Το μέλλον της πολιτικής συνοχής
Ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης, μίλησε εκ μέρους της Ευρωομάδας της Αριστεράς, στην Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης του Ευρωκοινοβουλίου και στο πλαίσιο συζήτησης-ανταλλαγής απόψεων με την Επίτροπο για θέματα Περιφερειακής Ανάπτυξης Κορίνα Κρέτσου σχετικά με το μέλλον της πολιτικής συνοχής. Ο Δημήτρης Παπαδημούλης έθεσε στην Επίτροπο ερωτήματα σχετικά με τη σωστή διαχείριση των κονδυλίων και τη μείωση των ανισοτήτων ως κύριο μέλημα των πολιτικών συνοχής.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Δημ. Παπαδημούλη:
«H Επιτροπή Περιφερειακής Πολιτικής του Ευρωκοινοβουλίου θέλει οπωσδήποτε στην πολύ μεγάλη της πλειοψηφία, οι πολιτικές συνοχής να ενισχυθούν και να γίνουν πιο αποτελεσματικές για τη μείωση των ανισοτήτων και των περιφερειακών και των κοινωνικών που οι ίδιες οι στατιστικές της Eurostat και της Κομισιόν δείχνουν ότι τα τελευταία χρόνια έχουν μεγαλώσει. Αλλά έχω την εντύπωση ότι και μέσα στην Κομισιόν η δική σας βούληση για να έχουμε ισχυρές πολιτικές συνοχής βρίσκει καμιά φορά εμπόδια και τα κονδύλια υπέρ των πολιτικών συνοχής αντί να ενισχυθούν, μειώνονται προκειμένου να καλυφθούν άλλες ανάγκες.
Επομένως, η ερώτησή μου είναι: Γιατί πρέπει τα έκτακτα κονδύλια για την αντιμετώπιση των αναγκών που απορρέουν από την προσφυγική κρίση να αφαιρούνται από τα κονδύλια των πολιτικών συνοχής και όχι από κάπου αλλού; Και η δεύτερη ερώτηση που αφορά ειδικότερα στη χώρα μου την Ελλάδα: Και η Κομισιόν και το Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο έχουν συμφωνήσει σε κάποιους στόχους, σε ένα πρόγραμμα μετεγκατάστασης, με ευθύνη όχι τόσο της Κομισιόν όσο συγκεκριμένων κρατών-μελών. Η υλοποίηση αυτού του προγράμματος, του συμφωνημένου, βρίσκεται σε ποσοστό 5% και κάποιες χώρες, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, σηκώνουν με ελλιπή αλληλεγγύη το βάρος αυτής της προσφυγικής κρίσης. Τι μπορεί να κάνει παραπάνω η Κομισιόν και πώς μπορεί να πιέσει περισσότερο διάφορα κράτη-μέλη, έτσι ώστε η αλληλεγγύη ως λέξη στο θέμα αυτό να μην είναι ένα γράμμα κενό;».
Η Επίτροπος Κορίνα Κρέτσου απάντησε στον Δημήτρη Παπαδημούλη ως εξής:
«Ξέρω ότι έχετε σθεναρή θέση σε ό,τι αφορά τη στήριξη της πολιτικής συνοχής και σας λέω ευχαριστώ γι’ αυτό. Γνωρίζετε πολύ καλά, ίσως καλύτερα από μένα, ότι δεν είναι πάντα σημαντικό το ποσό των πόρων αλλά και η διοικητική επάρκεια. Σχετικά με αυτό γνωρίζετε πολύ καλά ότι συνεργαζόμαστε στενά με τις ελληνικές αρχές για να αυξήσουμε τη διοικητική επάρκεια.
Όσον αφορά την αλληλεγγύη, εγώ συμμερίζομαι την άποψή σας. Πρέπει να δείξουμε για τη μετεγκατάσταση αυτή την αλληλεγγύη. Δυστυχώς, είναι κάτι το οποίο δε συμβαίνει, αλλά προσφέρουμε τη δυνατότητα στα κράτη-μέλη να χρησιμοποιήσουν τους πόρους μας. Δεν υποχρεώνουμε τα κράτη-μέλη να κάνουν κάτι τέτοιο, μέχρι τώρα χρησιμοποιούμε μόνο τους πόρους για τη μετανάστευση και πράγματι η Ιταλία ζήτησε να αλλάξει η προγραμματική περίοδος 2007-2013 για το πρόγραμμα Σικουρέτσα, να αγοράσει δύο σκάφη, και βλέπετε κάθε βδομάδα πόσο σημαντικά είναι αυτά τα δύο σκάφη για τη διάσωση εκατοντάδων ζωών στη Νότια Ιταλία. Και η Ελλάδα έβαλε στην άκρη κάποια χρήματα για τη μετανάστευση. Η βοήθεια για τη μεταναστευτική κρίση δεν προήλθε εις βάρος της πολιτικής συνοχής. Η πολιτική συνοχής δεν περικόπτεται επ’ ουδενί λόγω μεταναστευτικής κρίσεως. Αλλά βέβαια θεωρώ ότι η πολιτική συνοχής μπορεί και θα πρέπει να βοηθήσει αν τα κράτη-μέλη ζητήσουν κάτι τέτοιο. Για την υποδοχή και ένταξη των αιτούντων άσυλο κατόπιν αιτήματος του κράτους μέλους μπορούμε να κατασκευάσουμε νοσοκομεία, νηπιαγωγεία, το κοινωνικό ταμείο μπορεί να συμβάλλει στην εκμάθηση γλωσσών.
Αλλά για τη μετεγκατάσταση πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, διότι για παράδειγμα η χώρα μου είναι πρόθυμη να υποδεχτεί μετανάστες αλλά δε θέλουν να έρθουν και η Ρουμανία προσπαθεί να συμβάλλει με άλλους τρόπους συμμετέχοντας στη Frontex και σε άλλα μέσα. Ακόμα και στο Λουξεμβούργο δε θέλουν να πάνε. Θα πρέπει να υπάρξει μια αλληλεγγύη που θα ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και βέβαια αν κάποια κράτη-μέλη όπως η Γερμανία, η Ιταλία, η Ελλάδα έχουν μεγαλύτερο βάρος να επωμιστούν, οι άλλοι θα πρέπει να βοηθήσουν και να δείξουν αλληλεγγύη. Πραγματικά ανησυχώ πάρα πολύ γι’ αυτή τη διαφορά που υπάρχει λόγω της μετανάστευσης. Θα πάω στη Βαρσοβία με αυτό το μήνυμα: Ότι θα πρέπει να δώσουν ένα μήνυμα αλληλεγγύης διότι δε μπορούν να κατηγορούν συνεχώς την Ε.Ε και να αφήνουν όλο το βάρος σε χώρες, όπως είναι η Ελλάδα, μόνο και μόνο λόγω της γεωγραφικής της θέσης.
Είναι πολύ σημαντικό να αποδειχτεί και να εφαρμοστεί η αλληλεγγύη. Σε κάθε περίπτωση εμείς είμαστε έτοιμοι να επαναπρογραμματίσουμε την πραγματική περίοδο που μας ζητηθεί. Άλλα κράτη-μέλη δε χρειάζονται επαναπρογραμματισμό. Είδα στη Γερμανία τόσα πολλά υπέροχα έργα, στο Βερολίνο, στη Λειψία, στη Δρέσδη, ακόμα και στα προάστια του Παρισιού είδα πολλά καλά πράγματα να γίνονται για τους μετανάστες. Αυτό που θα πρέπει να αποφύγουμε είναι την απομόνωση και τον διαχωρισμό, διότι αυτή η απομόνωση θα γίνει πυρηνική βόμβα για τις μελλοντικές γενιές κατά την άποψή μου. Αυτή η «γκετοποίηση» δεν πρέπει να συμβεί».
