Μισθολογικό κόστος

 
ΜΙΑ νέα ορολογία εισήχθηκε πρόσφατα στην πολιτική, οικονομική και δημοσιογραφική ορολογία της χώρας μας προετοιμάζοντας το έδαφος για νέες επιδρομές εις βάρος των εργαζομένων. Πρόκειται για το «Μισθολογικό Κόστος» το οποίο αντικαθιστά τον μισθό, δηλαδή την αμοιβή για την παραγόμενη εργασία.
ΚΟΣΤΟΣ! και όπου κόστος περικοπές και όχι απολύσεις! Αυτό θα πρέπει να το συγκρατήσουμε στο μυαλό μας γιατί εκεί ακριβώς αποσκοπούν: Να μειώσουν το κόστος εργασίας για να αυξήσουν το περιθώριο των κερδών τους κι όχι να αυξήσουν σε μεγάλο βαθμό τον αριθμό των ανέργων προκειμένου να συμπιέσουν τους μισθούς προς τα κάτω.
Η ΣΥΜΠΙΕΣΗ των μισθών προς τα κάτω με μεγάλη αύξηση της στρατιάς των ανέργων έχει ήδη εγκαταλειφθεί από τα μέσα της δεκαετίας του 70. Ο καπιταλισμός ξέρει πολύ καλά πως για να αυξάνει τα κέρδη του χρειάζεται ή να πουλάει ή να νοικιάζει ή να δανείζει και αυτό μπορεί μόνο να γίνει όταν υπάρχουν κάποιοι πρόθυμοι να αγοράσουν ή να πληρώσουν και χωρίς έστω υποτυπώδεις μισθούς αυτό δεν γίνεται.
ΣΤΗΝ περίπτωση μιας μεγάλης στρατιάς ανέργων, η κοινωνική σταθερότητα θα έμπαινε σε αμφισβήτηση, αφού απ την μια μεριά θα έπρεπε να καταβάλλονται κάποιες παροχές προς αυτούς που θα σήμαιναν κόστος χωρίς οικονομικό όφελος και απ την άλλη θα ήταν σαν να έβαζε κανείς λάδι στην φωτιά των κοινωνικών αναταραχών.
ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ λοιπόν μια Αργολίδα που το μισθολογικό κόστος θα συμπιέζετο στο να καλύπτει κάτι παραπάνω απ` τις ζωικές ανάγκες των Αργολιδέων. Τα κέρδη των εταιριών παραγωγής χυμών θα εκτοξεύονταν στα ύψη, όπως και τα κέρδη των εταιριών που ασχολούνται με τον τουρισμό, αφού θα παρήγαγαν σε χαμηλές τιμές και θα πωλούσαν στους λοιπούς ευρωπαίους σε τιμές που θα πλησίαζαν τα δικά τους, σαφώς υψηλότερα από τα δικά μας, μισθολογικά κόστη.
ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ όμως τι θα γινόταν, αν στην Αργολίδα η Ανεργία κάλπαζε και άλλο ακόμα ψηλότερα απ` ότι είναι. Οι λίγοι εργαζόμενοι θα γίνονταν κοινωνικός στόχος των ανέργων και η επιθετικότητα αυτή θα μπορούσε να θέση σε μεγάλη δοκιμασία τις κοινωνικές σχέσεις οδηγώντας σε άτυπο εμφύλιο τους εργαζόμενους και διασαλεύοντας την κοινωνική ειρήνη θα απωθούσε όποιον θα ήθελε να επισκεφτεί την περιοχή.(Άκης Ντάνος)