Όταν ο Τζίμης Πανούσης ξεσήκωσε την Επίδαυρο
Έφυγε ξαφνικά από τη ζωή σε ηλικία μόλις 63 ετών, το μεσημέρι του Σαββάτου (13/1) ο Τζίμης Πανούσης, από ανακοπή καρδιάς.
Ο Τζίμης είχε κερδίσει το θερμό χειροκρότημα των θεατών τον περασμένο Ιούλιο όπου είχε εμφανιστεί για πρώτη φορά στην Επίδαυρο, υποδυόμενος με μεγάλη επιτυχία τον Τρυγαίο στην Ειρήνη του Αριστοφάνη, σε ένα κατάμεστο αρχαίο θέατρο. Τίποτα δεν προμήνυε τότε ότι θα έφευγε τόσο αναπάντεχα.
Ο Τζίμης Πανούσης είχε τιμήσει δεόντως το Αρχαίο Θέατρο και τον ρόλο του, δίπλα στην Καμεράτα – Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, υπό τη διεύθυνση του διεθνούς φήμης μαέστρου Γιώργου Πέτρου, εκπλήσσοντας ευχάριστα ακόμα και τους «καχύποπτους» από τους θεατές, δίνοντας βέβαια παράλληλα με μέτρο, το προσωπικό του στίγμα.
Και μπορεί ο ίδιος ο Πανούσης να είχε υποσχεθεί σε συνέντευξή του ότι θα γίνει η Επίδαυρος Eurovision, όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβη, αφού κατάφερε να παρουσιάσει μια καθ΄ όλα ποιοτική παράσταση με πολύ καλούς συντελεστές στο Αργολικό Θέατρο.
Κλασικό σκηνικό δεν υπήρχε, όμως ήταν εντυπωσιακό το σκηνικό που άλλαζε ψηφιακά μέσα στο χώρο, με το projection mapping που είχε δημιουργήσει ο Στάθης Μήτσιος, εισάγοντας το εικονικό περιβάλλον στην Επίδαυρο και δένοντάς το σωστά με τις ανάγκες της παράστασης.
Το Εθνικό Θέατρο είχε αναθέσει στον σπουδαίο συνθέτη Νίκο Κυπουργό τη μουσική σύνθεση και στον ταλαντούχο νέο συγγραφέα Δημοσθένη Παπαμάρκο το λιμπρέτο για τη δημιουργία μιας μουσικής παράστασης που βασίζεται στην Ειρήνη του Αριστοφάνη. Τη σκηνοθεσία είχε αναλάβει ο καταξιωμένος σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης. Και όλοι ανταποκρίθηκαν όπως αρμόζει στο ρόλο τους.
Η Ειρήνη παρουσιάστηκε στα Μεγάλα Διονύσια το 421 π.Χ., αποσπώντας το δεύτερο βραβείο, λίγες μόλις ημέρες πριν από τη σύναψη της Νικίειας Ειρήνης, που συνοδευόταν από ελπίδες για το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου. Αυτή ακριβώς η εύθραυστη, όπως αποδείχθηκε, ισορροπία μεταξύ του πολέμου και της ειρήνης, το ηρακλείτειο ρητό «Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί» και το ακανθώδες ερώτημα κατά πόσο η ειρήνη είναι συνώνυμο της ευτυχίας και της αρετής ενέπνευσαν τους συντελεστές της ιδιαίτερης αυτής παράστασης.
