Τελικά, όλοι έβγαλαν τα συμπεράσματά τους από την χτεσινή αναφορά μας στον τομέα της ανάπτυξης του Ναυπλίου, φορώντας παρωπίδες.
Μια πλήρης επιβεβαίωση των όσων είχαμε επισημάνει για την αναγκαία αλλαγή πορείας στον Τουρισμό, φάνηκε από την ανακοίνωση της δημοτικής αρχής, πως επιβεβαιώνει την επερχόμενη κρίση στον τουρισμό, αλλιώς δεν θα ζητούσε να γίνει μελέτη.
Στον Τουρισμό συγκεντρώνονται και όλες οι παρατηρήσεις όσων αντιπολιτεύονται την σημερινή αρχή, όπως φαίνεται απ όλες τις δηλώσεις τους.
Κι εδώ προκύπτει ένα τεράστιο θέμα.
Κανείς τους δεν μπορεί να φανταστεί την ανάπτυξη του Ναυπλίου πέρα από τον τουρισμό. Φυσικά όλοι είμαστε επιρρεπείς προς τις εύκολες λύσεις, όμως οι δύσκολες είναι εκείνες που θα μας ξελασπώσουν, αν ο τουρισμός για διαφόρους λόγους καταβαραθρωθεί.
Τα τελευταία 20 χρόνια το Ναύπλιο αναπτύχθηκε μονομερώς με ευθύνη όλων. Εγκαταλείφθηκε το εμπορικό λιμάνι, δεν υπήρξε καμιά μέριμνα (πχ. βιομηχανική ζώνη) για την ανάπτυξη παραγωγικών επιχειρήσεων. Καμία προσπάθεια προσέλκυσης επενδύσεων σε νέες τεχνολογίες. Καμιά προσπάθεια για την ανάπτυξη των πνευματικών δυνάμεων της περιοχής.
Τα πολυέξοδα φεστιβάλ μπορεί να ανεβάζουν το πρεστίζ της πόλης, όμως δεν υπάρχει ούτε ένα θεατρικό ή μουσικό εργαστήρι. Σημαντικό να μαθαίνει κανείς ένα μουσικό όργανο, σημαντική η παρουσία του μαέστρου, όμως δεν υπάρχει Ναυπλιώτικη δημιουργία, ούτε καν μουσική ή θεατρική τάση.
Ακόμα και η παρουσία της Σχολής καλών Τεχνών, περνά στην αφάνεια.
Τα αγροτικά προϊόντα, μετά από μια περίοδο ενθουσιασμού για την διεκδίκηση της ονομασίας ΠΟΠ για την αγκινάρα, μετατράπηκαν σε αντικείμενα σχολικών εορτών του περασμένου αιώνα.
Η αλιεία βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο λόγω της αστικής πίεσης που δέχονται οι ακτές και της ρύπανσης του Αργολικού, με αποτέλεσμα οι ψαράδες να μειώνονται διαρκώς και τα ελευθέρας αλιείας ψάρια να αντικαθίστανται από κατεψυγμένα Ιαπωνίας και Κίνας.
Εκατοντάδες θέσεις εργασίας χάνονται με την προσκόλληση στον τουρισμό και την μετατροπή πτυχιούχων σε γκαρσόνια και ντελιβεράδες.
Αυτοί είναι μόνο μερικοί επιφανειακοί προβληματισμοί για την ρηχότητα που συμπολίτευση και αντιπολίτευση αντιμετωπίζουν το θέμα της ανάπτυξης μιας πόλης ή ενός Δήμου.
Η ανάπτυξη ενός δήμου δεν πρέπει να αφήνεται στα χέρια ενός ή δυο βουλευτών, αλλά είναι πρώτα απ όλα υπόθεση του ίδιου του δήμου και εν συνεχεία της περιφέρειας και του Κράτους.
Καλός είναι ο Μαραθώνιος, καλή η βόλτα στην Αρβανιτιά, καλή και αναγκαία η αποκατάσταση των μνημείων, αλλά με αυτά ενισχύεται μονομερώς η τουριστική ανάπτυξη, χωρίς τις δικλείδες ασφαλείας που θα εξασφάλιζαν την μακροημέρευση της ευημερίας.
Ο Κάσπερ, το καλό φαντασματάκι, υπάρχει μόνο στην φαντασία των παιδιών και με λιβάνια στον τουριστικό τομέα παραβλέπει κανείς τους κινδύνους που έρχονται.