Από πότε ο απλός πολίτης έγινε πολίτης δεύτερης κατηγορίας;

Από τότε που ο δημόσιος υπάλληλος τον αντιμετωπίζει ο ίδιος ως υποκείμενο, που πρέπει να πάει με τα νερά του και να ανέχεται τους δικούς του ρυθμούς.

Από τότε που ξέχασε ότι ο χρόνος του πολίτη είναι εξίσου πολύτιμος, όσο και ο δικός του που πληρώνεται, όση ώρα τον εξυπηρετεί.

Από τότε που ξέχασε ότι εκτελεί κοινωνικό λειτούργημα και δεν είναι αφεντικό στον πολίτη.

Από τότε που ξέχασε να σέβεται τον πολίτη όσο δικαίωμα έχει και να τον σέβονται για την εργασία που κάνει και μάλιστα, όταν την κάνει σωστά.

Από τότε που δημόσιος υπάλληλος δεν σέβεται την αναμονή των πολιτών και χαριεντίζεται με υποτιθέμενο πελάτη της δημόσιας υπηρεσίας, χαμογελώντας και γλυκοκοιτάζοντας και με περίσσια υπομονή, γράφοντας κανονικά τους υπόλοιπους που περιμένουν υπομονετικά, λες και είναι υποχρεωμένοι να κάνουν υπομονή.

Από τότε που πας στο ταχυδρομείο και για να πάρεις ένα γραμματόσημο ίσως και να περιμένεις  τρεις ώρες, ενώ θα ήταν πολύ εύκολο να βάλουν έναν αυτόματο πωλητή για τέτοιου είδους συνδιαλλαγές στο ή να βάλουν σε προτεραιότητα εκείνους που πάνε γι΄ αυτό ακριβώς.

Από τότε που νοσοκόμα σε τμήμα του νοσοκομείου βγάζει συμπέρασμα και διάγνωση στη θέση του γιατρού και σε στέλνει σπίτι σου για να επιστρέψεις μετά από τρεις μέρες, γιατί έτσι βολεύει γενικώς το σύστημα εκείνη την ώρα.

Σαφώς και ο δημόσιος υπάλληλος δεν μπορεί να είναι έρμαιο στις επικρίσεις του κάθε πολίτη, αλλά εδώ έχουμε φτάσει στο σημείο ο πολίτης να είναι έρμαιο στην αλαζονεία και αδιαφορία του δημοσίου υπαλλήλου. Δεν έχει κανένα δικαίωμα να στερεί παραπάνω χρόνο από τον πολίτη, είτε από την εργασία του, είτε από την οικογένειά του, ούτε καν από τον ελεύθερο χρόνο του. Ο χρόνος του πολίτη δεν του ανήκει!

Η κουβέντα θα μπορούσε να αναρριχηθεί και στη σφαίρα της φιλοσοφίας, αλλά πού τώρα τέτοια εποχή να φιλοσοφούμε και να σκεφτόμαστε καλοκαιριάτικα και ειδικά Αυγουστιάτικα. Τώρα έχει ζέστη …τον χειμώνα θα έχει κρύο. Αλλά και να φιλοσοφούσαμε επί του θέματος σωστά, καλά θα ήταν, γιατί η φιλοσοφία δεν είναι αερολογίες και καταλήγει σε συμπεράσματα ορθά, που έχουν να κάνουν και με την σωστή αντικειμενικά συμπεριφορά όλων προς όλους. Και ως συμπεράσματα οφείλουν και να εφαρμόζονται.  

Άρα, ούτε καν φιλοσοφούμε. Απλά διαπιστώνουμε γκρινιάζοντας, θέματα και προβλήματα σοβαρά για να καταλήξουμε απλά να κουνήσουμε στο τέλος το κεφάλι και να πούμε… τί να πεις παραπέρα; …Έτσι είναι τα πράγματα και δέχεσαι μοιρολατρικά το παρόν ως έχει.

Αν πραγματικά φιλοσοφούσαμε σωστά, τότε θα είχαν αλλάξει πολλά –  αν όχι όλα -, προς το καλύτερο.

Φανή Μπάτσιου