Γ. Παραβάντης: Στο DNA του η πολιτική και ο αθλητισμός
Επανακάμπτει δριμύτερος και στους δυο μεγάλους του έρωτες. Ζυμωμένα στο DNA του πολιτική και αθλητισμός παραμένουν δυο δυναμικά κομμάτια της ζωής του. Ο Γιώργος Παραβάντης, εραστής του ταξιδιού, ανοίγει πανιά για την «Ιθάκη» του αγαπημένου του Παναργειακού αλλά και της λατρεμένης του Αργολίδας, στο “ραντεβού με την Γκέλυ Χαύτα”.
«α»: Δυο μεγάλες αγάπες. Πολιτική και αθλητισμός. Πώς συνδέονται και ποια από τις δυο κατέχει την πρώτη θέση;
Γ. ΠΑΡΑΒΑΝΤΗΣ: Από 7 χρονών άρχισα να αγαπώ ταυτόχρονα την πολιτική και τον αθλητισμό κι αυτό γιατί ο παππούς μου Γεώργιος , 5 φορές πρώτος βουλευτής Αργολιδοκορινθίας, υπήρξε το πρότυπό μου, το ίνδαλμά μου. Θυμάμαι σε ηλικία 8 χρονών μου έκανε δώρο τα απομνημονεύματα του στρατηγού Ντε Γκωλ και 9 χρονών τα απομνημονεύματα του JFK. Από την άλλη ο πατέρας μου Κυριάκος μου μετέδωσε την τεράστια αγάπη στον αθλητισμό, καθότι υπήρξε μέλος της ιστορικής 5άδας του Πειραϊκού στο μπάσκετ, μαζί με το Γ. Βασιλακόπουλο, νυν πρόεδρο της ΕΟΚ και τον Β. Καπαγέρωφ, τέως Γ.Γ. της ΕΟΚ. Έτσι λοιπόν 14 χρονών ήμουν μέλος της εφηβικής ομάδας του Αθηναϊκού και συνέχισα να παίζω εκεί ως τα 19 μου, το 1982, που ανέβηκα στη Θεσσαλονίκη για τις σπουδές μου. Τότε γνωρίστηκα και με τον Πρόεδρο Ευάγγελο Βενιζέλο, καθηγητή, φίλο και μέντορά μου. Βέβαια συνέχισα να παίζω εντατικά μπάσκετ, αν και δεν ήμουν σε κάποιο σύλλογο, αλλά και τένις ενώ έκανα και καθημερινά τζόκινγκ και μάλιστα με αξιοσημείωτους χρόνους.
«α»: Γιατί αποφάσισες πλέον να δώσεις ισχυρό παρόν στα διοικητικά του Παναργειακού;
Γ. ΠΑΡΑΒΑΝΤΗΣ: Το 2009 πρωτοασχολήθηκα με τον Παναργειακό και μάλιστα σε μια εποχή δύσκολη που τα ταμεία του συλλόγου ήταν άδεια και η ομάδα έπρεπε να παίξει στη Γ’ Εθνική επαγγελματικά. Προσέφερα τότε μέσα στο καλοκαίρι 30 χιλ. €, με τα οποία πληρώθηκε η εγγυητική, και άλλα 30 χιλ. € κατέθεσε για λογαριασμό μου ο ελληνογάλλος αδελφικός μου φίλος D. Tachas, με τα οποία έγιναν οι μεταγραφές και η προετοιμασία της ομάδας. Οι τότε παράγοντες της ομάδας με είχαν διαβεβαιώσει ότι θα υπάρξουν και άλλοι που θα συμβάλλουν οικονομικά κι εγώ είπα ότι δε θα ασχοληθώ με τα εσωτερικά θέματα της ομάδας. Πλην όμως ο άνθρωπος τον οποίο κάποιοι έφεραν για πρόεδρο ουσιαστικά δεν προσέφερε τίποτα και μετά το Δεκέμβριο αναγκαζόμουν να πηγαίνω στα γραφεία της ΕΠΟ για να λαμβάνω έκτακτες ενισχύσεις, που κανονικά η ομάδα δεν δικαιούτο αλλά τις εξασφαλίσαμε. Το κλίμα όμως ήταν πια πολύ δυσάρεστο γιατί κατά τη γνώμη μου τα χρήματα διασπαθίστηκαν, ο δε υποτιθέμενος πρόεδρος δεν είχε καμιά συνεργασία με το υπόλοιπο Δ.Σ. Έτσι αποφάσισα να απέχω για 2 χρόνια περιοριζόμενος στα καθήκοντά μου ως Γ.Γ. του ΟΑΚΑ όπου το έργο ήταν μεγάλο και σημαντικό. Πριν από ένα μήνα είδα ότι στην ομάδα υπάρχει ένα τέλμα και θέλησα να φέρω ένα μεγάλο επενδυτή, τον ελληνοαυστραλό επιχειρηματία Κ. Μακρή, καταγόμενο από το Λυγουρίο, με ατομική περιουσία 2,5 δις €. Πράγματι, ήρθε στην Αργολίδα, δήλωσε ότι ενδιαφέρεται να επενδύσει στον τόπο του αλλά τον στενοχωρεί η πολυνομία και η τρομερή γραφειοκρατία. Ακολούθως όλοι περίμεναν το Μακρή να επενδύσει, εγώ του το υπενθύμιζα καθημερινά πλην όμως εκείνος έχει ένα σοβαρό προσωπικό γεγονός που τον αναχαιτίζει προς το παρόν και το οποίο δεν μπορώ να αποκαλύψω. Από κει και πέρα θεώρησα πατριωτικό μου καθήκον να αναμειχθώ ενεργά με τα διοικητικά στο μέτρο που έμμεσα λόγω της υπόθεσης Μακρή είχα ο ίδιος εκτεθεί ως «ηθικός αυτουργός» της κατάστασης. Σκέφτηκα ότι με αυτόν τον τρόπο δεν θα επαναληφθούν τα φαινόμενα του 2009, όπου εγώ επένδυα και άλλος τα διασπάθιζε. Γι’ αυτό και συνθήματά μου είναι «χρηστή και ηθική διοίκηση» και «η ιστορικότερη πόλη μια ομάδα».
«α»: Με δεδομένο λοιπόν ότι οι μεγάλοι επενδυτές, που πάντα ακούγαμε δεν έχουν τελικά ως τώρα έρθει πόσο εύκολη θα είναι η οικονομική πορεία σε μια πιο απαιτητική κατηγορία;
Γ. ΠΑΡΑΒΑΝΤΗΣ: Το ότι ο Κ. Μακρής δεν ήρθε τώρα δε σημαίνει ότι δε θα επενδύσει. Πιστεύω ότι μετά τις 10 Σεπτέμβρη θα επενδύσει. Όπως επίσης θα επενδύσει και ο έτερός μου φίλος, μεγάλος ποδοσφαιρόφιλος και ο ίδιος, γνωστός λαϊκός τραγουδιστής Λευτέρης Πανταζής, ο οποίος επίσης περιμένει κάποιο γεγονός γύρω στις αρχές Αυγούστου και ακολούθως με έχει διαβεβαιώσει ότι θα επενδύσει στην ομάδα όπως και ο μάνατζέρ του Σ. Γεωργιουδάκης που έχει παίξει αρκετά χρόνια ποδόσφαιρο στην Αργολίδα και συνδέεται φιλικά με αρκετούς βετεράνους παίκτες του Παναργειακού. Από κει και πέρα έχω μια λίστα από 8-9 σημαντικούς υποψήφιους χορηγούς που δε θα ήταν σοβαρό να αποκαλύψω τώρα. Αν απ’ αυτούς τελεσφορήσουν τουλάχιστον οι δύο η ομάδα δε θα έχει κανένα απολύτως οικονομικό πρόβλημα. Μπορώ να πω ότι με τον ένα οι συζητήσεις έχουν ωριμάσει πλέον και είναι τα Ελληνικά Πετρέλαια, η ΕΚΟ και η Hellenic Fuels.
«α»: Στις τελευταίες εκλογές η απουσία σου από το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ στην Αργολίδα μάλλον προκάλεσε έκπληξη. Αποφάσισες να κλείσεις το κεφάλαιο πολιτική ή απλά να το μεταθέσεις στο μέλλον και γιατί;
Γ. ΠΑΡΑΒΑΝΤΗΣ: Πράγματι το 2011-2012 είχα κάποια σοβαρά οικογενειακά προβλήματα κι έτσι θεώρησα ότι δε θα ήταν όμορφο και δίκαιο να προσποιούμαι το χαρούμενο πολιτευτή και να αλωνίζω την Αργολίδα όταν δεν είχα ολοκληρώσει τη διευθέτηση των θεμάτων του οίκου μου. Όμως η αγάπη του κόσμου, ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης, ήταν πράγματι συγκινητική και αφού τακτοποίησα τα προσωπικά μου αποφάσισα να επανέλθω στο στίβο της πολιτικής και πιστεύω πως έκανα μια δυναμική επιστροφή εκλεγόμενος πρώτος σε ψήφους σύνεδρος από όλη την Αργολίδα, γεγονός που δε σου κρύβω ότι μου τόνωσε αρκετά το ηθικό.
«α»: Θεωρείς ότι η ενασχόληση σου ενεργά με μια μεγάλη ομάδα του νομού θα είναι ένα εφαλτήριο και για την πολιτική καριέρα που ονειρεύεσαι;
Γ. ΠΑΡΑΒΑΝΤΗΣ: Πιστεύω ότι το Άργος είναι μια πόλη με βαριά πολιτιστική και ιστορική κληρονομιά, πράγμα που οι ίδιοι οι σημερινοί Αργείοι δεν το έχουν αντιληφθεί. Με ένα αρχαίο θέατρο στο κέντρο της πόλης, μοναδικό γεγονός στον κόσμο, και με την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα έργα που άμεσα θα γίνουν η πόλη θα εξελιχθεί και σε τουριστικό κέντρο, όπως της αρμόζει, και σε κέντρο του μεγάλου πολιτιστικού πάρκου της Αργολίδας. Εμφορούμενος από την αγάπη για την πόλη μου ασχολούμαι πλέον ενεργά με τον αθλητισμό της και όχι μόνο με το ποδόσφαιρο αφού ήδη έχω και θα συνεχίσω να συμπαρίσταμαι ενεργά και στη μεγάλη προσπάθεια του Διομήδη που μας έκανε διεθνώς υπερήφανους. Δεν ονειρεύομαι πολιτική καριέρα πάση θυσία διότι δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός. Είμαι πάνω απ’ όλα δικηγόρος. Οι πολιτικές καριέρες κάποτε τελειώνουν και πρέπει ο πολιτικός να έχει και μια επαγγελματική υπόσταση, «να έχει διοικήσει έστω ένα περίπτερο, βρε αδερφέ», όπως είπαν για κάποιον κάποτε. Όμως η πολιτική με συναρπάζει, είναι μέσα στο DNA μου και περισσότερο με μαγεύει το ταξίδι, όπως θα έλεγε και ο Καβάφης, και όχι απαραιτήτως η «Ιθάκη» , της οποίας η κατάκτηση πολλές φορές είναι συνάρτηση άλλων παραγόντων και εκφεύγει του ρομαντισμού και της καλής πίστης που διακατέχουν εμένα.
«α»: Ζεις και εργάζεσαι στην Αθήνα. Πόσο κοντά νιώθεις στην Αργολίδα και τα προβλήματά της και πώς θα όριζες τον εαυτό σου; «Ιθαγενή» ή Σαββατοκυριακάτικο επισκέπτη με ότι αυτό συνεπάγεται;
Γ. ΠΑΡΑΒΑΝΤΗΣ: Ορίζω τον εαυτό μου ως φανατικό Αργολιδέα από τότε που γεννήθηκα, διότι ναι μεν corpore κατοικούσα στην Αθήνα πλην όμως animi ήμουν πάντα στον ευλογημένο αυτό τόπο. Εδώ και 1 χρόνο κατοικώ 5 μέρες την εβδομάδα στην Αργολίδα, στο σπίτι του προπάππου μου Νικολάου, επί 45 χρόνια Δημάρχου Υσιών, που ανακαίνισα. Και είμαι πάρα πολύ ευτυχής γιατί σ’ αυτό το σπίτι έχω καταθέσει καρδιά και ψυχή αν και πια το κατοικώ μόνος μου. Ελπίζω βέβαια πολύ σύντομα να με συντροφεύσει σ’ αυτό κάποια ύπαρξη που θα διαπνέεται από τα ίδια πατρογονικά ιδανικά με μένα και από μεγάλη αγάπη τόσο για μένα όσο και γι’ αυτόν τον υπέροχο τόπο.
«α»: Ποια θα ήταν τα πρώτα πράγματα για τα οποία θα ήθελες να παλέψεις να αλλάξεις στο νομό;
Γ. ΠΑΡΑΒΑΝΤΗΣ: Στην Αργολίδα πρέπει επιτακτικά να γίνουν τρία μεγάλα έργα τα οποία επί έτη δεν πραγματοποιούνται. Ο Ανάβαλος, ένα σύγχρονο οδικό δίκτυο και κυρίως το τραίνο που θα μπορούσε να καταστήσει το Ναύπλιο και το Άργος ακόμη πιο εύκολα προσβάσιμα και να συμβάλλει στην ανάπτυξη του τόπου. Το δε οδικό δίκτυο θα πρέπει να στοχεύει στην πλήρη ενοποίηση του νομού, καθώς σήμερα κατ’ ουσίαν έχουμε δύο Αργολίδες που μεταξύ τους δε γνωρίζονται, δεν έχουν σχέσεις σαν να είναι δύο ξεχωριστοί κόσμοι. Την Αργοναυπλία και την Ερμιονίδα. Έτσι θα επιτύχουμε την πλήρη συσπείρωση του νομού με σκοπό να τον απογειώσουμε και να πάρει τη θέση που του πρέπει στο παγκόσμιο στερέωμα. Αρκεί μόνο να σκεφτούμε ότι το παγκόσμιο δίκτυο CNN σε πρόσφατη εκπομπή του απ’ όλο το χάρτη της Ελλάδας ανέφερε μόνο τις Μυκήνες και τη Βεργίνα. Αυτό μας καθιστά ιδιαίτερα υπερήφανους και δίνει ούριο άνεμο στα πανιά μας να συνεχίσουμε τον αγώνα μας.
«α»: Σε μια Ελλάδα που βαδίζει με σκυφτό κεφάλι και με το καράβι του ΠΑΣΟΚ να κλυδωνίζεται επικίνδυνα πώς φαντάζεσαι το μέλλον αλλά και τον εαυτό σου μέσα σ’ αυτό;
Γ. ΠΑΡΑΒΑΝΤΗΣ: Από την πλευρά μου ποτέ δεν έκρυψα ότι δεν είμαι προϊόν κανενός κομματικού σωλήνα. Πολιτικά βρίσκομαι σ’ αυτό που αποκαλούμε Κέντρο και όχι μεσαίο χώρο και διαπνέομαι από μεγάλη αγάπη για την πατρίδα και την ορθοδοξία. Είμαι παιδί της πολιτικής σκέψης και μεγάλος θαυμαστής του Ευάγγελου Βενιζέλου και δε θα κάνω αυτό που κάνουν οι πολλοί που τώρα που οι καιροί είναι δύσκολοι αποστασιοποιούνται για λόγους ωφελιμισμού και καιροσκοπισμού, κατά τη γνώμη μου. Έχω μελετήσει επί πολλά χρόνια και εντατικά τον καθηγητή Βενιζέλο κυρίως, αλλά και τον πολιτικό Βενιζέλο και είχα την τιμή να είμαι δίπλα του τετ-α-τετ τόσο στις καλές όσο και σε κάποιες πολύ δύσκολες στιγμές, όπως το καλοκαίρι του 2008. Δε με νοιάζουν τα ποσοστά, ποτέ μου δεν κινήθηκα με βάση αυτού του είδους τις ενατενίσεις και ούτε για μένα πολιτική σημαίνει η εξουσία σαν αυτοσκοπός. Στο χωριό μου λέμε «πάω αργά γιατί βιάζομαι» και πιστεύω ότι σιγά-σιγά ήδη έχει αρχίσει και εκτιμάται η στάση του ΠΑΣΟΚ και του προέδρου του. Είμαι δε ευχαριστημένος που για πρώτη φορά στην Ελλάδα δημιουργήθηκε μια κουλτούρα συνεργασίας και αν εκλείψουν κάποια φαινόμενα δεσποτισμού και καταχρηστικότητας από πλευράς κάποιων στελεχών που πρέπει να αντιληφθούν ότι η συγκυβέρνηση είναι επί ίσοις όροις τότε το μέλλον προοιωνίζεται πιο αισιόδοξο και μέσα απ ‘ αυτήν την κατάσταση θα αναδειχθούν και νέα πρόσωπα που θα διαπνέονται από τις αρχές της αλληλεγγύης και της συνεργασίας.
