Τα «παπαγαλάκια» τηρούν σιγήν ιχθύος

Όσο η Ελλάδα μετατρέπεται σε σωρούς ερειπίων, τόσο η κυβέρνηση και οι κυρίαρχοι πολιτικοί και ολιγαρχικοί κύκλοι στη χώρα καθίστανται όλο και πιο μνημονιακοί και παραδομένοι στο έλεος εξωτερικών κέντρων και τόσο περισσότερο χάνουν την επαφή τους με την πραγματικότητα και επιδίδονται στην ανούσια παραπολιτική και την κούφια παραφιλολογία.

Χαρακτηριστικό αυτής της πολιτικής κατάπτωσης υπήρξε το γαργαλιστικό δημοσίευμα της «Εφ. Συν.» της περασμένης εβδομάδας με τις δραχμές ρωσικής κοπής.

Αυτό το δημοσίευμα είχε όλα όσα εξάπτουν την φαντασία από την κοπή νομισμάτων, τους τραπεζίτες, την Κρεμλινολογία και τα… γαϊδουράκια που θα κάνουν τη μεταφορά.

Από την φαρσοκωμωδία του Νομισματοκοπείου, ως τις δραχμές ρωσικής κοπήςαποτυπώνεται ανάγλυφα η τραγωδία της σύγχρονης Ελλάδας και η ευτέλεια των κυρίαρχων δυνάμεων, οι οποίες είτε τροφοδοτούν τον παρακμιακό οχετό είτε φτάνουν στο σημείο, όπως η ΝΔ, να ζητούν Εξεταστική Επιτροπή για τις «ρωσικές» δραχμές και όχι για τα πραγματικά πολιτικά εγκλήματα. Καταπίνουν την κάμηλο και διυλίζουν τον κώνωπα. Η ευρω-τρομοκρατία σε όλο το μεγαλείο της.

Σε λίγο, η ελληνική κατάρρευση μέσα στο ευρώ θα συνοδεύεται περήφανα και με την ποινικοποίηση ως ιδιώνυμο αδίκημα όσων αναφέρονται στο εθνικό νόμισμα.

Την ίδια ώρα τα μεγάλα γεγονότα που αφορούν την περιοχή μας και ειδικότερα οι εξελίξεις με τη Ρωσία, μένουν στο απυρόβλητο και υποκαθίστανται από το φτηνό κουτσομπολιό.

Ελάχιστοι πήραν είδηση και πολύ λιγότεροι εκτίμησαν την κρίσιμη και μεγάλη σημασία της πρόσφατης συμφωνίας Πούτιν – Ερντογάν στην Πόλη για την κατασκευή του αγωγού Turkish Stream, δηλαδή του αγωγού που θα φέρει ρωσικό φυσικό αέριο μέσω της Μαύρης Θάλασσαςτόσο για να τροφοδοτεί με το ένα σκέλος του την ίδια την Τουρκία, όσο και για να φθάσει, με το άλλο σκέλος του, στα ελληνοτουρκικά σύνορα με προορισμό την Κεντρική Ευρώπη, κατά προτίμηση μέσω Ιταλίας.

Η Τουρκία του Ερντογάν με αυτή την κρίσιμη συμφωνία επιχειρεί να ενισχύσει εμπράκτως και σε ένα πολύ κρίσιμο για τη Ρωσία επίπεδο, τις τουρκορωσικές σχέσεις, την ώρα που η Ρωσία επείγεται να παρακάμψει για ευνόητους λόγους τον ουκρανικό δρόμο για το φυσικό της αέριο προς την Ευρώπη.

Το καθεστώς Ερντογάν ασκώντας μια ενεργητικά θετική πολιτική προς τη Ρωσία, κόντρα στις αμερικανικές πιέσεις, αξιοποιεί το ενεργειακό πεδίο για να προσκομίσει σημαντικότατα ενεργειακά οφέλη και κυρίως για να αναβαθμίσει τον ηγεμονικό ρόλο της Τουρκίας ως περιφερειακής δύναμης στην περιοχή και να υποβοηθήσει έτσι τις επεκτατικές της βλέψεις, σχεδόν, προς όλες τις κατευθύνσεις και σε βάρος της πατρίδας μας.

Σύμφωνα, μάλιστα, με εγκυρότατες πληροφορίες μας ο σχεδιασμός και η υλοποίηση του Turkish Stream προχωρά ταχύτατα και αποτελεσματικά και με πολύ ευνοϊκές για την Τουρκία ρήτρες και προεκτάσεις, πράγματα που δείχνουν αποφασιστικότητα και προοπτική.

Τι κάνει η Ελλάδα απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις; Δυστυχώς, ενώ θα έπρεπε να είναι πρωτοπόρος και οδηγός των νέων ενεργειακών δρόμων, σιωπά και κρύβεται, οχυρωμένη σε μια δορυφορική και δουλόφρονα προς τις ΗΠΑ και την πιο ακραία ευρωπαϊκή αντίδραση, πολιτική.

Επαναλαμβάνω, για όσους δεν θυμούνται, ότι η Ελλάδα της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και με «ατμομηχανή» τον τότε υπουργό Ενέργειας, υπογράφοντα Παναγιώτη Λαφαζάνη, άνοιξε διάπλατα τις πόρτες για την κατασκευή του αγωγού με ρωσικό φυσικό αέριο, του Νότιου Ευρωπαϊκού Αγωγού, όπως ονομάστηκε, που θα ήταν συνέχεια από τα ελληνοτουρκικά σύνορα του Turkish Stream, τον οποίον Turkish Stream, τότε, η Τουρκία ταλαντευόταν και έβαζε δυσκολίες για να επικυρώσει.

Ήταν ο υπογράφων, τότε, που στην Πετρούπολη δεν μίλαγε με τον Ντμίτριεφ, τον επικεφαλής της ρωσικής Τράπεζας Ανάπτυξης, για «γαϊδουράκια», όπως γράφτηκε στην «Εφ. Συν.», αλλά για πολύ σοβαρά ζητήματα. Ο Παν. Λαφαζάνης προχώρησε πρώτος με τον Αλεξάντρ Νόβακ, υπουργό Ενέργειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, με την συμβολή και του εν λόγω Ρώσου κρατικού «τραπεζίτη», στην υπογραφή μιας κρίσιμης ελληνορωσικής συμφωνίας για το Νότιο Ευρωπαϊκό Αγωγό με ρωσικό φυσικό αέριο, πολύ πριν υπάρξουν οι ποόσφατες ρωσοτουρκικές εξελίξεις με τη συμφωνία για τον Turkish Stream.

Αυτή η ελληνορωσική συμφωνία για τον αγωγό ήταν πρωτοφανώς επωφελής για τη χώρα, διότι η Ελλάδα θα συμμετείχε μέσω δημόσιας εταιρείας 50 – 50 με ρωσική δημόσιαεταιρεία, θυγατρική της Αναπτυξιακής Τράπεζας του Ντμίτριεφ, στην ιδιοκτησία και διαχείριση του αγωγού, χωρίς να βάλει ούτε ένα ευρώ στην κατασκευή του.

Έτσι, η Ελλάδα θα αποκόμιζε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ δημοσιονομικό όφελος ετησίως από τον αγωγό, πέραν των ενεργειακών και γεωστρατηγικών ωφελειών, που ίσως ήταν και οι πλέον κρίσιμες.

Το τραγικό είναι ότι, αυτό το έργο με την απομάκρυνσή μου από την κυβέρνηση, επειδή δεν ψήφισα το μνημόνιο και την υπογραφή από τον Τσίπρα του τρίτου μνημονίου, έμεινε, εξαιτίας και των σφοδρών αμερικανικών πιέσεων, στο περιθώριο και στο ψυγείο.

Ήρθε, λοιπόν, η Τουρκία, με τη συμφωνία του Turkish Stream, να πάρει το προβάδισμα από την Ελλάδα και από ουραγός να γίνει η κινητήριος χώρα του ρωσικού φυσικού αερίου, ανοίγοντας «προνομιακές» και εθνικά και οικονομικά επωφελείς σχέσεις με τη Ρωσία, αφού, επιπλέον, αποκομίζει και πολύ φτηνό φυσικό αέριο.

Η Ελλάδα του Τσίπρα κατάντησε από πρωταγωνιστής, ουραγός στο Νότιο ρωσικό ενεργειακό δρόμο.

Και τώρα, όμως, μετά τη συμφωνία για τον Turkish Stream, η ελληνική κυβέρνηση, αντί να αναλάβει ταχύτατα πρωτοβουλία για να βρει συνέχεια αυτός ο αγωγός επί ελληνικούεδάφους, κρύβεται και σιωπά.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, η Ρωσία ήταν σύμφωνη να ενεργοποιηθεί άμεσα η συμφωνία Λαφαζάνη – Νόβακ για τον Νότιο ευρωπαϊκό αγωγό που υπεγράφη στην Πετρούπολη και να συνεχισθεί επομένως ο Turkish Stream με αγωγό μέσα στην Ελλάδα και από εκεί στην Ιταλία και την Κεντρική Ευρώπη.

Η κυβέρνηση, όμως, αντί να να προχωρήσει σε αυτήν την κατεύθυνση, κωλυσιεργεί και παραπέμπει κακώς το θέμα του Νότιου Αγωγού επί του ελληνικού εδάφους προς εξέταση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Προφανώς το κάνει για να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα, να αποσείσει τις δικές της ευθύνεςκαι να αποδώσει στις Βρυξέλλες, την τυχόν άρνηση για την κατασκευή του αγωγού, ενός αγωγού που κατά τ’ άλλα θα τηρεί στο ακέραιο όλες τις ευρωπαϊκές θεσμικές προδιαγραφές, ευρωπαϊκές θεσμικές προδιαγραφές που δεν εκπληρώνει ο αζέρικος αγωγός TAP, που κατασκευάζεται στη χώρα μας και δεν μας αφήνει όφελος ούτε ένα ευρώ, μια άλλη πονεμένη ιστορία εθελοδουλείας, που διαπραγματευόμουν επιτυχώς  για να αλλάξω και η διαπραγμάτευση ετάφη με δόξες και τιμές μαζί με την εκδίωξή μου από το Υπουργείο.

Βεβαίως, η Ρωσία δεν φαίνεται να πτοείται από το κρυφτούλι της κυβέρνησης και τις εθελόδουλες παλινδρομήσεις της, με τις οποίες δίνει εξετάσεις στο υπερατλαντικό κέντρο.

Αυτήν την ώρα, μετά την κυβερνητική κωλυσιεργία, προχωράνε ταχύτατα οι συνεννοήσεις μεταξύ του ρωσικού κολοσσού Gazprom, της ιταλικής Edison και των γαλλικών πολυεθνικών EDF και ENGIE (πρώην Gaz de France Suez) για την κατασκευή του Νότιου Ευρωπαϊκού Αγωγού επί της παλιάς χάραξης του ITGI, ως καθαρά ιδιωτικό έργο, όπως ο TAP, που θα απαιτεί απλώς την έγκριση και αδειοδότηση διέλευσης από την ελληνική Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ).

Βεβαίως η Gazprom ή καλύτερα η ρωσική πλευρά, μαζί με τις ιταλο-γαλλικές πολυεθνικές θα απευθυνθούν και στη ΔΕΠΑ για τη συμμετοχή της ως κομπάρσου στην κατασκευή και διαχείριση του εν λόγω αγωγού, αλλά η ΔΕΠΑ δεν διαθέτει ούτε ένα σέντσι για επένδυση, έστω και γι’ αυτό το μικρό ποσοστό που προτίθενται να της διαθέσουν.

Έτσι, αν ο Νότιος Ευρωπαϊκός Αγωγός ρωσικού φυσικού αερίου ευδοκιμήσει, θα υλοποιηθεί τελικά ως αποκλειστικό έργο μεγάλων πολυεθνικών, από το οποίο οι τελευταίες θα αποκομίζουν τεράστια κέρδη, ενώ το ελληνικό δημόσιο όχι μόνο δεν θα έχει το παραμικρό όφελος αλλά αντιθέτως θα έχει ζημία.

Δυστυχώς αυτό είναι το τίμημα της εθελοδουλείας και της Ελλάδας μνημονιακού ευρωατλαντικού οικοπέδου.

Για να μην αναφερθούμε, επιπλέον, στη ματαίωση της πολύ συμφέρουσας συμφωνίας για τη συμμετοχή της Ελλάδας στην αναπτυξιακή Τράπεζα των BRICS, την οποία είχα προωθήσει στη Ρωσία και η οποία μπήκε, λόγω μνημονίου, στο συρτάρι.

Για όλα τούτα τα σημαντικά, τα κυβερνητικά κέντρα, τα κέντρα του συστήματος και τα «παπαγαλάκια» τηρούν σιγήν ιχθύος, και προσπαθούν να μετατοπίσουν αποπροσανατολιστικά την προσοχή στα Νομισματοκοπεία, στις δραχμές, τάχα, από τη Μόσχα και τα… «γαϊδουράκια».

Δεν θα τα καταφέρουν. Γρήγορα μεγάλες ανατρεπτικές εξελίξεις θα σαρώσουν ένα κατεστημένο που βουλιάζει και μαζί του παρασέρνει στην καταστροφή τη χώρα.