Κράτος και Επανάσταση

Είπα κι εγώ σήμερα ν’ αρχίσω με δανεικό τίτλο, από ένα βιβλίο του Λένιν, για να καλοπιάσω τους αριστερούς και να μην αρχίσουν τις αυτοκτονίες, που –οπωσδήποτε– θα ακολουθήσουν το Μνημόνιο 3 ή το Μνημόνιο «Μπουγάτσα με τυρί», όπως λέγαμε προχτές, που υπέγραψε η «πρώτη αριστερή κυβέρνηση».

 

Έχω πει πολλές φορές ότι δεν δέχομαι τις επαναστάσεις, εκτός από μία: Την Επανάσταση του Μυαλού και της Γνώσης. Η μόνη που αξίζει! εξετάσουμε όλες τις άλλες, θα βρούμε τα δεινά που προέκυψαν απ’ αυτές.

1. Η Αμερικάνικη επανάσταση (Tea Party,1776) δημιούργησε το ανοσιούργημα που ονομάζουμε σήμερα Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, κράτος με αυτοκρατορικές τάσεις για την παγκόσμια ηγεμονία, ώστε να μπορούν να ληστεύουν όλους τους άλλους και να περνάνε εκείνοι καλύτερα. Βοήθειά μας!
2. Λίγο αργότερα (1789) η Γαλλική επανάσταση, πτώση της Βαστίλης, που είχαμε την επέτειό της προχτές την Τρίτη και την γκιλοτίνα να κόβει νύχτα – μέρα όχι μόνο τους ευγενείς, που τους είχε ο όχλος άχτι, αλλά και μοδιστρούλες, που έραβαν τα φορέματα των ευγενών, άσε που πήραν το πάνω χέρι κάτι αλητάμπουρες,.χ. ένας Μαρά και λίγο αργότερα ένας Ροβεσπιέρος και πήρε ο διάολος πολλούς. Βοήθειά τους!
3. Η Ελληνική (επιτυχημένη του 1821) επανάσταση (υπήρξαν πολλές, που δεν καρποφόρησαν,), που ναι μεν διώξαμε τον Τούρκο, αλλά βάλαμε άλλους δυνάστες στο κεφάλι μας, τους συμμάχους μας ντε, άρχισε το εθνικό χρέος, –από τότε είμαστε χρεωμένοι– και μας προέκυψαν ένας Κωλέττης κι ένας Μαυροκορδάτος, που ήταν με όλους –πάντα επέπλεαν, σαν φελλοί που ήταν– και εναντίον όλων κι άρχιζαν εμφυλίους. Βοήθειά μας!
4. Η Οκτωβριανή επανάσταση (1917). Τι να πρωτοζηλέψεις απ’ αυτήν την επανάσταση; Να ζηλέψουμε το «κτίζουμε το μέλλον για τις επόμενες γενιές»; Εν τάξει, αλλά εγώ πότε θα ζήσω; Μια ζωή έχω μόνο! Πρώτος και καλύτερος όμως, ο Στάλιν! Με 35.000.000 (τριανταπέντε εκατομμύρια, δεν έχω κάνει λάθος στα μηδενικά) νεκρούς στη διάρκεια της παντοδυναμίας του (τα λέει αυτά ο Ανατόλι Ριμπακώφ, μέλος της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών: «Τα παιδιά απ’ το Αρμπάτ ή «Τα χρόνια του Τρόμου», δεν θυμάμαι τώρα σε ποιο απ’ τα δυο, το ένα είναι συνέχεια του άλλου (Η ανωτέρω αναφερόμενη ακαδημία, ανεβάζει τους νεκρούς της ΕΣΣΔ απ’ τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στα 20.000.000. Ο Στάλιν μόνος του και σε καιρό ειρήνης τους έβαλε τα γυαλιά των Γερμανών, 35.000.000. Βοήθειά τους και όλων ημών των υπολοίπων βεβαίως!)

 

Αυτές ήταν οι σπουδαιότερες επαναστάσεις των τελευταίων τεσσάρων αιώνων. Όλες έχουν τα κουσούρια τους, που ήταν περισσότερα απ’ τα καλά τους! Ας ξεχάσουμε τις επαναστάσεις λοιπόν, δεν οδηγούν πουθενά!

 

Βεβαίως είμαι και εναντίον του κράτους, του όποιου κράτους, γιατί κράτος σημαίνει δύναμη και δύναμη σημαίνει επιβολή και επιβολή σημαίνει ανελευθερία. Βλέπετε, βαθιά μέσα μου είμαι αναρχικός, –πολύ βαθιά βεβαίως, γι’ αυτό και δεν… φαίνεται– όχι πετώντας τούβλα και βάζοντας φωτιές, –όσοι τα κάνουν αυτά είναι γιαλαντζί αναρχικοί, γιατί αναρχικός σημαίνει να μην δέχεται κανείς καμιά αρχή κι εκείνοι δέχονται την χειρότερη αρχή και εξουσία όλων, την ωμή βία,– αλλά διδάσκοντας και προβληματίζοντας. Έτσι το ονειρεύτηκα το μέλλον των ανθρώπων από τότε που ήμουν παιδί και δεν άλλαξα ακόμη ούτε και σκοπεύω. Είναι η μοίρα μας κι ο προορισμός μας και θα ’ρθει μια μέρα που οι κυβερνήτες δεν θα μετρούν την ανθρώπινη πραμάτεια τους κηρύσσοντας πολέμους, γιατί δεν θα υπάρχουν κυβερνήτες πια και πόλεμοι δεν θα χρειάζονται, και δεν θα χορταίνουν ο χωροφύλακας κι ο στρατοδίκης, γιατί δεν θα είναι απαραίτητοι. (Αυτά τα με πλάγια γραφή είναι παραφθορά φράσεων από το αριστούργημα του μεγάλου μας Οδυσσέα Ελύτη «Άξιον Εστί – Προφητικό»).

 

Μετά απ’ όλ’ αυτά, καταλαβαίνετε ότι εγώ αποκλείεται να έχω σχέση με τέτοιον τίτλο. Δεν μου λέει τίποτα! Ούτε το κράτος ούτε η επανάσταση. Ας τ’ αφήσουμε αυτά λοιπόν. Είναι δύσκολα και δεν είναι της παρούσας στιγμής. Ίσως τα πούμε άλλη φορά.

 

Όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές στις 15 προς 16/7/2015, αργά την νύχτα, ψηφιζότανε η συμφωνία για τα προαπαιτούμενα στη Βουλή, αλλά, μέχρι στιγμής, δεν έχω ιδέα ψηφίστηκε ούτε από ποιους. Θα μάθω το πρωί. Τώρα πρέπει να κοιμηθώ… Άλλωστε, προς τι η βιασύνη;

 

Πιστεύω ότι το νομοσχέδιο θα περάσει. Το ερώτημα είναι με πόσες ψήφους απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ θα περάσει. Γιατί, αν έχουν αποφύγει την χρεοκοπία, δεν θα ήθελα να πέσει η κυβέρνηση. Τους αξίζει καλύτερη τύχη, χωρίς τον Λαφαζάνη και την Πλατφόρμα του! Αν και δεν τους ψήφισα, τους εκτιμώ για την προσπάθειά τους! Έσωσαν την χώρα κι αφήστε τους ανεγκέφαλους, του λόμπι της δραχμής, να λένε αλακίες, με το » κεφαλαίο μπροστά.

 

Αναγνωρίζω ότι τα πράγματα θα είναι δύσκολα, όλοι το ξέρουμε αυτό και δεν είπε κανείς ότι θα είναι εύκολα. Θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με λιγότερα, άλλωστε ποτέ δεν ήταν πλούσιος ο Ελληνικός λαός. Έχουμε περάσει φτώχια, που μας οδηγούσε στην λιμοκτονία και καταλαβαίνω ότι δεν ακούγεται ευχάριστα αυτό, αλλά εδώ λέμε αλήθειες και δεν χρυσώνουμε το χάπι!

 

Ανακεφαλαιώνουμε λοιπόν: Αν ο ΣΥΡΙΖΑ έσωσε την πατρίδα, έστω με μια κακιά συμφωνία και αυτό ήταν το ζητούμενο: Η σωτηρία της πατρίδας, όχι οι όροι. Αν λοιπόν έσωσε την πατρίδα ο ΣΥΡΙΖΑ, τους αξίζει ένα μεγάλο εύγε και εύχομαι να ψηφιστεί η συμφωνία και από όλους τους βουλευτές του και όχι μόνο απ’ την αντιπολίτευση, για να μην μπούμε σε άλλες εκλογικές περιπέτειες. Αρκετά ψηφίσαμε αυτήν την χρονιά!

 

Εκτός εάν πάλι, «Ήταν Όλοι Τους Παιδιά Μου», όπως τιτλοφορείται ένα θεατρικό έργο του Arthur Miller, που είχα παρακολουθήσει κάποτε παλιά (θίασος Αλ. Αλεξανδράκη – Αλίκης Γεψργούλη) και ο νοών νοείτω. Αν όλοι τους είναι παιδιά του μπάρμπα-Σαμ, –δεν εννοώ μόνο τους δικούς μας, αλλά όλους τους Ευρωπαίους γενικότερα και δεν εξαιρώ κανέναν, ούτε καν τους αριστερούς,– τα πάντα εξηγούνται εύκολα. Ας το αφήσουμε αυτό όμως, γιατί θα ήταν μια πολύ δυσάρεστη εκδοχή, αν ίσχυε, με πολύ πιο δυσάρεστη κατάληξη, εδώ όμως, στην προσπάθειά μας να διακρίνουμε την αλήθεια ή μέρος αυτής, τα λέμε όλα…

 

ο θείος Τάκης  Παναγιώτης Περράκης

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά

 

της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

 

Και

 

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και

 

Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που σας επιτρέπουν να περνάτε ευχάριστα την ώρα σας.

 

Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.