Σε χρόνο μέλλοντα

Θα ζω,
σημαίνει διατηρώ το εκκρεμές απέναντι
μέχρι να με υπνωτίσει,
μέχρι να αδειάσει το δωμάτιο της ζωής μου
από χρώματα ή πλανόδιους πωλητές ονείρων.

Θα ζήσω,
σημαίνει αποφάσισα να εξορκίσω τα νεανικά φεγγάρια μου
όταν πεισματικά χτυπούσαν την εξώπορτα του βλέμματός μου.
Μέλλον οριστικό, απόφαση στιγμιαία,
σαν τα αιφνίδια μυστικά που ομολογούμε τις νύχτες…

Θα έχω ζήσει,
σημαίνει πως θα έχουν γίνει οι λεπτομέρειες
ανάγκη…
πως η αποσιώπηση της αλήθειας θα έχει βρει τον δικό της κώδικα,
πως αναλφάβητοι έρωτες θα έχουν δώσει σχήμα στις ανταύγειες της αυγής.

Μεγαλώνω.
Και μαθαίνω από την αρχή τη Γραμματική της ζωής μου…
“Να Πέτρο, ένα όνειρο, να ένα άλλο…”
Θα διαβάσω μέχρι αργά…
εξακολουθητικά, ατέλειωτα, επώδυνα…
μέχρι να καταλάβω τους απαγορευμένους κανόνες,
μέχρι να καταλάβω πως κανένα μέλλον…
δεν είναι συντελεσμένο…

Πέτρος Λυγίζος