ΠολιτισμόςΑρχείο

Το Αραχναίο από ψηλά (Vid)

Ανάμεσα σε δύο ψηλές κορυφές του όρους Αραχναίο (τον “Παπακώστα” στα 1.199 μέτρα και την “Τραπεζώνα” 1.139 μέτρα), σκέκεται περήφανο το ομώνυμο χωριό, αψηφώντας το ερημικό και άγριο τοπίο που το αγκαλιάζει.

Με απόσταση 26 χιλιομέτρων από το Αργός και 28 χιλιομέτρων από το Ναύπλιο, μακριά, σχετικά, από τα αστικά κέντρα της περιοχής, φαίνεται να διατηρεί το χαρακτήρα του και να προτιμάται από τους μόνιμους κατοίκους του. Κατά την απογραφή του 2001 το Αραχναίο αριθμούσε 850 κατοίκους, αλλά σύμφωνα με τα λεγόμενα των ντόπιων το Αραχναίο έχει περίπου 1000 κατοίκους.

Οι κάτοικοί του ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία και τη γεωργία (παραγωγή καπνού) και συχνά με τη συγκομιδή εποχιακών προϊόντων.

Εκτός από το ενεργό παρόν το Αραχναίο έχει πολύ μακρινό παρελθόν, καθώς σύμφωνα με μαρτυρίες φαίνεται ο οικισμός να έχει ζωή αρκετών αιώνων. Δε γνωρίζουμε την ακριβή χρονολογία της ίδρυσης του οικισμού, αλλά υπάρχει μία αναφορά για μετοίκηση κάποιων Αρβανιτών από τον Αργολικό κάμπο στο “Χέλι” το 1463, σε έναν οικισμό που προϋπήρχε.

Κατά τη διάρκεια των αιώνων οι κάτοικοι του “Χελιού” κράτησαν τη διάλεκτο και μια ομοιογένεια πολιτιστική και δημογραφική. Από το 1833 (όπου έχουμε και τα πρώτα δημογραφικά στοιχεία) έως και σήμερα οι κάτοικοι του Αραχναίου είναι περίπου χίλιοι, εκτός του 1940, όπου ο αριθμός τους έφθασε περίπου τους 1930. Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο παρατηρήθηκε μαζική μετανάστευση στο εξωτερικό, οπότε και ξαναμειώθηκε ο πληθυσμός του χωριού. Οι σημερινοί κάτοικοι μιλούν ακόμα καλά τα “Αρβανίτικα”, βέβαια με κάποιες προσμείξεις ελληνικών, διατηρώντας έτσι στις μνήμες τους και την καταγωγή τους και το πολιτιστικό τους υπόβαθρο.

Το “Χέλι” μετονομάστηκε σε Αραχναίο, εξαιτίας της τοποθεσίας στην οποία βρίσκεται. Για την αρχική, όμως ονομασία του χωριού ως “Χέλι” έχουν ειπωθεί πολλές ιστορίες. Ίσως η πιο πιθανή, κατά την εκτίμηση των κατοίκων, δίνεται μέσα από μια ιστορία που αναφέρει πως το Χέλι ιδρύθηκε από κατοίκους του Πόρτο-Χελιού και για να θυμούνται την καταγωγή τους ονόμασαν τιμητικά το χωριό “Χέλι”.