Η ακινησία θα φέρει τον θάνατο!

Η κυβέρνηση καθόρισε στο υπουργικό συμβούλιο την πρόταση της για το ασφαλιστικό, που ψηφίστηκε τα χαράματα της περασμένης Παρασκευής από την Ελληνική Βουλή (τους 154 των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δηλαδή), την ώρα που ο Ελληνικός λαός ήταν στα κρεβάτια του, εκτός από τους ελάχιστους που παρέμειναν ξύπνιοι για να δουν το τι έγινε, από την τηλεόραση της Βουλής. Παράλληλα, από την αρχή της εβδομάδας ξεκίνησε μπαράζ εφαρμοστικών εγκυκλίων για τις διατάξεις που ψηφίστηκαν, καθώς και γι’ αυτές που είχαν ψηφισθεί ήδη από τις 13 Αυγούστου, που δεν αποτελούν παρά πρόγευση του πακέτου που έρχεται και θα προβλέπει επιπλέον μείωση κατά 700 – 750 εκ. ακόμα… Σύμφωνα με εκτιμήσεις έγκυρων οικονομολόγων, δεν υπάρχει πάτος για τις συντάξεις και τους μισθούς της χώρας όσο δεν δημιουργούνται οι προϋποθέσεις μιας επενδυτικής έκρηξης που θα ανατρέψει τον κατήφορο, καθώς στο λεξιλόγιο της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν υπάρχει η λέξη «ανάπτυξη»…

Το ότι δεν έχουμε φθάσει ακόμα σαν χώρα στη φάση της τελικής εξαθλίωσης, οφείλεται στο ότι υπάρχουν ακόμα στα στρώματα, τα σεντούκια και κάποιες ξένες τράπεζες, μερικές δεκάδες δις ευρώ που σιγά-σιγά εξαντλούνται. Αυτά τα δεκάδες δις δεν είναι όμως ισομερώς κατανεμημένα και γι’ αυτό η απόλυτη εξαθλίωση έρχεται σταδιακά και δεν θα πλήξει όλους με την ίδια ένταση. Κάποιους που δεν είχαν τίποτα στις τράπεζες για να κρύψουν, τους πλήττει ήδη σκληρά! Σύμφωνα με τα υπάρχοντα έγκυρα στοιχεία, αυτή την στιγμή στην Ελλάδα υπάρχουν 2.656.000 συνταξιούχοι, 640.000 δημόσιοι υπάλληλοι και 423.000 αγρότες (που ουσιαστικά ζουν και αυτοί από το κράτος).

Αυτούς όλους πρέπει κάθε μήνα να τους πληρώνει το κράτος, με το ποσό των 2,8 δις ευρώ περίπου, δηλαδή κάπου 30 δις το χρόνο!… Προφανώς ένα τέτοιο κράτος δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς παραγωγή πλούτου από τον ιδιωτικό τομέα και μοιραίως θα οδηγηθεί στην πλήρη κατάρρευση…

Εκτός και αν η φρέσκια κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που δεν χάνει ευκαιρία να μας υπενθυμίζει ότι «έχει χρονικό ορίζοντα 4ετίας», προχωρήσει σε μια σειρά μεταρρυθμιστικών τομών που θα απελευθερώσουν τις υπάρχουσες οικονομικές δυνάμεις και θα  επιτρέψουν την βελτίωση του οικονομικού κλίματος. Κάτι που δεν είναι και εύκολο γιατί έχουμε μπει από τον Γενάρη σε μια τεράστια ύφεση, λόγω της απραξίας της «πρώτης φοράς αριστεράς κυβέρνησης και των γνωστών Μπαρουφακείων»! Αυτό βέβαια, θα οδηγούσε σε μία αλυσίδα θετικών αλλαγών και συνολική βελτίωση της κατάστασης ( θα κυκλοφορούσε χρήμα στην αγορά, θα κτυπιόταν λίγο η ανεργία των νέων κ.λ.π).

Βλέπετε η «δεύτερη φορά αριστερά» κυβέρνηση να δείχνει τέτοια σημάδια; Εγώ δεν τα βλέπω πουθενά, αντίθετα βλέπω καθαρά ότι η ποιότητα και αυτής της κυβέρνησης, δεν προωθεί τίποτα τέτοιο. Οπότε τι γίνεται;

Πιστεύω ότι επειδή η εφιαλτική προοπτική μιας ολοκληρωτικής οικονομικής κατάρρευσης έχει απομακρυνθεί, γιατί η Ευρώπη δεν θα μας αφήσει, λόγω της θέσης μας στο επίκεντρο των γεωπολιτικών εξελίξεων, οδηγούμεθα προς ένα ακίνητο βάλτο, ένα τέλμα, σαν και αυτό που έζησαν οι μετακομμουνιστικές κοινωνίες, μεταξύ δηλαδή φθοράς και αφθαρσίας, μια αργή μεν αλλά σταθερή παρακμή, που επικρατεί η απογοήτευση, η μιζέρια, η μόνιμη διαφθορά και η απουσία κάθε ελπίδας.

Και συμφωνώ απόλυτα με τον καθηγητή του Yale Στάθη Καλύβα, που σε μια φοβερή ανάλυση του επισημαίνει ότι στο τέλμα φθάνει κανείς όταν επιτυγχάνει μια μικρή οικονομική ανάκαμψη που αποτρέπει μεν την κατάρρευση, αλλά δεν αρκεί για τη δημιουργία ενός «ενάρετου» κύκλου. Το χειρότερο είναι πως μια πολιτικά ικανή κυβέρνηση μπορεί να επιβιώσει μέσα σε ένα οικονομικό τέλμα, διαιωνίζοντάς το, διαμέσου μια τεχνητής πόλωσης και ενός πελατειακού συστήματος βασισμένου στην αναδιανομή της φτώχειας, όπου τα ρουσφέτια αφορούν πλέον μόνο την αποφυγή του χειρότερου, π.χ. μιας κακής μετάθεσης στην επαρχία, μιας εισαγωγής σε ένα διαλυμένο νοσοκομείο κ.λπ.

Το κακό με το τέλμα καταλήγει ο Στ. Καλύβας, είναι πως διαρκεί, όπως άλλωστε υποδουλώνει η ίδια η λέξη: όταν βρεθείς εκεί, βαλτώνεις. Από την άποψη αυτή, το τέλμα μπορεί να αποδειχθεί χειρότερο από μια ολοκληρωτική καταστροφή που ενέχει κάποιο σπέρμα δημιουργίας!…
 
* Ο Φάνης Ζουρόπουλος είναι τ. πρόεδρος της Ε.Ι.Ε.Τ. και εκτελεστικός πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων (Ε.Ε.Δ.)
zourop@otenet.gr