Δεν θα είναι υποψήφιος για τη ΝΟΔΕ ο Μούκιος
Την απόφασή του να μην διεκδικήσει εκ νέου την Προεδρία της ΝΟΔΕ Αργολίδας ανακοίνωσε ο Γιώργος Μούκιος.
Όπως σημειώνει ο τωρινός πρόεδρος της Νομαρχιακής:
Από το Μάιο του 2010 ως εκλεγμένος αντιπρόεδρος της ΝΟΔΕ Αργολίδας, παλέψαμε στο σύνολο της Νομαρχιακής, όλοι και όλες, για την ανασυγκρότηση της Παράταξης στο Νομό. Μικρά και ασήμαντα, τα αφήσαμε στην άκρη και έτσι η ΝΟΔΕ, ανέδειξε και έβαλε σε μεγάλο βαθμό πλάτη, για σημαντικά και χρόνια προβλήματα του Νομού, όπως Ανάβαλος, νοσοκομεία, λιμάνι Ναυπλίου. Τα διαχειριστήκαμε χωρίς αυτοπροβολές με θετικά αποτελέσματα.Αλλά και ως πρόεδρος της ΝΟΔΕ στη συνέχεια μαζί με τους συνεργάτες μου, αναδείξαμε νέα στελέχη στηρίζοντας και τιμώντας παράλληλα όλα τα ιστορικά στελέχη της παράταξης στο νομό που αποτελούσαν και αποτελούν σημεία αναφοράς και πρότυπα για όλους μας. Βρεθήκαμε στην πρώτη γραμμή της μάχης σε κάθε αγώνα, είτε σε τοπικό, είτε σε εθνικό επίπεδο. Υπάρξαμε αρωγοί στη συγκρότηση και στη νίκη των Δημοτικών Παρατάξεων στο σύνολο του Νομού, καθώς και στην επικράτηση της Παράταξης σε Περιφερειακό επίπεδο.
Η παρουσία μου στα κεντρικά όργανα του κόμματος υπήρξε πάντα διακριτή, στο πνεύμα της συστράτευσης της Παράταξης και όταν χρειάστηκε να διαχωρίσω την άποψή μου, το έκανα με σεβασμό και τρόπο ξεκάθαρο, χωρίς να μειώνω τις άλλες απόψεις. Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τα μέλη της ΝΟΔΕ, τους ψηφοφόρους της Ν.Δ. στο νομό, για την μαχητικότητά τους και για την αγάπη που με περιέβαλαν. Δεν θα υποβάλλω υποψηφιότητα εκ νέου για τη θέση του Προέδρου της ΝΟΔΕ, πιστεύοντας από τη μία, ότι το εκλεκτορικό σώμα θα έπρεπε να είναι από τη βάση και από την άλλη θέλοντας να δώσω το μήνυμα στον απλό ψηφοφόρο της Ν.Δ., ότι τα «σκοτεινά» ή τα «ολόφωτα» γραφεία που προσπάθησαν τον τελευταίο καιρό να φτιάξουν κάποιοι, είναι πολύ μακριά από ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κόμμα.
Θέλω να υπάρξει συνέχεια στη Νομαρχιακή οργάνωση, με λόγο πολιτικό χωρίς παραπολιτικά και ίντριγκες. Ο στόχος είναι κοινός. Κενός θα παραμείνει αν κάποιοι βάλουν τον εαυτό τους πιο ψηλά απ’ αυτό που νομίζουν ότι αξίζουν.
