Από την τιμητική εκδήλωση για τον Μάνο Ελευθερίου

Τρυφερή ήταν εκείνη η νύχτα, που μαζευτήκαμε για να τιμήσουμε το έργο του σπουδαίου συγγραφέα, ποιητή και στοχαστή Μάνου Ελευθερίου, στο πατάρι του Ιανού.

Ήταν ωραία, μεστή, γιομάτη από ατόφια συγκίνηση η συνάντηση των φίλων του Μάνου, αυτού του οικείου, ευγενούς ανθρώπου της διπλανής πόρτας, που μας γοητεύει με την απλότητά του, τη γενναιοδωρία της προσφοράς της φιλίας του.

Παραβρέθηκαν πολλοί άνθρωποι της τέχνης και του πολιτισμού.

Φώτο: ο Μίμης Ανδρουλάκης, η Άννα Νταλάρα, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Μανόλης Τσακίρης.

Κάθε φορά που σκέπτομαι τους τόσους αναντικατάστατους φίλους, ανθρώπους της τέχνης, του πολιτισμού, της πολιτικής, αλλά και τους απλούς δημιουργικούς ανθρώπους του μόχθου, της θάλασσας που γνώρισα στις ατέλειωτες περιπλανήσεις μου στις πόλεις, στα χωριά, στα βουνά, στα νησιά, προπάντων στην αγαπημένη μου Ύδρα, τραγουδάω τους στίχους του Μάνου.

Ποιητές σαν τον Μάνο Ελευθερίου δεν βρίσκει εύκολα κανείς. Αυτός ο εύθραυστος και ταυτόχρονα τόσο δυνατός άνθρωπος μας έδωσε την δυνατότητα να κοινωνήσουμε στα άχραντα μυστήρια της ύπαρξης, στο όνειρο, στην πραγματικότητα, στην υψηλή αισθητική μέσα από τη γραφή του. Είναι ένας πνευματικός άνθρωπος που μένει ανάμεσά μας έτσι κι αλλιώς. Ας του χαρίζει ο Θεός ζωή και υγεία, γιατί όπως έχω ξαναπεί σε παλαιότερα κείμενά μου, δεν πιστεύω στη δογματική άποψη, «ουδείς αναντικατάστατος».

Φώτο: ο Γιώργος Νταλάρας μιλάει στον Μανόλη Τσακίρη υπό τα μειδιάματα της Πόπης Τσακίρη-Μανιά

Σε ευχαριστούμε Μάνο, να είσαι πάντα καλά και όπως σε ξέρουμε, να περπατάς με το ποιητικό βάδισμα στους δρόμους της αγαπημένης σου πόλης, Αθήνας. Δεν βλεπόμαστε πια τα μεσημέρια στο ιστορικό εστιατόριο ΙΝΤΕΑΛ, στην Πανεπιστημίου, που ταυτόχρονα ήταν κέντρο πολιτισμού και δεν λειτουργεί πια. Κι εδώ βέβαια, προς επίρρωση της άποψής μου περί «αναντικατάστατου».

Ποιός θα γυρίσει πίσω τον Νίκο Γκάτσο, τον Γιώργο Σεφέρη, τον Ελύτη, τον Ρίτσο, τον Βάρναλη, τον Εμπειρίκο και τόσους άλλους;

Ποιός θα γυρίσει πίσω τον Πυθαγόρα, τον Βίρβο;

Ευτυχώς που υπάρχεις εσύ, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, η Λίνα Νικολακοπούλου.

Φώτο: Ένα μέρος της αίθουσας. Διακρίνονται, μεταξύ άλλων, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Μανόλης Τσακίρης, ο ιδιοκτήτης του Ιανού Νίκος Καρατζάς, η Έλλη Στάη κ.α.

Κρατώντας και ξαναδιαβάζοντας το βιβλίο σου «Τα λόγια και τα χρόνια» σε χαιρετώ με τους στίχους σου:

Ό,τι από σένα τώρα έχει μείνει
σε μια φωτογραφία της στιγμής
είναι αυτό που δεν τολμούν τα χείλη
σ’ εκείνο το τοπίο της βροχής.
(Κάτω από τη μαρκίζα)

Μετά το τέλος της εκδήλωσης, όταν έφυγε σιγά-σιγά ο κόσμος, έπεσαν πολλά τσιπουράκια με τον υπέροχο Μίμη Ανδρουλάκη και τον Λευτέρη Παπαδόπουλο , τον Γιώργο Νταλάρα και τη γυναίκα του Άννα. Δεν έλειψαν βέβαια τα σπαρταριστά ανέκδοτα και τα πειράγματα μεταξύ του Μίμη και του Λευτέρη, αφηγήσεις για τραγούδια, ποιητές και όπως πάντα για την πολιτική και ατέλειωτες ιστορίες για τον μεγάλο απόντα αλλά πάντα παρόντα, Μάνο Λοϊζο. Ο Μάνος είχε ένα κάλεσμα για αργότερα και δεν έμεινε πολύ. Εμείς όπως πάντα το ξενυχτήσαμε παρέα και με τον ιδιοκτήτη του Ιανού, Νίκο Καρατζά.