Το νερό της βρύσης του σπιτιού μας
1. ΒΡΥΣΗ- ΕΜΦΙΑΛΩΜΕΝΟ
Τα τελευταία 20 χρόνια οικοδομήθηκε μια αγορά εμφιαλωμένου νερού μέσω μιας μεθοδικής και πολύ αποτελεσματικής δυσφήμησης του δημοσίου συστήματος ύδρευσης. Η δυσφήμιση του δημοσίου συστήματος ύδρευσης κατόρθωσε ταυτόχρονα την αύξηση της αγοράς του εμφιαλωμένου νερού αλλά και την προώθηση στη συλλογική συνείδηση της αποδοχής της ιδιωτικοποίηση του συστήματος ύδρευσης. Η αγορά του εμφιαλωμένου νερού είναι περίπου 200 δισ. μπουκάλια νερού το χρόνο παγκοσμίως με κέρδη 60 δισ. €. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο μεγαλύτερος παγκόσμιος εξαγωγέας εμφιαλωμένου νερού είναι η Γαλλία η οποία, καθόλου τυχαία, ήταν από τις πρώτες ευρωπαϊκές χώρες που προχώρησαν, πριν από δεκαετίες, σε ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης και σήμερα επιχειρούν το αντίστροφο, τις επαναφέρουν στους δήμους! Γιατί; Απλά διαπίστωσαν την αποτυχία του μοντέλου ιδιωτικοποίησης της ύδρευσης και αποφάσισαν να το προωθήσουν στους «καθυστερημένους» έλληνες. To ευρωπαϊκό διευθυντήριο, επιβάλλει ως μνημονιακή υποχρέωση την ιδιωτικοποίηση του νερού στη χώρα μας.
Αλλά ας μη λοξοδρομούμε, μας απασχολεί το νερό που πίνουμε και από πρώτη ματιά τα παραπάνω μοιάζουν άσχετα!
Παλιότερες και νεότερες μελέτες ισχυρίζονται πως σχεδόν το 25% όλων των εμφιαλωμένων νερών έχει την ίδια ποιότητα με το νερό της βρύσης. Μερικές εταιρείες φιλτράρουν απλά το νερό πριν το πουλήσουν σε τιμές εκατό φορές υψηλότερες από το κόστος της ίδιας ποσότητας νερού που προέρχεται απευθείας από τη βρύση. Επιπλέον, υπάρχουν ειδικοί που θεωρούν το νερό της βρύσης πιο καθαρό και πιο αξιόπιστο για την υγεία μας. Όμως αυτοί οι ίδιοι στηρίζουν τον ισχυρισμό τους σε μια βασική προϋπόθεση πως η διαδικασία καθαρισμού που χρησιμοποιείται στα δημοτικά αποθέματα νερού θα είναι αυτή που ορίζουν οι αντίστοιχοι κανόνες ασφαλείας. Οι υπεύθυνοι διαχείρισης του νερού της ύδρευσης είναι υποχρεωμένοι, βάσει της εθνικής νομοθεσίας, να ελέγχουν το νερό, εξετάζοντας συγκεκριμένες παραμέτρους που διασφαλίζουν τη χημική και μικροβιολογική ασφάλειά του και να λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για τη διαχείριση του νερού που φτάνει στη βρύση του σπιτιού μας.
2. ΝΕΡΟ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΆΡΓΟΥΣ – ΜΥΚΗΝΩΝ
Τα προβλήματα στη διαχείριση του νερού, στην ευρύτερη περιοχή του δήμου μας, έχουν ιστορία πάνω από μισό αιώνα. Μια ιστορία που καταγράφει την εγκληματική ανευθυνότητα των κάθε φορά ιθυνόντων αλλά και την ένοχη ανοχή την δική μας, σαν δημοτών. Οι υπεύθυνοι διαχείρισης του νερού ύδρευσης σε πρώτο επίπεδο, δηλαδή πιο κοντά στους δημότες, τα τελευταία τριάντα χρόνια είναι η διοίκηση της δημοτικής επιχείρησης ύδρευσης αποχέτευσης του δήμου. Αν τους βρούμε και τους ζητήσουμε τις ευθύνες ξέρουμε όλοι μας τι θα μας απαντήσουν και οι νυν και οι προηγούμενοι: «…φταίει η κυβέρνηση, η περιφέρεια, πάντα φταίνε οι κάθε φορά προηγούμενοι, ο δήμος Ναυπλίου, η ΔΕΗ, ο καιρός, η ανομβρία… η κακή μας μοίρα…». Η απάντηση πανομοιότυπη ανεξάρτητη από πρόσωπα και χρόνο γιατί ήταν και είναι πρόσωπα με παρόμοιες πολιτικές ιδεολογίες και επομένως εξυπηρετούσαν παρόμοιες πολιτικές και συμφέροντα. Η απάντηση πανομοιότυπη, ανεξάρτητη από πρόσωπα, και χρόνο, αλλά και οι ευθύνες πανομοιότυπα εγκληματικές!
Αν πάρουμε υπόψη ότι ζούμε στην κοινωνία της πληροφορίας ενδεικτικό για τη σημερινή διοίκηση είναι η ποιότητα και η ποσότητα ενημέρωσης που έχουμε σαν δημότες από την επιχείρηση. Οι περισσότερες δημοτικές επιχείρησης της χώρας έχουν ενημερωμένους διαδικτυακούς τόπους όπου ο κάθε δημότης έχει τη δυνατότητα να ενημερωθεί τουλάχιστον για την ποιότητα του νερού ύδρευσης. Στην αντίστοιχη επιχείρηση του δήμου Κορίνθου, για παράδειγμα, την Δευτέρα 27/2 είχαν δημοσιευθεί πέντε(!) αρχεία «Μικροβιολογικές & Φυσικοχημικές Αναλύσεις νερού» για το 2017. Στον ιστότοπο της επιχείρησης του δήμου Καλαμάτας εκτός από την τιμολογιακή πολιτική της επιχείρησης, βρήκαμε και παραδείγματα υπολογισμού λογαριασμού νερού. Αναφερόμαστε σε γύρω δήμους όπου η διοίκηση των δήμων είναι της ίδιας περίπου πολιτικής κατεύθυνσης, δεν μπορούμε να πούμε συγκεκριμένα το κόμμα που τις στηρίζει γιατί συνήθως προεκλογικά εμφανίζονται «ανεξάρτητοι». Βέβαια, τον εκπρόσωπο της Λαϊκή Συσπείρωσης μέσα στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης μας τον προσφωνεί ο Δήμαρχος «εκπρόσωπο του ΚΚΕ» χωρίς ποτέ να μας έχει διευκρινίσει ποιου κόμματος εκπρόσωπος είναι ο ίδιος…
Αλλά ας μη λοξοδρομούμε μας απασχολεί το νερό που πίνουμε και από πρώτη ματιά τα παραπάνω μοιάζουν άσχετα!
3. ΕΜΕΙΣ ΣΑΝ ΔΗΜΟΤΕΣ
Η ΔΕΥΑ λοιπόν, του δήμου μας απαξιεί να μας ενημερώνει για τα αυτονόητα! Απαξιεί να έχει μια ιστοσελίδα η οποία να μας πληροφορεί τουλάχιστον για την ποιότητα του νερού ύδρευσης. Λέμε τουλάχιστον γιατί υπάρχουν ιστοσελίδες δημοτικών επιχειρήσεων όπου θα βρούμε κανονισμούς ύδρευσης – αποχέτευσης, δηλαδή διατυπωμένους όρους που διέπουν αυτές τις λειτουργίες. Κάτι σαν συμβόλαια ανάμεσα στην επιχείρηση και τους δημότες που συντηρούν την επιχείρηση για κοινό όφελος. Οι επιχειρήσεις αυτές ανήκουν στο Δήμο, δηλαδή ανήκουν στους δημότες, επομένως είναι επιβεβλημένο ένα τέτοιο συμβόλαιο. Σε μερικές ιστοσελίδες δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης – αποχέτευσης υπάρχει και «Χάρτης Υποχρεώσεων προς τον Καταναλωτή»! Καταγραμμένα τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των δημοτών απέναντι στην επιχείρηση και αυτής απέναντι στους δημότες – καταναλωτές. Ο «Χάρτης Υποχρεώσεων προς τον Καταναλωτή» υπαγορεύεται από την νομοθεσία δηλαδή καταγράφει και προσαρμόζει στις τοπικές συνθήκες με απλά λόγια αυτά που η νομοθεσία επιβάλει. (άρθρο 2 Ν.2690/1999) Οι δημότες άλλωστε οργάνωσαν και συντηρούν αυτές τις εταιρείες με δικά τους χρήματα και κόπο και για την εξυπηρέτηση των δικών τους αναγκών σαν δήμος. Αλλά αν οι δημότες δεν γνωρίζουν τα δικαιώματά τους και τις υποχρεώσεις τους αυτά μετατρέπονται σε ρουσφετάκια, σε κάθε είδους εξυπηρετήσεις και αν χρειαστεί και σε εκβιασμούς αρκεί να «με ψηφίζεις»… Ποιοι έχουν μεγαλύτερη ευθύνη οι δημοτικοί άρχοντες που μετατρέπουν υποχρεώσεις και δικαιώματα σε ρουσφέτια ή εμείς που τους δίνουμε την δυνατότητα να το πράττουν;
Εμείς λοιπόν, σαν δημότες δεν ανεχόμαστε μόνο να πληρώνουμε ακριβά το νερό, που δεν πίνεται, αλλά ανεχόμαστε και να πληρώνουμε χρυσό το εμφιαλωμένο που είναι ίδιο με αυτό που δεν πίνεται. Εμείς λοιπόν ανεχόμαστε πολλά και όλα σε βάρος μας, ουσιαστικά, ούτε την υγεία των παιδιών μας δεν υπερασπιζόμαστε. Εμείς, σαν δημότες ανεχόμαστε η τοπική κοινότητα των Μύλων να εξακολουθεί να αποχετεύεται σε βόθρους ενώ γνωρίζουμε πως οι βασικές πηγές που υδρεύουν το δήμο βρίσκονται εκεί. Εμείς, σαν δημότες, αποδεχόμαστε το νεκροταφείο της ίδιας κοινότητας, τον 21ο αιώνα, να βρίσκεται δίπλα στη βασική πηγή ύδρευσης, τη Λέρνη. Όταν αδιαφορούμε για τα ουσιώδη και προφανή είναι λεπτομέρειες η αναφορά στην έκθεση των πηγών σε άλλου είδους ρύπους ή η ανυπαρξία υδρομετρητή στο αντλιοστάσιο του Δήμου Ναυπλιέων ή η υπεράντληση νερού ή η κατάσταση του υδροφόρου ορίζοντα των πηγών.
Όσο ανεχόμαστε να ζούμε χωρίς καθαρό νερό, σε κάθε χρήση, μοιάζει σαν να προσπαθούμε να ξεπλύνουμε την μπουγάδα μας με απόνερα.
Πως μπορεί κάτι τέτοιο να το ανεχόμαστε; Πως παίρνουμε σαν γονείς την ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας; Ποτίζουμε τα παιδιά μας νερό αμφιβόλου ποιότητας και κάθε μέρα πλησιάζουμε το επικίνδυνο σημείο να τους αφήσουμε κληρονομιά μια πόλη χωρίς κατάλληλο νερό.
Μέχρι πότε θα εθελοτυφλούμε αφήνοντας τους ανενδοίαστους διαχειριστές των τεχνικών της εξουσίας (δημαρχεύοντες και διευθύνοντες και.. και…) να διαφεντεύουν την, από την φύση, περιουσία μας και την υγεία μας;
Και να καμώνονται, κιόλας, ότι μας υπηρετούν;!
Μέχρι πότε θα τους επιτρέπουμε να θρασεύουν ότι, υπηρετώντας αλλότρια συμφέροντα, το κάνουν για το καλό μας;!
Άννα Χρυσοβέργη
2 Μάρτη 2017
