Ζακέτα να πάρεις

Εμείς οι Έλληνες έχουμε μια σχεδόν (λέμε τώρα) παθολογική σχέση με την μάνα μας, έτσι αν θεωρήσουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η μάνα μας σε επίπεδο κρατών, ίσως τότε μπορεί και να καθαρίσει η σκέψη μας η θολή και να αναθεωρήσουμε την οπτική μας απέναντι της.

    της Μάρως Κακαβέλα*

Κι απ’ όπου κι ως πού μάνα μας η Ευρώπη; Κι όμως είναι μια ένωση σαρξ εκ σαρκός μας, αίμα εκ του αίματος μας, του αρχαίου για να εξηγούμαστε, αυτού που ο κάθε φανατικός νταής της γειτονιάς ευαγγελίζεται ότι τρέχει στις φλέβες του. Γιατί αν δούμε λίγο τις εκλεκτικές συγγένειες των ιδεών που οδήγησαν στην γένεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και που ήταν ο φόβος ενός ακόμα καταστροφικού πολέμου που με την σειρά του επανέφερε στο προσκήνιο την ιδέα της solidarite από την γαλλική επανάσταση, η οποία είχε πατήσει στον διαφωτισμό, που αντλεί την έμπνευσή του από τις αρχές της δημοκρατίας σε  Αθήνα και Ρώμη, και που εμπλουτίστηκε από τις ιδέες της ισότητας, της ισονομίας, της ανεκτικότητας, των ίσων ευκαιριών, της ανεξιθρησκίας, του διαλόγου, των ανοιχτών συνόρων, των κοινών στόχων κλπ., κάνουμε  έναν λίγο αυθαίρετο αλλά δικαιολογημένο κύκλο 360ο μοιρών για να επανέλθουμε στον γενεσιουργό ουσία της Ε. Ε., της ένωσης των λαών. 

Μια Ευρωπαϊκή Ένωση που χρόνια τώρα γεννάει παιδιά, έφτασε αισίως τα 27, έστω κι αν αυτά ήδη μετράν αιώνες ύπαρξης, και ως μάνα, με τα καλά της και τα κακά της, την εμμονή της να προσπαθεί να τα κάνει όλα μικρές επιμελείς Γερμανίες, ή καλοαναθρεμμένες αστές Γαλλίες, τα νοιάζεται και ανησυχεί. Κι εκτός από το ζακέτα να πάρεις, πασχίζει να είναι όλα προστατευμένα κάτω από την ίδια στέγη. Κάτι που το ζήσαμε στο πετσί μας όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης, κι ας λέμε ότι η Ευρώπη φταίει για όλα. Κι η μάνα μας φταίει για όλα. Γιατί η Ε.Ε. ήταν εκείνη που πάσχισε να μας κρατήσει μέσα στον κύκλο, για να μην μας καταπιεί ο ανεμοστρόβιλος της εξόδου. Και πάσχισε πιο πολύ από μας, γιατί είναι μάνα και ξέρει. Και παρόλο που πλείστες όσες φορές, της ανεβάσαμε το αίμα στο κεφάλι, (βλέπε δημοψήφισμα) και παίξαμε ξύλο με τ’ άλλα αδέλφια έξω στην αρένα των διεθνών σχέσεων, εκείνη πάντα προσπαθούσε να τα συμβιβάσει τα πράγματα. Και ναι μπορεί και να μας αδίκησε, και να μας στρίμωξε υπερβολικά, και να μας έκοψε και τα πολλά τα χαρτζιλίκια, αλλά μας κράτησε όρθιους, μακριά από εμφύλιους σκοτωμούς,

πού τόσο αγαπάμε, και διαφύλαξε με νύχια και με δόντια, το σπουδαιότερο για μας, την προοπτική μας για ένα καλύτερο μέλλον.

Από την μάνα μας, όλοι έχουμε παράπονα, που ποτέ δεν μας καταλαβαίνει, που όλο θέλει να γίνεται το δικό της, που ανακατεύεται εκεί που δεν πρέπει, που, που ,που …. Μόνο που είναι η ρίζα, η γενιά μας, η αναφορά μας και η ασφάλεια μας. Άγριο πράμα η ορφάνια. 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η ρίζα της ρίζα μας, η αναφορά μας στον Γκρέκο και στις συνειδήσεις μας, η ασφάλεια και το μέλλον των γενεών που θα μας ακολουθήσουν. Η Ευρώπη μας χρειάζεται όσο την χρειαζόμαστε κι εμείς, και πρέπει να την προστατεύσουμε, στέλνοντας της εκπροσώπους που κοινωνούν τις ίδιες ιδέες. 

Άρα όπερ έδει δείξε : ΠΟΤΑΜΙ.

Αθήνα, 22/03/2019

*Η Μάρω Κακαβέλα είναι Μηχανολόγος Μηχανικός, Υποψήφια με το ΠΟΤΑΜΙ για τις Ευρωεκλογές.