“Σε Ελλάδα Κύπρο και Τουρκία, ο εχθρός είναι στις Τράπεζες και στα Υπουργεία”

 

…”Καθήκον η επανάσταση”

 

 

Χωρίς ακρότητες, αλλά με έντονη κριτική διεξήχθη ο φετινός εορτασμός της 25ης Μαρτίου στην Αργολίδα. Σ αυτό συνέβαλε και η απουσία της Χ.Α απ τις καταθέσεις στεφανιών καθώς και οι χαμηλοί τόνοι απ το ΣΥΡΙΖΑ που ευρισκόμενος προ της πιθανότητας σχηματισμού Κυβέρνησης “ξέχασε” τον αυθορμητισμό και με λιγοστά στελέχη κυρίως σήκωσε δικό του πανό στο Άργος. Απ την άλλη πλευρά ο αντιεξουσιαστικός και ο αναρχικός χώρος κατάφεραν να κερδίσουν το ενδιαφέρον των πολιτών, είτε συμμετέχοντας μαζί με άλλους στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά την διάρκεια της παρέλασης στο Ναύπλιο, ή αναρτώντας πανό στο κέντρο του Άργους, στο δικαστικό κτήριο και ενημερώνοντας με εφημερίδα τοίχου, όπως έκαναν οι Αναρχικοί στο Άργος. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν υπήρξαν αντιπαραθέσεις πολιτών.

 

Στο Ναύπλιο

Το Αντιφασιστικό Αντιρατσιστικό Μέτωπο συγκέντρωσε την μεγαλύτερη μάζα διαμαρτυρόμενων πολιτών, ενώ παράλληλα υπήρξαν κινήσεις και από μεμονωμένους πολίτες ή παρέες που με τον δικό τους τρόπο εξέφρασαν την διαμαρτυρία τους για την οικονομική και πολιτική κατοχή της χώρας μας καθώς και για τα όσα συμβαίνουν στην Κύπρο,

Στην ανακοίνωσή του μεταξύ άλλων το Αντιφασιστικό Αντιρατσιστικό Μέτωπο Αργολίδας ανέφερε:

“Σήμερα, που ο λαός μας, με τα βάρβαρα μέτρα εξαθλίωσης που του επιβάλλονται, πληρώνει μια κρίση για την οποία δεν ευθύνεται, που κάθε μας αντίσταση αντιμετωπίζεται με την κρατική καταστολή, που σηκώνει ξανά κεφάλι ο ναζισμός και ο φασισμός

Σήμερα, που οι υπεύθυνοι για την κατάσταση που ζούμε, άλλοι στις εξέδρες των επισήμων

και άλλοι απόγονοι των γερμανοτσολιάδων, θα εμφανιστούν σαν τιμητές της Επανάστασης του 21.

Σήμερα που σε Ελλάδα και Κύπρο- η αδικία γίνεται νόμος είναι αναγκαίο να επιλέξουμε την αντίσταση”

 

Στο Άργος

Το δρόμο του μοναχικού κάου-μπόι επέλεξε ο ΣΥΡΙΖΑ Αργολίδας, αφού μόνο λίγα στελέχη του πλαισίωσαν το πανό του που ανάρτησε στο σημείο εκείνο που άλλες χρονιές στέκονταν πολυάριθμοι οι “πολίτες του Άργους”. Κοινό σημείο αναφοράς των πανό των Αναρχικών και του ΣΥΡΙΖΑ η Κύπρος, κάτω όμως από άλλο πολιτικό σκεπτικό.

 

“Υπάρχει άλλος δρόμος για τους λαούς”

Αναφερόμενος στην 25η Μαρτίου, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Κοδέλας τόνισε:

“Ποτέ δεν ήταν μονόδρομος η υποδούλωση και ο ραγιαδισμός στις “αυτοκρατορίες”

Η φετινή επέτειος για την επανάσταση του ‘21 γίνεται σε συνθήκες, όπου στην χώρα μας εφαρμόζεται για τρίτη χρονιά η καταστροφική και αποικιοκρατική μνημονιακή πολιτική και στην Κύπρο επιχειρείται, με τελεσίγραφα και εκβιασμούς, το γκρέμισμα της οικονομίας της και στη συνέχεια η λεηλασία της.

Σε αυτή τη συγκυρία το ΟΧΙ, η “απαγορευμένη” λέξη που ειπε πριν έξι μέρες ο Κυπριακός λαός, αποκτά εξαιρετική σημασία και ένα σημαντικό συμβολισμό, ως το πρώτο ΌΧΙ του Νότου, σε ένα περιβάλλον πρωτοφανών ασφυκτικών πιέσεων και απομόνωσης, ακόμα και από την ελληνική κυβέρνηση. Η τελευταία εξακολουθεί να παρουσιάζεται ως εκπρόσωπος της Μέρκελ στην Ελλάδα, να συνυπογράφει το σχέδιο διάλυσης της Κυπριακής οικονομίας, να αναπαράγει τους εκβιασμούς του Σόιμπλε, του Eurogroup και του ΔΝΤ προς την Κύπρο.

Αυτή την κρίσιμη στιγμή για την Κύπρο, ύστερα και από την χθεσινή καταστροφική απόφαση του Eurogroup, προέχει η έκφραση της πιο έμπρακτης και θερμής αλληλεγγύης και συμπαράστασης προς τον Κυπριακό λαό.

Υπάρχει πλέον επιτακτική ανάγκη για ένα πολιτικό ρεύμα ανεξαρτησίας, αξιοπρέπειας, επιβίωσης, που θα σαρώσει το ραγιαδισμό, την ταπείνωση, την εξαθλίωση του μνημονιακού “μονόδρομου”. Η απαλλαγή από τρόικες και μνημόνια είναι όρος εθνικής και κοινωνικής αξιοπρέπειας, είναι όρος επιβίωσης.

Η ανάπτυξη του συντονισμού και της αλληλεγγύης των λαών του Νότου είναι κρίσιμος παράγοντας για να υψωθεί ένα μεγάλο ΌΧΙ στο μερκελισμό, που θέλει να μετατρέψει το Νότο σε γερμανική επαρχία.

Μόνο έτσι μπορούμε να ξαναπιάσουμε το νήμα των επαναστάσεων και των αγώνων του λαού μας για ανεξαρτησία, δημοκρατία, δικαιοσύνη, πρόοδο.

Υπάρχει άλλος δρόμος για τους λαούς. Ποτέ δεν ήταν μονόδρομος η υποδούλωση και ο ραγιαδισμός στις ‘αυτοκρατορίες’.”

 

“Ας τελειώνουμε με τις παρελάσεις”

Με ανακοίνωσή τους που τοιχοκολλήθηκε σε κεντρικά σημεία του Άργους, οι Αναρχικοί Αργολίδας καταφέρονται κατά των παρελάσεων και κατά των πολέμων:

“Μικρή ιστορική αναδρομή
Η παράδοση των μαθητικών παρελάσεων είναι παλιά στη χώρα μας, αλλά τον Μάρτιο του 1936 πήρε για πρώτη φορά επίσημο χαρακτήρα, συμπληρωματικό ως προς τη στρατιωτική παρέλαση, μπροστά στον Μεταξά και τον βασιλιά. Έτσι πλέον το καθεστώς της 4ης Αυγούστου θα ασχοληθεί σοβαρά με την στρατικοποίηση της νεολαίας χρησιμοποιώντας τις παρελάσεις και τις γυμναστικές επιδείξεις ως όργανα επίτευξης του σκοπού της.

Προαιρετικά με το ζόρι
Η συμμετοχή τόσο των φαντάρων όσο των μαθητών και των καθηγητών δεν ήταν ποτέ εθελοντική. Η οποιαδήποτε άρνηση μαθητή επιφέρει σχολικές κυρώσεις, όπως η μείωση της διαγωγής (ειδικά παλαιότερα) ή πειθαρχικές ποινές (συνήθως αποβολή μιας ημέρας για τους μαθητές) ή πειθαρχικές διώξεις σε καθηγητές, με κραυγαλέα την περίπτωση της γυμνάστριας Φρ. Ρωμανού. Αποτέλεσμα των παραπάνω διώξεων είναι ο στιγματισμός τους τόσο στο σχολικό όσο και στο κοινωνικό περιβάλλον

Τι είναι αυτό που γιορτάζουμε όμως;
Είτε πρόκειται για το 1821 είτε για το 1940, κανείς δεν αμφισβητεί την αυτοθυσία κάποιων ανθρώπων, ανεξάρτητα αν η συμμετοχή τους στον πόλεμο ήταν εθελοντική (;) ή υποχρεωτική. Ο θάνατος όμως χιλιάδων ανθρώπων στα πεδία των μαχών δεν αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Αποτελεί παράδειγμα προβληματισμού και αφορμή καταδίκης της φρίκης που προκαλεί ένας πόλεμος.
Αλλά ακόμα και αν κάποιος διαφωνεί με τα παραπάνω, ας ξαναδούμε το στυλ που επιβάλλεται στους μαθητές κατά τις παρελάσεις. Σιδηρά πειθαρχία, ομοιομορφία στις κινήσεις και στην εμφάνιση. Ενίοτε και η κατάλληλη συνθηματολογία: «Έλληνας γεννιέσαι, δε γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε γουρούνι Αλβανέ» (σύνθημα που ακούστηκε στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου του 2010 από μέλη των ειδικών δυνάμεων). Η υιοθέτηση δηλαδή μιας κατ επίφαση εθνικής ενότητας, απέναντι σε οτιδήποτε είναι «διαφορετικό». Τούρκος ή μετανάστης. Μουσουλμάνος ή άθεος. Ελεύθερος ή δούλος.
Αν λοιπόν με κάθε τρόπο θα πρέπει να γιορτάζουμε τις εθνικές επετείους, τότε γιατί να μην γίνουν αυτές η αφορμή για ουσιαστική γνώση των ιστορικών δεδομένων; Αφορμή και ευκαιρία για άρση εθνικιστικών, θρησκευτικών ή άλλων μισαλλοδοξιών;
Τελειώνοντας ας ξανασκεφτούμε ποιοι και γιατί στέκονται κατά τις παρελάσεις στον χώρο των επισήμων. Αστυνομικοί, Στρατιωτικοί, Πολιτικοί και Παππάδες. Οι εκπρόσωποι δηλαδή των πιο καταπιεστικών και εξουσιαστικών δομών μιας κοινωνίας. ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ, ΖΗΤΩ Η ΖΩΗ”