Επαρχιώτικες κουτοπόνηρες πολιτικές για το στρατόπεδο του Ναυπλίου

Την κουτοπόνηρη επαρχιώτικη μικροπολιτική που εφαρμόζεται σε μικρές πόλεις, όπου οι αιρετοί θεωρούν ότι οι ιθαγενείς πολίτες συγκινούνται με χάντρες και καθρεπτάκια για να δώσουν την πολύτιμη ψήφο τους, θυμίζει η ιστορία με το μέλλον του στρατοπέδου του Ναυπλίου.

Άρθρο του Άκη Γκάτζιου  

Προφανώς κάτι πάει πολύ στραβά σ΄ αυτή την πόλη. Το ΚΕΜΧ και το μέλλον του είναι μια ιστορία που ξεκινάει από πολύ παλιά. Σε εποχές που το στρατόπεδο άφηνε λεφτά στην πόλη και γίνονταν αγώνες να παραμείνει σε λειτουργία, για να δουλεύουν μια σειρά επιχειρήσεων που εξαρτούσαν την ύπαρξή τους από τις προμήθειες του στρατού και τις εξόδους των φαντάρων ή των συγγενών τους που τους επισκέπτονταν.

Καλώς ή κακώς, εκείνες οι εποχές πέρασαν και με ευθύνη ανάξιων αιρετών όλων των βαθμίδων, το στρατόπεδο εδώ και καιρό είναι ένα «κουφάρι» με λιγοστούς στρατιώτες, που παραμένει σε λειτουργία με πιέσεις και χωρίς ξεκάθαρο σκοπό. Ποιός απ΄ όσους σκίζονται άλλωστε για την συνέχιση της λειτουργίας του, εξήγησε γιατί η πόλη χρειάζεται ένα μισοπεθαμένο στρατόπεδο, πλην των κορωνών που προσφέρει απλόχερα για πολιτική κατανάλωση, σε δημάρχους, υποψήφιους δημάρχους, βουλευτές και όλους τους συν αυτώ;

Ποιος απ΄ όλο αυτό το συρφετό των μεν και των δε, έκανε τα τελευταία χρόνια κάποια ουσιώδη κίνηση για το μέλλον του στρατοπέδου, πλην ευκαιριακών παρεμβάσεων, που καταναλώνονται στα καφενεία και στις πλατείες της πόλης, αλλά και στα προεκλογικά μπαλκόνια;

Μήπως αυτοί που είτε έχουν την τοπική εξουσία (τρομάρα τους) ή θέλουν να την αποκτήσουν (τρομάρα τους και σε αυτούς), οι οποίοι ποτέ δεν κατέστρωσαν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης αυτής της πόλης, που να συμπεριλαμβάνει ίσως και το στρατόπεδο, το οποίο σκίζονται να διατηρήσουν, χωρίς να ξέρουν το γιατί;

Ακόμα και αυτές οι προτάσεις που κατατέθηκαν και εμπεριείχαν το αίτημα παραχώρησης της τεράστιας έκτασης για …αξιοποίηση από το δήμο, τρύπιες είναι. Χωρίς σκοπό, χωρίς αιτία και χωρίς αιτιολόγηση. Ποιός ξεχνά άλλωστε, την παραχώρηση του Μπούρτζι στο δήμο που καθόταν και το κοιτούσε…. Ποιός ξεχνά επίσης, την παραχώρηση στο δήμο του παλιού Τελωνείου, που παραμένει ακόμα ερείπιο, παρά τα μεγαλεπήβολα σχέδια, που δεν είχαν όμως το υπόβαθρο για να μπορέσουν να υλοποιηθούν και μάλιστα σε «εύρωστες» περιόδους, χωρίς την ασφυξία του σημερινού οικονομικού περιβάλλοντος;

Η διαμάχη του υπουργείου με τους κρατούντες του τόπου κρατάει πολλά χρόνια. Παρά την αλλαγή υπουργών, κυβερνήσεων, αλλά και δημάρχων. Και όλοι καταφέρνουν να διαιωνίζουν μια αρρωστημένη κατάσταση, που κάθε άλλο, παρά σοβαρότητα δείχνει, απ΄ όλες τις πλευρές.

Και τώρα, μπαίνει στο προσκήνιο και η προσφιλής ξενοφοβία. Μήπως δηλαδή, όταν και αν κλείσει το στρατόπεδο και πάψει να λειτουργεί με τη σημερινή του μορφή, μετατραπεί σε χώρο φιλοξενίας μεταναστών. Πόσο σοβαρό επιχείρημα μπορεί να είναι αυτό για να πετύχει ο δήμος να αυξήσει τα περιουσιακά του στοιχεία και να τα αφήσει στη συνέχεια λόγω ανικανότητας αυτών που τον διοικούν, να χορταριάζουν; Άλλο θέμα οι μετανάστες και άλλο τα οικόπεδα…

Άκης Γκάτζιος