Και τώρα τι περιμένουμε;

Όταν παραιτήθηκε ο Αντώνης Σαμαράς και πήγαιναν στην ΝΔ για εκλογή άλλου αρχηγού, πολλοί περίμεναν ότι θα γινότανε παλιγγενεσία στο κόμμα, αλλαγή τεράστια, προσέλευση ψηφοφόρων, ξεκίνημα προς την δόξα και διάφορα άλλα ουτοπικά και ανεδαφικά, όποιος κι αν ήταν ο νέος αρχηγός. Εγώ, αντιθέτως, –γιατί, ρε παιδιά, εγώ πάντα ‘αντιθέτως’; Δεν μπορώ κι εγώ να πάω μια φορά με τους πολλούς;– δεν περίμενα τίποτα. Γενικώς δεν περιμένω τίποτα απ’ την ΝΔ, όπως είναι τώρα. Τι είναι τώρα; Όλοι το ξέρετε, αλλά οι μεν νεοδημοκράτες ντρεπόσαστε να το ομολογήσετε και όλοι οι υπόλοιποι, πλην των δύο άκρων του πολιτικού φάσματος, που φροντίζουν να κρατάνε τις αρχές τους καθαρές, δεν θέλετε να το ομολογήσετε, γιατί στα ίδια χάλια είσαστε και σεις.

 

Εδώ θα κάνουμε μια παρένθεση για να σας πω τι πράγμα είναι οι κεντρώοι. Θα μας χρειαστεί παρακάτω. Για να μην πολυλογούμε λοιπόν, Θα πούμε, με δυο λόγια, ότι κεντρώος είναι όποιος ντρέπεται να δηλώσει δεξιός, γιατί η δεξιά είναι έτσι κι αλλιώς, έχουν πει πολλά για την δεξιά οι προοδευτικάριοι και όλοι, οι κουτοί, αριστερότερα από την δεξιά, –το τονίζω αυτό το ‘αριστερότερα’, για να μην νομίσετε ότι πρεσβεύω ότι στην δεξιά δεν υπάρχουν κουτοί– τα πίστεψαν. Ντρέπονται λοιπόν να το πουν, γιατί πώς να δηλώσεις ότι είσαι κάτι, που ντρέπεσαι ν’ αναφέρεις και τ’ όνομά του ακόμη; Φυσικά υπάρχουν και οι άλλοι, οι φοβισμένοι. Με τις διώξεις που έχει υποστεί η αριστερά στην Ελλάδα, –τη ευγενεί φροντίδι των ηλίθιων της δεξιάς, για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους,– φοβούνται να ομολογήσουν ότι είναι αριστεροί. Γυρεύεις καμιά φορά; Υπάρχουν πολλά έρημα νησάκια στην Ελλάδα να τους φιλοξενήσουν, άσε που η ανάμνηση του ρετσινόλαδου δεν έχει σβήσει ακόμη. Όλοι αυτοί λοιπόν, έφτιαξαν ένα νέο κόμμα, σ’ έναν νέο χώρο, που το ονόμασαν κέντρο. Πήραν ιδέες και αρχές απ’ τα κόμματα που στην ουσία ανήκουν κι έφτιαξαν κάτι, που δεν είναι τίποτα! Γιατί δεν είναι τίποτα; Γιατί δεν έχει ευελιξία. Αν ξεφύγει λίγο, είτε προς τα δεξιά είτε προς τ’ αριστερά, δεν είναι πια κέντρο κι άντε βγάλτε άκρη. Ήταν προοδευτικότερο απ’ τη δεξιά και όχι αριστερό, γιατί τι να πάνε να κάνουν στην Μακρόνησο ή στην Γυάρο; Σας το έχω ξαναπεί: Απ’ τους προοδευτικούς μας καταστρεφόμαστε και μας παίρνει ο διάολος. Αυτά για το κέντρο και τους κεντρώους!

 

Μετά απ’ όσα είπα, πιστεύω ότι είναι φανερό ότι θέλω ένα ακραιφνώς δεξιό κόμμα, χωρίς την… γαρνιτούρα των κεντροδεξιών. Τι να τους κάνουμε; Να ασκούν εσωκομματική αντιπολίτευση και, μη έχοντας τι άλλο να πουν, να λένε αλακίες (με «μ» μπροστά); Γιατί, για να πει κανείς κάτι σωστό, απαιτείται μυαλό και όντας κεντρώοι, μυαλό δεν έχουν κι αν νομίζουν ότι έχουν, ας μου πουν και μένα ποιες είναι οι αρχές του κέντρου, που να μην είναι ούτε δεξιές ούτε αριστερές και το τι θα κάνουν σε περίπτωση που τα πολιτικά δεδομένα αλλάξουν, γιατί αλλάζουν συνεχώς και οι κεντρώοι δεν μπορούν να μετακινηθούν, γιατί, αν φύγουν απ’ το κέντρο, όπως προελέχθη, δεν είναι πια κεντρώοι. Πάει, το τακτοποιήσαμε κι αυτό.

 

Έγιναν τρεις (3) εκλογές λοιπόν, κάτι πάει να μου ξεφύγει εδώ αλλά σκέπτομαι τον πάγο που θα μου βάλει ο αρχισυντάκτης και το πνίγω, και μετά την πρώτη, οι τέσσερεις υποψήφιοι έμειναν τέσσερεις, αφού δεν ολοκληρώθηκε, λόγω της ανικανότητας του κ. Παπαμιμίκου, μετά την δεύτερη, απαλλαγήκαμε απ’ το φαξ (G.G.Κώστας) και τον Αδώνιδα και μας έμειναν οι δύο: Βαγγέλας και Κυριάκος. Προχτές Κυριακή 10/1/2015Β΄, ξαναψήφισε ο λαός και έβγαλαν τον Κυριάκο. Που είναι κεντροδεξιός ή δεξιοκεντρώος, πέστε το όπως θέλετε. Και ο κόσμος περιμένει την παλιγγενεσία. Θα προσελκύσει τους κεντρώους ψηφοφόρους, άκουσα. Βγήκε και ο κ. Γρηγοράκος του ΠαΣοΚ και είπε ότι πολλοί βουλευτές του κινήματος (καλά τώρα, το πιστέψαμε κι αυτό) αλληθωρίζουν, μετά την εκλογή Μητσοτάκη, προς την ΝΔ. Ποιοι είναι οι πολλοί, κ. Γρηγοράκο μου; Πολλοί δεν είσαστε όλοι κι όλοι. 17 είσαστε και με το ζόρι και τώρα που αγρίεψε η Φώφη και σε διέγραψε, έμειναν 16! Δυστυχία μας!

 

Θα αναδιαρθρώσει το κόμμα, άκουσα επίσης. Δηλαδή, ο Βαγγέλας δεν θα το αναδιάρθρωνε; Το ερώτημα όμως δεν είναι η αναδιάρθρωση του κόμματος. Είναι η αναδιάρθρωση των μυαλών του κόμματος, ηγεσίας και ψηφοφόρων. Γιατί χωρίς σωστά μυαλά δεν πάμε πουθενά. Αν μπορέσει να το καταφέρει αυτό, μπράβο του και άξιος ο μισθός του!

 

Φυσικά, το πρώτο ζητούμενο είναι η ενότητα βάσης και ηγεσίας του κόμματος. Αν αρχίσουμε να αντιμάχεται η μια μερίδα την άλλη, τότε χαιρέτα μου τον πλάτανο και τις ψηλές κορφές. Θα έχουμε τον Τσίπρα, τους λοιπούς προοδευτικάριους και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, –μα τι έμπνευση ανεγκέφαλων κι αυτό!– μέχρι συντελείας του αιώνος και περαστικά μας! Αν όμως συνταχθούμε όλοι πίσω απ’ τον νέο αρχηγό, αν, με την στάση μας, τον βοηθήσουμε, θα πάμε καλά. Οι κατέχοντες την εξουσία τώρα φελλοί είναι και χάρτινοι πύργοι, εύκολα πέφτουν. Ας βγούμε να μιλήσουμε στον λαό, απ’ όποιο μέσο κριθεί πιο πρόσφορο, αν τους πούμε την αλήθεια, αυτά που τους καίνε και θέλουν να τ’ ακούσουν, αν εξηγήσουμε ότι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήταν ‘όνειρα θερινής νυκτός’ και το «σκίζουμε τα μνημόνια» ήταν προεκλογικό τερτίπι, (αν δεν ήταν, γιατί δεν τα ’σκισαν;) τίποτα δηλαδή, αν βρούμε έναν καλό τρόπο να εξηγήσουμε και τις μακαλίες του Σαμαρά, με το «Ζαππειο Ι», «Ζάππειο ΙΙ» και «Ζάππειο ΙΙΙ», που τα είπε λες και απευθυνόταν σε… μπαμπουίνους, αν επιδειχθεί σοβαρότητα απ’ όλους, ο κόσμος θα επιστρέψει στο κόμμα, η ΝΔ θα γίνει πάλι πρώτη δύναμη στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδος και τελικά θα βρούμε τον δρόμο προς την ανάπτυξη και την ευημερία. Σαν πολλά «αν» έβαλα όμως και το κακό είναι ότι απαιτούνται όλα και –ίσως– κι άλλα περισσότερα, για να έχουμε ένα καλό αποτέλεσμα. Εύχομαι στον νέο αρχηγό, με τον οποίον συντάσσομαι, γιατί, όπως έχω μάθει, ένας είναι ο αρχηγός και όλοι οι υπόλοιποι είμαστε βοηθοί και ακόλουθοι, (αν και θα υποστήριζα τον Βαγγέλα,) κάθε επιτυχία στο έργο του, για το καλό της πατρίδας και του κόμματος!

 

Δεν ξέρω γιατί, αλλά από τότε που έμαθα τ’ αποτελέσματα του Β΄ γύρου των εσωκομματικών εκλογών, αισθάνομαι μια βεβαιότητα ότι όλα θα πάνε καλά και ότι ο Κυριάκος θα τα καταφέρει. Το εύχομαι, γιατί μ’ αυτούς που εκλέξαμε δυο (2) φορές πέρσι, μόνο κατά διαόλου μπορούμε να πάμε, μόνο αυτή η λεωφόρος δεν έχει κλείσει ακόμη, προς τον διάολο! Εκτός κι αν πάρουν μαζί τους τον Λεβέντη, οπότε θα πάμε κατά διαόλου… γελώντας!

 

ο θείος Τάκης  Παναγιώτης Περράκης

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά

 

της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες. Ο καφές εκεί είναι υπέροχος, όποιος κι αν σας τον ετοιμάσει!

 

Και

 

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες και γρήγορη, πολύ καλή εξυπηρέτηση. Έχουν και δυο chef de cousine καταπληκτικούς, τον Ηλία Κόκκορη και τον Γιάννη Μήτσο. Δοκιμάστε την μαγειρική τους και θα με θυμηθείτε.

 

Και

 

Της ταβέρνας «Τα Φανάρια», Σταϊκοπούλου 13, με σπιτική, ελληνική κουζίνα, άμεμπτη καθαριότητα, φαγητά της ώρας στα κάρβουνα και οικογενειακή, φιλική ατμόσφαιρα.

 

Στα δύο πρώτα μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.