Για τον 25χρονο Γιάννη από το Άργος που χάθηκε άδοξα στην Τρίπολη

Αγαπητό μου παιδί, Ήθελα να σου μιλήσω αύριο μπροστά στην κορμοστασιά σου που δεν θα σταθεί πια ολόθρια.. αλλά προτιμώ να σου γράψω.. πρώτα γιατί το έχω ανάγκη και ύστερα γιατί ξέρω πως θα με ακούς και θα με βλέπεις πάντοτε..από εκεί ψηλά.. από την αγκάλη Του αγαπημένου σου Θεού!

Και αυτό που θέλω να σου γράψω δεν είναι άλλο παρά για μια μικρή παρηγορία.. απέναντι στην μητέρα και αδελφή σου (κουμπάρες μου) μιας και είχατε την ευλογία πρώτα εσείς να γίνεται πνευματικοί γονείς της κόρης μου.. και έπειτα εμείς κουμπάροι και φίλοι σας!

Το ίδιο ισχύει και για τον πατέρα σου Εμμανουήλ με τον οποίο συνδεόμαστε επί πολλά έτη μιας και εις τον γάμο του η δικιά μου μητέρα και αδελφή ήταν αυτές που στεφάνωσαν τους γονείς σου.

Κοντά στην εκκλησία από μικρός ο Ιωάννης, γαλουχούμενος υπό τις νουθεσίες της μητρός του..ενεδυόταν με την στολή του και διακονούσε ως παπαδάκι εις τον ναόν του Πολιούχου μας Αγίου Πέτρου!

Κολλητός του αδελφού μου..

Σε μία κοινωνία που δεν είναι αντάξια για κάθε νέο συνέχιζες τις σπουδές σου.. για κάτι καλύτερο για εσένα για τους δικούς σου, με ένα αβέβαιο όμως μέλλον όπως συμβαίνει σε όλα τα παιδιά της ηλικίας σου.

Σε εγκατέλειψε η ευαίσθητη καρδιά σου..

Η πίστη των γονέων σου μεγάλη και τώρα ήρθε η ώρα που τους δοκιμάζει Ο Θεός.

«Ως χρυσόν εν χωνευτηρίω εδοκίμασεν αυτούς» για να δοξασθεί ακόμα περισσότερο το όνομα Του μέσα από την πόνο αλλά και την χαρά..πώς εις Ουρανίας Μονάς και Πατρίδας εισελεύεται ο 25χρονος μικρούλης υιός τους…

…Που λες κουμπάρα μου.. κάποτε ήταν μία μάνα που είχε βαριά άρρωστο το παιδί της..

Έκλαιγε..
οδυρόταν..
Επιανε την Παναγία από το φουστάνι
(τέτοια οικοιοτητα είχε..) και της έλεγε…
“ΠΑΝΑΓΙΆ ΜΟΥ! ΣΩΣΕ ΤΟ ΠΑΙΔΊ ΜΟΥ!!! “

Δεν ήταν όμως θέλημα Του Θεού να σωθεί ο γιος της..

Τότε ήταν η στιγμή που έπρεπε να φύγει για το καλό της ψυχής του..

Αυτή..
φίλη με την Παναγιά καθώς ήτανε.. συνέχιζε και έλεγε…

ΠΑΝΑΓΙΆ ΜΟΥ! ΣΩΣΕ ΤΟ ΠΑΙΔΊ ΜΟΥ!!! “

Δεν βασταξε η Παναγιά τον πόνο της μητέρας και μετέφερε το θέλημά της Στον Κύριο και Υιόν της… και το παιδί της σώθηκε!!!

Δεν πέρασε όμως πολύ καιρός…και ο γιος της έμπλεξε σε άσχημες παρέες και σε ναρκωτικά..

Περιπέτειες.. κυνηγητά..φυλακές.. ώσπου μία μέρα εξαρτημένος από την ανάγκη της δόσης του και εύρεση χρημάτων, πάνω στην ζάλη του.. σκότωσε την ίδια του την μάνα..και στο τέλος έδωσε και αυτός τέρμα στην ζωή του.. χάνοντας τελικά την ψυχή του..

Να εύχεσαι λοιπόν πολυαγαπημένη μου κουμπάρα.. (που πριν λίγο σε αγκάλιασα και σε φίλησα επί πολύ ώρα..) η ψυχή του αγαπημένου μας παιδιού να είναι αναπαυμένη συνηδειτοποιώντας πως τώρα ήταν η κατάλληλη η στιγμή για να φύγει στην αγκαλιά Του Θεού, γλιτώνοντας ίσως την μελλοντική απώλεια αυτής..

Είμαι σίγουρος και μου το’πες… πως το πιστεύεις..και μέσα από αυτή την δοκιμασία που επέτρεψε ο Θεός θα βγούμε όλοι πιο δυνατοί!!!

Εύχομαι και εγώ αγάπη μου..
Ο Απόστολος Πέτρος μαζί με τον δικό μας πολιούχο Άγιο Πέτρο..
την χάρη της Παναγιάς μας.. και την ευλογία του Τιμίου Προδρόμου,
να συνοδεύουν την ψυχή σου…ως την πόρτα του Παραδείσου..όπου όλοι κάποτε να ξανααντικρυστούμε.. ξαναγκαλιαστούμε.. ξαναασπαστούμε…

Ευχηθείτε το και εσείς…

Με το καλό στον Παράδεισο πουλάκι μου,

Ο φίλος σου και ο κουμπάρος σου