Η χαβούζα

Κάποιες φορές στο διάβα της ζωής,
αν φυσικά κυκλοφορείς,
θα πέσεις πάνω σε γοητευτικούς ανασφαλείς,
πλην όμως ελαφρώς ψυχοπαθείς.

Σαν τα βαμπίρ θα σου κλέψουνε το φως,
το γέλιο, την ανάσα,
τα βήματα που κάνεις μπρος.

Θα ζηλέψουνε τη δύναμη να είσαι μαχητής,
την τέχνη τού ν’ ακροβατείς πάνω στο σκοινί.
Θα φθονήσουν τ’ αρ@ίδια σου να σέρνεις σόλο το κάρο της ζωής,
τη μαγκιά να υποστηρίζεις την κάθε επιλογή.

Στην αρχή δεν θα μπορείς ν’ αντισταθείς.
Θα γουστάρεις, θ’ αφεθείς.

Εκείνοι όμως θα σου κλέψουν τη χαρά,
τη ζωντάνια, την ανεμελιά.
Θα σε στουμπώσουν με ό,τι σκουπίδι μπορείς να φανταστείς,
θα σε κυλίσουνε στον βούρκο τους κι εσύ θα βυθιστείς.
Σαν τον βόθρο θα σου πετάνε τα σκατά,
σαδιστικά, στα σκοτεινά.

Θα παίξουνε παιχνίδια μέσα στο μυαλό σου,
θα σου πλανέψουν τη ψυχή, θα παραπλανήσουν το ένστικτό σου.
Μια μίρλα απ’ το πρωί ως την αυγή,
πάντα φταίνε οι άλλοι και ο κώλος τους πονεί.
Η μόνη “μάχη” που γνωρίζουν να δίνουν στη ζωή
είναι ποιός θα υποχωρήσει πρώτος πίσω απ’ τη λεπτή κόκκινη γραμμή…

Μεσ’ στην καρδιά είν’ ασταθείς.
Σε ό,τι λεν’, ασυνεπείς.
Μην τους εμπιστευτείς.
Θα γελαστείς.

Όμηροι τού νάρκισσου εαυτού τους έχουν πια τόσο χαλάσει,
που τελικώς ούτε το κλεμμένο φως μπορεί να τους αλλάξει.
Κι εκεί σαν από μηχανής Θεός,
μια γνώριμη φωνή θα σου θυμίσει πως εσύ ευτυχώς,
δεν είσαι η χαβούζα κανενός.

Τα στιχάκια συνοδεύουν μουσικές επιλογές από τον μ-π