Μετά από πολύ καιρό, πήγα στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου. Δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα. Θέμα το στρατόπεδο σε σχέση με το προσφυγικό.
Τι ακούστηκε. Εμείς (οι ναυπλιώτες) είμαστε «ξεχωριστοί μοναδικοί έχουμε ξεχωριστή πολιτιστική κληρονομιά και δεν μπορεί να συγκρινόμαστε με οποιαδήποτε άλλη πόλη». Αυτά είναι τα λόγια δημοτικού συμβούλου, που μίλησε με την ιδιότητα του προέδρου του εργατικού κέντρου.
Τοποθέτησε το θέμα και από την αναπτυξιακή πλευρά. Όχι μόνο το θέμα του στρατοπέδου, αλλά το ερώτημα που έβαλε πώς να ενεργήσουμε αν ιδιώτες νοικιάσουν ξενοδοχεία σε μετανάστες;
Αυτή η πόλη του πολιτισμού βάζει και μια άλλη διάσταση. Πλέον για να φιλοξενούν ξένους τα ξενοδοχεία θα ζητούν αντίγραφο της φορολογικής δήλωσης. Γιατί αν οι ενοικιαστές ήταν Σύριοι τουρίστες, φυσικά θα τους φιλοξενούσαμε.
Εμείς οι αμόλυντοι δεν πρέπει να δεχτούμε κανέναν και πουθενά.
Στην τεράστια ανθρωπιστική κρίση του μεταναστευτικού ο δήμος απαντά φοβικά.
Η Μυτιλήνη η Σάμος η Χίος είναι η Ελλάδα δεύτερης κατηγορίας. Εμείς είμαστε οι ξεχωριστοί οι χριστιανοί που σουβλίζουμε το Πάσχα αρνί. Η αλληλεγγύη μας όμως έχει όρια.
Εμφανίστηκε νέος δημοτικός σύμβουλος που αντέδρασε στην τοποθέτησή μου, θεωρώντας ότι οι απόψεις μου προσβάλλουν το δημοτικό συμβούλιο. Μάλιστα είναι δημοτικός σύμβουλος της αντιπολίτευσης. Ταυτόχρονα, αφού με διέκοψε διαμαρτυρήθηκε γιατί μου δόθηκε ο λόγος…
Καλά πάμε.