Είχαμε μια απεργία την περασμένη Πέμπτη, 4 τρέχοντος. Δεν ξέρω σε τι εξυπηρέτησε, μάλλον σε τίποτα θα έλεγα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που δεν θα εξετάσουμε εδώ. Το γεγονός είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να ποντάρει σε δυο ταμπλό. Σαν κυβέρνηση ήταν κατά της απεργίας, αλλά σαν κόμμα καλεί τον λαό να απεργήσει. Θα ρωτήσετε τώρα: Μα, κουζουλοί είναι; Δεν αποκλείεται. Εκείνο που είναι σίγουρο είναι ότι είναι απατεώνες! Θα σας πω το σκεπτικό τους και θα κρίνετε μόνοι σας.

 

Αν ο κόσμος δεν απεργούσε, θα μας έλεγαν ότι ο λαός στηρίζει την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αν ο κόσμος απεργούσε σε πολύ υψηλά ποσοστά, όπως και έγινε, μας είπαν το παρακάτω:

«Ο λαός ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι σίγουρο πλέον ότι, σε ενδεχόμενες εκλογές, το κόμμα μας θα έχει την αυτοδυναμία».

 

Μ’ άλλα λόγια, μονά–ζυγά δικά τους. Δηλώσεις και δικαιολογίες για τους χαχόλους βεβαίως, για όλους εκείνους που δεν μπορούν να σκεφτούν. Πώς; Τραγικά σας τα λέω; Δεν νομίζω. Αν κάποιος δεν έχει καταλάβει ακόμη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση, είναι ή δεν είναι χαχόλος; Αν κάποιος μπορεί να πειστεί ότι, είτε απεργούσαμε είτε όχι, ο ΣΥΡΙΖΑ ενισχύεται, είναι ή δεν είναι χαχόλος; Άρα εγώ καλά σας τα λέω και δεν τους βρίζω αποκαλώντας τους χαχόλους, για δυο λόγους: α) η αλήθεια δεν μπορεί ποτέ να είναι ύβρις και β) εκ θεού είναι αυτά τα πράγματα, ήτοι όταν ο θεός έβρεχε μυαλά, εκείνοι κράταγαν ομπρέλα. Ποιος τους φταίει;

 

Οφείλω να τους αναγνωρίσω όμως ότι καταβάλουν φιλότιμες προσπάθειες, πλην βλακώδεις και ανεπιτυχείς, για να δείξουν στον λαό ότι δεν ξεφεύγουν απ’ τις υποσχέσεις τους, ότι προσπαθούν να σκίσουν τα μνημόνια κα διάφορα άλλα ρομαντικά και ανεφάρμοστα. Ενώ η Ευρώπη, οι δανειστές, οι θεσμοί ή και όλοι αυτοί μαζί ζητούν κι άλλα μέτρα. Ήρθε και η Ντέλια Βελκουλέσκου, αυτήν που οι προοδευτικάριοι απεκάλεσαν «Δρακουλέσκου», λες κι έχουν δει πολλές ωραιότερες απ’ αυτήν την κυρία οι χαμένοι. Θέμα προσωπικού γούστου, θα μου πείτε.

 

Και να τα μέτρα–ημίμετρα, που εκείνη η… άκαρδη ΕΕ τους τα φέρνει όλα τούμπα κατσαρόλα, να προσπάθειες να συνεννοηθούν με τους αγρότες, για να μην γίνει αυτό που έχει ήδη γίνει, να προπηλακισμοί βουλευτών της συμπολίτευσης, –πρόβλεψή μου: σε λίγο δεν θα τολμάνε να βγουν απ’ τα σπίτια τους και ο αγανακτισμένος λαός ας προσέξει τα παιδιά, που δεν χρωστάνε τίποτα,– να άφθονη στάχτη στα μάτια του κυρίαρχου λαού, μέχρι να βαρεθούν να κρατάνε την καυτή πατάτα στα χέρια τους και να λήξει και η δεύτερη τετραετία τους όσο άδοξα έληξε και η πρώτη, ήτοι 6 μήνες μετά την επανεκλογή τους. Τι καλά που ήταν στην αντιπολίτευση, θα σκέπτονται όλοι οι μεγαλόσχημοι, που προσπαθούν να μας ταΐσουν κουτόχορτο. Μπορώ να τους διαβεβαιώσω ότι το ίδιο καλά θα είναι και τώρα, μόνο που δεν θα ασκούν αντιπολίτευση της τάξεως του 25–28%, αλλά του 4% κι αν το πιάσουν κι αυτό. «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά», ακούσαμε στο παρελθόν απ’ τον Andrew Papandrew, έχω την εντύπωση και η χειρότερη δεξιά όλων, η φασιστικότερη, η πιο ψεύτικη και κίβδηλη, η πιο αντιλαϊκή είναι αυτή η αριστερά  που μας κυβερνάει τώρα. Πώς να την ξεχάσουμε; Δεν ξεχνιόνται αυτά τα πράγματα. Δώστε μας το πρωτότυπο κι αφήστε στην άκρη τις ηλίθιες απομιμήσεις, για να ξέρουμε όλοι πού πατάμε και πού βρισκόμαστε, ενώ τώρα είμαστε μετέωροι.

 

Και μαζευόμαστε στο Σύνταγμα, απεργούμε μαζικά, για να καταπολεμήσουμε τις παράπλευρες απώλειες του μνημονίου, που μας έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ. Για την πραγματική αιτία της καταστροφής, ούτε κουβέντα. Η πραγματική αιτία της καταστροφής είναι η καταστροφή της Παιδείας μας, που με την κατάργηση της αριστείας, φέραμε την αναξιοκρατία. Αφού δεν θέλουμε ν’ ανεβάσουμε τους ανάξιους, κατεβάζουμε τους άξιους, είναι πιο εύκολο, απαιτεί μικρότερη προσπάθεια και εξυπηρετεί το γενικότερο σχέδιο. Έμπνευση του Α. Μπαλτά, πρώην υπουργού Παιδείας, που είναι καθηγητής ανωτάτου εκπαιδευτικού μας ιδρύματος. (Αν έχουμε τέτοιους καθηγητές, τι να τους κάνουμε τους σκοταδιστές;)

 

Για τα σοβαρά και ουσιώδη λοιπόν, ούτε λέξη. Όλα για την τσέπη μας. Για την οικονομική μας άνεση. Αν και δεν πίστεψα ποτέ τον μύθο των κρυφών σχολείων, έχω αρχίσει να πιστεύω ότι θα τα χρειαστούμε σύντομα, σ’ αυτήν την υποδούλωση του Έθνους μας. Θα πρέπει να βρεθούν αρκετοί κουζουλοί δάσκαλοι, (με μια Θεία, Ιερή παλαβομάρα) που θα ιδρύσουν σχολεία για την διδασκαλία των ελληνικών, στα οποία άλλοι κουζουλοί γονείς θα στέλνουν τα παιδιά τους για να μάθουν και να μην χαθεί το Μεγαλείο, για να σωθεί η γλώσσα και η ιστορία, τουλάχιστον. Το εύχομαι! Έχουμε ακόμη τέτοιους δασκάλους. Θα το τολμήσουν; Και τότε, αν το τολμήσουν, αφήστε τον Μπαλτά  και τους ομοϊδεάτες του να λένε ό,τι θέλουν. Τα βασικά θα έχουν σωθεί. Για να λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση…

 

Δεν ξέρω πώς την είδατε την προχτεσινή απεργία εσείς, εγώ πάντως την είδα σαν βλακώδη προπαγάνδα. Κι αν δεν συμφωνείτε, πέστε μου από πότε ο κος ΓΕΣΕΕ και ο κος ΑΔΕΔΥ έγιναν φιλολαϊκοί.

 

ο θείος Τάκης  Παναγιώτης Περράκης

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά

 

της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες. Ο καφές εκεί είναι υπέροχος, όποιος κι αν σας τον ετοιμάσει!

 

Και

 

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες και γρήγορη, πολύ καλή εξυπηρέτηση. 

 

Και

 

Της ταβέρνας «Τα Φανάρια», Σταϊκοπούλου 13, με σπιτική, ελληνική κουζίνα, άμεμπτη καθαριότητα, φαγητά της ώρας στα κάρβουνα και οικογενειακή, φιλική ατμόσφαιρα και άμεση και ευγενική εξυπηρέτηση.

 

Στα δύο πρώτα μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.