Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας ανήκει στην Ιωάννα Παπαντωνίου

Την ιδρύτρια και πρόεδρο του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος Ιωάννα Παπαντωνίου, αποφάσισε να τιμήσει με αφορμή την ημέρα της Γυναίκας ο δήμος Ναυπλιέων, για τη συμβολή της στον πολιτισμό και την τεράστια προσφορά της στην τοπική κοινωνία. Η σχετική απόφαση αναρτήθηκε στη Διαύγεια.

Η Ιωάννα Παπαντωνίου είναι σκηνογράφος, ενδυματολόγος. Σπούδασε σκηνογραφία και ενδυματολογία στο Wimbledon School of Art του Λονδίνου. Έχει συνεργαστεί με μεγάλους Έλληνες σκηνοθέτες και υπήρξε στενή συνεργάτιδα του Μάικλ Έλιοτ στο Royal Exchange Theatre. Ασχολήθηκε κυρίως με την επιτόπια έρευνα για το ελληνικό ένδυμα. Το 1974 ίδρυσε το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα στο Ναύπλιο, που το 1981 τιμήθηκε με το European Museum of the Year main Award.

• Η Ιωάννα Παπαντωνίου σε επιτόπια έρευνα του ΠΛΙ

Το 1970 εκπόνησε τη διπλωματική της εργασία, με θέμα τις Βάκχες του Ευριπίδη, και τον επόμενο χρόνο πραγματοποίησε την πρώτη της επαγγελματική δουλειά στην παράσταση «Κοριός» του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού.

• Ιωάννα Παπαντωνίου-Κάρολος Κουν, 1975

Είναι η πρώτη γυναίκα σκηνογράφος του Εθνικού Θεάτρου, όπως και η πρώτη γυναίκα που υπήρξε συντελεστής σε παράσταση του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου, με το έργο “Ορέστης”, σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού και πρωταγωνιστή τον Νίκο Κούρκουλο στην πρώτη του εμφάνιση στην Επίδαυρο. Συνεργάστηκε επίσης με το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, με τον θίασο Αλέξη Μινωτή-Κατίνας Παξινού και με τα δυο κρατικά θέατρα. Τα τελευταία χρόνια συνεργάστηκε με τον Κώστα Μπάκα, τον Κώστα Τσιάνο και τη Λυδία Κονιόρδου. Στο εξωτερικό συνεργάστηκε και με τον Μάικλ Έλιοτ στο Royal Exchange Theatre του Μάντσεστερ. Αποχαιρέτησε το θέατρο με το έργο “Ο κύκλος με την κιμωλία” του Μπρεχτ, σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου και πρωταγωνίστρια τη Λυδία Κονιόρδου, παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου στο θέατρο “Κάππα”.

Δίδαξε στα τμήματα Θεατρολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, του Πανεπιστημίου Πατρών και του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου στο Ναύπλιο. Είναι επίτιμη διδάκτορας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Από το 1956 μέχρι το 1974 ως μέλος του Λυκείου των Ελληνίδων Αθηνών επισκέφτηκε διάφορα χωριά της ελληνικής επικράτειας, πραγματοποιώντας επιτόπια έρευνα και συγκεντρώνοντας πολύτιμο λαογραφικό υλικό. Με βάση αυτές τις έρευνες δημοσίευσε πλήθος βιβλίων αλλά και άρθρων σε περιοδικά και εφημερίδες, έχοντας ως επίκεντρο τις ελληνικές τοπικές φορεσιές και τη μόδα. Το 1974 ίδρυσε στο Ναύπλιο το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα «Βασίλειος Παπαντωνίου» στη μνήμη του πατέρα της[2][8], το οποίο διαθέτει περίπου 45.000 αντικείμενα, ως επί το πλείστον διαλεγμένα και αγορασμένα από την ίδια[5]. Για τις ανάγκες του ιδρύματος, δώρισε σχεδόν ολόκληρη την κινητή και ακίνητη περιουσία της. Παράλληλα, συνεργάστηκε στενά με το Λύκειο Ελληνίδων, αναλαμβάνοντας επί μια τετραετία την επίβλεψη του Μουσείου Ιστορίας της Ελληνικής Ενδυμασίας, τη διαχείριση των συλλογών του αλλά και την εφορία της ιματιοθήκης του.

Το 1981 τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά της στην επιστήμη και το θέατρο, ενώ το 1987 της απονεμήθηκε το βραβείο του υπουργείου Πολιτισμού για την ενδυματολογική της επιμέλεια στην ταινία Δοξόμπους του Φώτου Λαμπρινού. Το 2000 της απενεμήθη από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ο Χρυσός Σταυρός του Φοίνικος. Το 2004 τιμήθηκε από το Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου με το έπαθλο “Πάνος Αραβαντινός” για τη συνολική προσφορά της στο θέατρο και στη σκηνογραφία. Το 2013 η European Museum Academy (AMA) της απένειμε την πρώτη νέα διάκριση που θέσπισε, τη “Lifetime Achievement Award”.