος Τάκης  Παναγιώτης Περράκης

 

ΥΓ1: Εκείνες τις μπουκαμβίλιες στον μεγάλο δρόμο και αλλού θα τις κλαδέψει κανείς ή περιμένουμε να βγάλουν τ’ αγκάθια τους κάνα μάτι κανενός απρόσεκτου πρώτα;

 

ΥΓ2 (Από την “Καθημερινή της Τρίτης, 14/7/2015. Αρθρογράφος Στέφανος Κασιμάτης, σελ. 2)

 

Επειδή προέχει η δημόσια ασφάλεια, να ξεκινήσω με την ανακοίνωση που εξέδωσε χθες η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας και μας προειδοποιεί να  περιορίσουμε σήμερα τις μετακινήσεις μας, γιατί ο ουρανός βρέχει συριζαίους που πέφτουν από τα σύννεφα και η ομπρέλα δεν προστατεύει…

 

ο θείος Τάκης

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά

 

της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

 

Και

 

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και

 

Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που σας επιτρέπουν να περνάτε ευχάριστα την ώρα σας.

 

Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.