Μα ποιοι είναι, επιτέλους, οι κουκουλοφόροι;

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ απαρχή του εκκλησιαστικού έτους για όσους σκέπτονται να σώσουν την ψυχή τους και μήνας των πολιτικών εξελίξεων από την 3η Σεπτέμβρη του Καλλέργη έως τις μέρες μας, για όσους σκέπτονται να ζήσουν αξιοπρεπώς την ζωή τους. Η επιστροφή απ τις διακοπές και απ τα ευκαιριακά μεροκάματα του καλοκαιριού στην ανεργία και τα απάνθρωπα μέτρα του Κυβερνητικού σχηματισμού των τρωικανών δορυφόρων οδηγεί αναπόφευκτα σε κοινωνικές συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις βίας.
Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ των καθεστωτικών ΜΜΕ θα ξανανθίσει επισημαίνοντάς μας πως για όλα θα φταίνε οι “κουκουλοφόροι”. Αναφερόμενος σε αυτά πριν λίγα χρόνια ο  αγωνιστής Σάββας Μετοικίδης, ο 44χρονος δάσκαλος που αυτοκτόνησε για πολιτικούς λόγους αφήνοντας πίσω μεγάλο ιδιόχειρο σημείωμα, έγραφε:
«ΒΙΑ είναι να δουλεύεις 40 χρόνια για ψίχουλα και να αναρωτιέσαι αν ποτέ θα βγεις στη σύνταξη.
ΒΙΑ είναι τα ομόλογα, τα κλεμμένα ασφαλιστικά ταμεία, η χρηματιστηριακή απάτη.
ΒΙΑ είναι να αναγκάζεσαι να παίρνεις ένα στεγαστικό δάνειο που τελικά το πληρώνεις χρυσό.
ΒΙΑ είναι το διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη να σε απολύει όποια στιγμή θέλει.
ΒΙΑ είναι η ανεργία, η προσωρινότητα, τα 700 ευρώ με ή χωρίς ένσημα.
ΒΙΑ είναι τα εργατικά «ατυχήματα», επειδή τα αφεντικά περιορίζουν τα έξοδά τους εις βάρος της ασφάλειας των εργαζομένων.
ΒΙΑ είναι να παίρνεις ψυχοφάρμακα και βιταμίνες για να ανταπεξέλθεις στα εξαντλητικά ωράρια.
ΒΙΑ είναι να είσαι μετανάστρια, να ζεις με το φόβο ότι θα σε πετάξουν ανά πάσα στιγμή έξω από τη χώρα και να βιώνεις μια διαρκή ανασφάλεια.
ΒΙΑ είναι να είσαι ταυτόχρονα μισθωτή, νοικοκυρά και μάνα.
ΒΙΑ είναι να σου πιάνουν το κώλο στη δουλειά και να σου λένε «Χαμογέλα ρε τι σου ζητάμε;»
Αυτό που ζήσαμε εγώ το ονομάζω εξέγερση. Κι όπως κάθε εξέγερση μοιάζει με πρόβα εμφυλίου, μυρίζει καπνιά, δακρυγόνα και αίμα. Δεν τιθασεύεται εύκολα και δεν καπελώνεται. Πυρπολεί συνειδήσεις, αναδεικνύει και πολώνει αντιθέσεις, υπόσχεται στιγμές, έστω, συντροφικότητας και αλληλεγγύης. Ιχνηλατεί ατραπούς για την κοινωνική απελευθέρωση.
Κυρίες και κύριοι, καλώς ήρθατε στις μητροπόλεις του χάους! Βάλτε πόρτες ασφαλείας και συστήματα συναγερμού στα σπίτια σας, ανοίξτε την tv και απολαύστε το θέαμα. Η επόμενη εξέγερση θα είναι σίγουρα σφοδρότερη, όσο θα προχωράει η σαπίλα αυτής της κοινωνίας… Ή βγείτε στους δρόμους δίπλα στα παιδιά σας, απεργήστε, τολμήστε να διεκδικήσετε τη ζωή που σας κλέβουν, να θυμηθείτε ότι κάποτε υπήρξατε νέοι που θελήσατε ν’ αλλάξετε τον κόσμο».