Aνοικτή επιστολή προς τον Γιάννη Γκιόλα

Βρε Γιάννη,

Διάβασα αυτό το δελτίο τύπου που εξέδωσες για τα έργα στο Μπούρτζι. Δεν μπορώ να πω. Το ειθισμένο για τοπικούς βουλευτές έπραξες. Να ενημερώσεις ότι ναι μεν…… αλλά τα έργα θα συνεχισθούν και θα …. το νέο Κοινοτικό πλαίσιο στήριξη….. θα ενταχθούν…… δεν υπάρχει πρόβλημα…. Αλλά και ο συνάδελφός σου Γιάννης Αδριανός, κάποιο παρόμοιο δελτίο τύπου θα έδινε στα τοπικά ΜΜΕ, εάν ήταν αυτός ο κυβερνητικός βουλευτής. 

Ελα βρε Γιάννη. Μην μείνεις μόνον στα τυπικά, ότι τα έργα θα συνεχίσουν και ότι θα παραμείνει ανοικτό το υποκατάστημα των ΕΛΤΑ σε κάποια κωμόπολη της Αργολίδας. Δώσε, ως βουλευτής, ένα κλικ παραπάνω. Είναι η μεγάλη ευκαιρία σου αυτοί οι πρώτοι μήνες της βουλευτικής σου θητείας. Μετά…..;

Μαζί ως δημοτικοί σύμβουλοι δεν στείλαμε εκείνη την επιστολή για τα χάλια στο Μπούρτζι; Και λοιδωρηθήκαμε για την κίνησή μας αυτή. Και μετά τρέχανε οι αρμόδιοι παίρνοντας τα κανάλια μαζί τους να δείξουν ότι θα καθαρίσουν την βρώμα από το μνημείο του Ναυπλίου. Όμως τι επιδιώκαμε με την κίνησή μας τότε; Απλώς να σουλουπωθεί το μνημείο; Δεν είχαμε όραμα να δημιουργηθεί ένας χώρος αντάξιος της καστρονησίδας-συμβόλου της πόλης του Ναυπλίου; Θυμάσαι που σχεδιάζαμε να κάνουμε μια ακτιβιστική πράξη για να αναδείξουμε το θέμα, κολυμπώντας από τον Φάρο μέχρι το Μπούρτζι; Γιατί θα το κάναμε αυτό; Μόνον και μόνον  για να μαζευτούν τα σκουπίδια και οι βρωμιές που προσέβαλαν το μνημείο και την πόλη μας και  μόνο για να ξεκινήσουν τα έργα στο ΕΣΠΑ, χωρις σκοπό ή για να λάμψει το διαμάντι του Ναυπλίου με μια χρήση που να αρμόζει στον χώρο;

Φίλε Γιάννη,

Εγώ και εσύ,  γιοι δικηγόρων και οι δυο μας, ζήσαμε  στ΄Ανάπλι και στην Αθήνα   παράλληλες ζωές, που αρκετές όμως φορές συναντηήθηκαν, αφού οι γραμμές στις οποίες κινηθήκαμε δεν ήταν, και ευτυχώς που δεν ήταν, ευθύγραμμες.

Γεννηθήκαμε με ένα χρόνο διαφορά. Τότε η διαφορά τους ενός έτους ήταν χαώδης, όμως βρεθήκαμε μαζί στις γειτονιές της παλιάς πόλης του Ναυπλίου, στο σχολείο, στο παιχνίδι. Σαν  και τώρα θυμάμαι τους επικούς ποδοσφαιρικούς αγώνες των ομάδων των δύο τάξεων του σχολείου, που πάντοτε κατέληγαν σε καυγά των εξαιρετικών δύο αδελφών Μπουκουρέων. Του Γιώργη και του Μάκη. Συνήθως χάναμε εμείς οι μικρότεροι.

Κάποιες φορές σας είχαμε κερδίσει, λόγω του Γιώργη του Κουτσουμπού, που ήταν ένα εξαιρετικό ποδοσφαιρικό ταλέντο, και εξ αιτίας κάποιων μεταγραφών από τους Προνοιώτες αδελφούς συμμαθητές μας (Λεώνης κατά κύριο λόγο). Μετά στο Πανεπιστήμιο, στη Νομική και οι δύο, να ακολουθήσουμε την εργασία του μπαμπά. Εσύ κομματικοποιημένος, στις πολιτικές νεολαίες, στη ΚΝΕ για κάποια χρόνια, εγώ πολιτικοποιημένος, αλλά μακρυά από τα κόμματα και τις φοιτητικές παρατάξεις.

Αλλά ξαναβρεθήκαμε. Στις βόλτες στο Τολό. Στο να προσπαθήσουμε να περνάμε, ως νέοι επιστήμονες, ευχάριστα κάποιες κρύες βραδιές του χειμώνα στο έρημο  από ζωή και κίνηση Ναύπλιο.

Μετά οι γραμμές των δραστηριοτήτων μας απέκλιναν και πάλι. Ειδικά στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Εσύ στις μεγάλες παρατάξεις που υποστηρίζονταν κυρίως  από το ΠΑΣΟΚ. Εγώ στη μικρή και για πολλούς γραφική Πρωτοβουλία. Αλλά οι δρόμοι μας ξανασυναντήθηκαν. Και με όμορφο τρόπο. Εντάχθηκες και εσύ στην άλλη πρόταση, την μετεξέλιξη της Πρωτοβουλίας. Και ηγήθηκες της μικρής παράταξης. Και δώσαμε, έτσι νομίζω τουλάχιστον εγώ, έναν ωραίο αγώνα. Με ιδέες και οράματα για την πόλη.

Και μετά ήλθε η πτώχευση της χώρας και τα μνημόνια.  Τότε οι λογικές διαχωρίσθηκαν τελείως. Εσύ αποφάσισες να ανεβείς μαζί με τους άλλους στο μεγάλο κύμα  της αγανάκτησης που προκάλεσε η ανατροπή  της ζωής των πολιτών. Θεώρησες ότι για όλα πταίνε τα μνημόνια και οι πολιτικές που τα υπηρετούν. Εγώ είχα άλλη λογική. Πίστευα ότι είναι επιτέλους η ευκαιρία να δούμε τα εγγενή προβλήματα της χώρας και να προσπαθήσουμε να τα αλλάξουμε.Δεν θεωρούσα ότι ήταν τα μνημόνια η αιτία των δεινών μας. Τέλος πάντων. Και πάλι γραφικός ήμουν που θεώρησα ότι η κοινωνία μας ήταν έτοιμη να κοιταχτεί στον καθρέφτη και να αλλάξει εκ βάθρων.

Αρκέστηκε στους Σπρίτζηδες, Κουρουμπλήδες και Κατρούγκαλους. Και ουσιαστικά διαλύθηκε η δημοτική παράταξη της οποίας εσύ ηγήθηκες, διότι κάποια μέλη της δεν θεωρήθηκαν αρκούντως αντιμνημονιακά. Και σήμερα;

Δεν θα συμφωνήσουμε. Ούτε θα βρούμε σήμερα σημείο επαφής για  την παρούσα Κυβέρνηση. Εσύ μέσα στο περιβάλλον της Κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας στο οποίο λειτουργείς, σίγουρα πιστεύεις, ότι υπάρχει καλή προοπτική για την χώρα. Από την άλλη, εγώ θεωρώ την Κυβέρνηση τελείως φαιδρή, που με βεβαιότητα θα πνιγεί μέσα στο κύμα της αγανάκτησης που η ίδια ανέβηκε πάνω του και την οδήγησε στην εξουσία. Εγώ είμαι βέβαιος για τα αδιέξοδα στα οποία όχι μόνον η Κυβέρνηση, αλλά και όλοι μας βρισκόμαστε. Το εγγύς μέλλον θα δείξει ποιος  είναι ο σωστός. Μακάρι να έχω  λάθος και να πάμε μπροστά.

Δεν θα συμφωνήσουμε σε όλα αυτά. Όμως σου γράφω σήμερα αυτήν την ανοικτή επιστολή, διότι δεν θέλω να τελειώσει η θητεία σου (διότι κάποτε αργά ή γρήγορα θα τελειώσει) και να έχεις εκτελέσει τα καθήκοντά σου χωρίς να έχεις δώσει το κάτι επιπλέον. Όχι Αδριανός ρε γαμώτο. Ούτε και Μανιάτης, που είχε μεν σκέψεις για τον τόπο, αλλά όλα στραβά τα έκανε (τραίνο, φυσικό αέριο, Ανάβαλο, διυλιστήριο νερού).

Πάρε πάνω σου το θέμα για το Μπούρτζι και πράξε το παραπάνω που πρότεινα. Δώσε όραμα και προοπτική. Εσύ θα κερδίσεις. Και ο τόπος μαζί. Δεν θέλεις να  βάλεις σαν προτεραιότητα το Μπούρτζι διότι την πρόταση για την χρήση του (Παράρτημα εγκληματολογικού μουσείου) την έκαναν δύο συγκεκριμένα άτομα; Τότε σου προτείνω να ανοίξεις το πρόγραμμα της άλλης πρότασης και διάλεξε από εκεί δυο τρία θέματα που μπορούν να γίνουν και στις δύσκολες τωρινές οικονομικές συνθήκες.

Και πέρα από τα τοπικά. Βρες ένα  ή δύο θεματάκια γενικότερου ενδιαφέροντος από τα χιλιάδες στραβά που γίνονται σε αυτόν τον τόπο και πάλεψέ τα.
Εμπρός βρε Γιάννη…..

Να σου προτείνω ένα θέμα; Τις προάλλες στο Δικαστήριο είδα συγγενή σου να έχει υπόθεση. Ήταν για αυτά τα πνευματικά δικαιώματα που ταλαιπωρούν όλους τους επιχειρηματίες του τουριστικού τομέα. Ένα χάος υπάρχει σε όλο αυτό και πρέπει να διορθωθεί. Η νομοθεσία επιτρέπει σε κάθε κερατά να φτιάχνει συλλόγους και μετά ανεξέλεγκτα να ζητάει ο,τι θέλει από κάθε μικρό ξενοδόχο, που στα δωμάτια του ξενοδοχείου του έχει τηλεοράσεις. Άλλα χρήματα ζητάει ο ΑΕΠΙ, άλλα οι ηθοποιοί, οι στιχουργοί, οι σκηνοθέτες. Σε λίγο θα αρχίσουν να ζητάνε οι φωτογράφοι, οι ηχολήπτες, οι μπούμεν (τι είναι αυτοί δεν γνωρίζω). Ο καθείς ζητάει χρήματα από τον μικρο και μεγάλο επιχειρηματία που ιδρώνει να τα φέρει βόλτα. Και εμφανίζεται στο δικαστήριο η νεαρά ξανθιά συνάδελφός μας με τις τακούνες, έχοντας το πλεονέκτημα να έχουν εκδοθεί κάποιες προγενέστερες αποφάσεις και το παίζει διαπραγματεύσεις για το τι θα εισπράξει ο Σύλλογος που εκπροσωπεί και η ίδια από τον κάθε μικρό ξενοδόχο. Ωσάν να αυξάνονται τα έσοδά του επειδή η τηλεόραση θα παίξει κάποια στιγμή Νίκο Ξανθόπουλο ή επειδή σε κάποιο ραδιόφωνο μπορεί να ακουστεί ο Πλούταρχος. Είναι επιτακτική ανάγκη να μπουν σωστοί κανόνες. Για να μην το παίζουν μαφίες κάποιοι. Και να προστατεύονται οι δημιουργοί. Αλλά με μέτρο και κανόνες. Και να μπει και μια τάξη σε όλο αυτό το καθεστώς με τις εταιρίες πνευματικών δικαιωμάτων που δημιουργήθηκαν. Οχι ανεξέλεγκτες καταστάσεις με σωματεία. Τα γνωρίζεις όλα αυτά περί σωματείων και πόσο δεν ελέγχονται από πουθενά. Πάρε λοιπόν μια πρωτοβουλία  Γιάννη για αυτό το θέμα. Θα σε ευγνωμονούν χιλιάδες άνθρωποι που ασχολούνται με τον τουρισμό. Και μπαίνοντας μια τάξη, θα κερδίσουν και οι δημιουργοί, σε βάρος των επιβητόρων της κατάστασης. Βουλευτής τουριστικής περιοχής είσαι. Γιατί να μην  αναλάβεις εσύ την πρωτοβουλία; Δεν σου αρέσει ή το βρίσκεις δύσκολο αυτό; Κάνε κάτι άλλο. Όχι τυπικούρες του Αδριανού.

Άντε βρε Γιάννη.

Σε λίγο καιρό θα ξανασυναντηθούν οι γραμμές της ζωής μας. Εμπρός. Η δικιά σου ευκαιρία είναι σήμερα. Δεν θα την έχει ποτέ στο μέλλον άλλος από την δικιά μας γενιά.

Με αγάπη
 
* Ο Κώστας Καράπαυλος είναι δικηγόρος του Ναυπλίου