Όχι στη διάλυση του κοινωνικού κράτους και του εργατικού δικαίου

Ο πλανήτης βιώνει απροστάτευτος και στα όρια του πανικού τα καταστροφικά αποτελέσματα της πανδημίας του COVID-19. Οι ιδεολογικοί και πολιτικοί μέντορες του νεοφιλελευθερισμού έχουν σωπάσει -όπως και το 2008- και περιμένουν να καταλαγιάσουν τα πράγματα, για να συνεχίσουν με τις μεγαλόστομες διακηρυγμένες θεωρίες και πολιτικές τους την κατεδάφιση του εναπομείναντος μεταπολεμικού κοινωνικού κράτους. Γι’ αυτούς, τα δημόσια συστήματα υγείας ήταν βάρος για την παγκοσμιοποίηση και για τη συσσώρευση του κεφαλαίου.

Δεν είναι τυχαίο που πλήττεται με σφοδρότητα η Βόρεια Ιταλία, που είχε εναποθέσει την υγειονομική τύχη των πλούσιων κατοίκων της σε ακριβά ιδιωτικά νοσηλευτικά ιδρύματα για λίγους και ισχυρούς. Έτσι, μπροστά σ’ αυτό το σάρωμα της πανδημίας, βρέθηκε χωρίς ισχυρό δημόσιο σύστημα υγείας και άφησε απροστάτευτους τους πολίτες της.

Θιασώτες αυτών των απάνθρωπων πολιτικών, που κυριάρχησαν στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, είναι και οι κυβερνώντες της Νέας Δημοκρατίας. Ακόμη και σήμερα, και αφού -ορθώς- ζήτησαν από τον ελληνικό λαό να σταθεί υπεύθυνα απέναντι στην πανδημία που απειλεί τους λαούς με μια πρωτόγνωρη πολυεπίπεδη κρίση, εντούτοις, δεν αναλαμβάνουν τις δικές τους ευθύνες για  την άμεση υλοποίηση των εξαγγελμένων πολιτικών στήριξης και θωράκισης του δημόσιου συστήματος υγείας. Συνεχίζεται η ανεπάρκεια των μέσων ατομικής προστασίας των υπηρετούντων υγειονομικών και καθυστερεί η ενίσχυση του ΕΣΥ με επιπλέον ιατρικό και νοσηλευτικό-παραϊατρικό προσωπικό. Προχωράμε με μικρή διαθεσιμότητα διαγνωστικών τεστ και χωρίς να έχει τεθεί υπό τον έλεγχο του Υπουργείου Υγείας η διαχείριση των εργαστηριακών ελέγχων που σχετίζονται με την πανδημία.  Στο κρίσιμο ζήτημα των κλινών ΜΕΘ, αντί να επικεντρωθούν στην γρήγορη ενεργοποίηση του μεγίστου αριθμού κρεβατιών στα δημόσια νοσοκομεία, φαίνεται να επιλέγουν την χρήση υπερκοστολογημένων κλινών του ιδιωτικού τομέα.

Στον τομέα των εργασιακών σχέσεων, ο Υπουργός Εργασίας κ. Βρούτσης, ό,τι δεν πρόλαβε να κάνει στην προηγούμενη θητεία του, το κάνει σήμερα με αφορμή την πανδημία και δίνει ένα γερό χτύπημα στο Εργατικό Δίκαιο.

Το άρθρο 9 της πρόσφατης Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, δίνει τη δυνατότητα σε όλους ανεξαιρέτως τους εργοδότες, ακόμα και σε αυτούς δηλαδή που δεν πλήττονται από την κρίση έως τώρα,  επί  ένα εξάμηνο να δύνανται να χρησιμοποιούν τους εργαζόμενούς τους για δυο μόνο εβδομάδες το μήνα,  χωρίς καμία διαβούλευση ή άλλη προϋπόθεση. Η δυνατότητα ισχύος του μέτρου αυτού επί ένα εξάμηνο, ξεπερνάει επί πολύ τα έκτακτα μέτρα για την αντιμετώπιση της νόσου, γεγονός που δείχνει ότι τα μέτρα που ανακοινώνονται «ήρθαν για να μείνουν».

Με το άρθρο 10 οι επιχειρήσεις μπορούν να μεταφέρουν προσωπικό από επιχείρηση σε επιχείρηση του ίδιου ομίλου, χωρίς καμία δέσμευση ως προς τα δικαιώματά τους, όπως και καμία δέσμευση ότι μετά την κρίση θα επιστρέψουν στην ίδια θέση, με τα ίδια δικαιώματα. Η πρόβλεψη ότι οι επιχειρήσεις αυτές υποχρεούνται να διατηρήσουν τον ίδιο αριθμό εργαζομένων, πρώτον δε σημαίνει ότι θα πρόκειται για τα ίδια πρόσωπα και δεύτερον δε διασφαλίζει ότι θα έχουν τις ίδιες απολαβές.

Με το άρθρο 11 δίνει τη δυνατότητα στις εταιρείες, που συνεχίζουν να λειτουργούν, να αναστείλουν τις συμβάσεις εργασίας μέρους ή και του συνόλου του προσωπικού τους.

Με το άρθρο 12 της ΠΝΠ προβλέπεται η αναστολή της απαγόρευσης πολιτικής επιστράτευσης και επίταξης απεργών.

Η κυβέρνηση ξαναγράφει το εργατικό δίκαιο με τα πιο μελανά χρώματα. Οι εργαζόμενοι, τα συνδικάτα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, πρέπει να σταθούν απέναντι σ’ αυτές τις πολιτικές διάλυσης του κοινωνικού κράτους και του εργατικού δικαίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τα στελέχη του, τις προτάσεις και το σχέδιό του, θα πολεμήσει όλες αυτές τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που έχουν οδηγήσει τον πλανήτη και την ανθρωπότητα στο χείλος της καταστροφής.