Και τα μυαλά στα κάγκελα!
Φυσικά, όταν έγραφα αυτό το κείμενο, δεν είχα ιδέα τι αποτελέσματα θα έβγαζαν οι κάλπες, γι’ αυτό το μόνο που μπορώ να πω είναι: «ουφ, ξεμπερδέψαμε κι απ’ αυτό!» Τώρα ελπίζω να έχουμε λίγη ησυχία, για να ησυχάσει το κεφάλι μας λιγάκι. Αυτό βεβαίως θα εξαρτηθεί απ’ το αποτέλεσμα της ψήφου μας, γιατί, αν έχουν επικρατήσει οι αντιπολιτευόμενες την κυβέρνηση δυνάμεις, μην περιμένετε ησυχία. Θα μπούμε σε μια μακριά προεκλογική περίοδο, που θα διαρκέσει όσο διαρκέσει, δηλαδή, μέχρι να αποφασίσουν οι πιστωτές μας να μας κουρέψουν το χρέος, οπότε ο Σαμαράς θα πάει σε εθνικές εκλογές με τον αέρα του νικητή.
Βεβαίως, η αντιπολίτευση θα αντιτείνει τότε ότι δεν είναι σωστό να κουρευτεί το χρέος μας, να χρωστάμε λιγότερα, μ’ άλλα λόγια, αν δεν καταλαβαίνετε τον όρο «κούρεμα», κάποια δικαιολογία θα βρουν για να μας πείσουν, ότι, φερ’ ειπείν, το μεγαλύτερο κομμάτι του χρέους μας είναι προς Έλληνες πιστωτες-αγοραστές των ομολόγων του Δημοσίου και δεν πρέπει να τους πάρουμε το ψωμάκι τους. Με κάτι τέτοια αριστεροκαπιταλιστικά τεχνάσματα θα προσπαθήσουν να μας πείσουν, –ίσως έχουν αρχίσει κιόλας,– αλλά αυτή είναι και ήταν πάντα και δεν πρόκειται ν’ αλλάξει ποτέ η αντιπολίτευση στην Ελλάδα: Μόνο αντίδραση, αντίρρηση, αντιγνωμία, ακόμη και για τα σωστά, γιατί, δεν μπορεί, κάτι σωστό θα πει και η κυβέρνηση κι αν καταφέρει να πετύχει ένα κουρεματάκι τους χρέους, μπορεί να χάσουν μερικοί κεφαλαιούχοι, που –μεταξύ μας– τα έχουν πάρει τα λεφτά τους πίσω, απ’ τους τόκους που τόσα χρόνια πληρώνουμε, αλλά θα ωφεληθούμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι, γεγονός που θ’ αφήσει την αντιπολίτευση παγερά αδιάφορη, αφού το ζητούμενο γι’ αυτούς δεν είναι να σώσουν τον λαό απ’ το χρέος, αλλά να πιάσουν την εξουσία και άσε τον λαό να κουρεύεται, αντί για το χρέος.
Το γεγονός είναι ότι είτε έτσι είτε αλλιώς, μας δουλεύουν, ή, μάλλον, δουλεύουν εκείνους που θέλουν να δουλευτούν. Σε ορισμένους αρέσει, πώς να το κάνουμε τώρα; Γυρίστε την μνήμη σας πίσω και για να βάλουμε και κάποιο χρονικό όριο, ας πούμε απ’ την μεταπολίτευση κι εδώ και ομολογείστε στον εαυτό σας πόσες φορές σας έχουν δουλέψει. Δεν χρειάζεται να το πείτε στους φίλους σας, για αυτογνωσία και ειλικρίνεια συζητάμε τώρα, όχι να γίνετε… «ρόμπες». Σκεφτείτε το όμως, καλό θα σας κάνει. Και μην ακούτε τα όσα σας έλεγαν τα αντιπολιτευόμενα κόμματα, ότι, τάχα μου, δεν έχουν ποτέ κυβερνήσει. Έχουν και παραέχουν. Όλοι τους, πλην της ΧΑ, που δεν τους θέλει κανείς, τους θεωρούν μιάσματα, αλλά μέχρι την Παρασκευή προχτές, που εμαίνετο ο προεκλογικός αγώνας για δήμους και περιφέρειες, όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, φίλαγαν κατουρημένες ποδιές για να προσελκύσουν τις ψήφους των χρυσαυγιτών. Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος!
Ας τους πιάσουμε όλους με τη σειρά, να δούμε ποιοι δεν έχουν κυβερνήσει.
1989. Κυβέρνηση Τζανετάκη. Θυμόσαστε ποιοι μετείχαν; Όλοι, αριστεροί και δεξιοί, πλην ΠαΣοΚ. Είχαμε δυο-τρεις κυβερνήσεις τότε και στην κυβέρνηση Ζολώτα, μετείχαν οι ίδιοι, πλην του ΚΚΕ, που έχει επιχειρήσεις να προστατεύσει και δεν δέχτηκε να μπει στον τότε Συνασπισμό, όταν δημιουργήθηκε το κόμμα. Δεν μπορούσαν οι άνθρωποι να βάλουν τα περιουσιακά τους στοιχεία στο νέο κόμμα, γιατί οι άλλοι δεν είχαν τίποτα.
Οι ΑνΕλ με αρχηγό τον Πάνο Καμένο, που, αν δεν έχουν πιάσει το 7,5%, –χλωμό το βλέπω, θα μάθουμε εντός της ημέρας,– τρίζει η καρέκλα του. Μέχρι το 2012 δεν ήταν στην ΝΔ ο Καμένος; Δεν είχε υπάρξει υπουργός της ΝΔ; Μετά ανεξαρτητοποιήθηκε και έγινε αρχηγός νέου κόμματος, που άρχισε να χτυπάει την ΝΔ. Θα μου πείτε τώρα ότι υπάρχουν και χειρότερα. Ο Π. Τατούλης έβριζε την κυβέρνηση της ΝΔ, υπουργός της ΝΔ ων, κάθε πρωί απ’ το blog του. Πρώτα έσουρνε τα εξ αμάξης στην κυβέρνηση στην οποία μετείχε, δηλαδή και στον εαυτό του, και μετά πήγαινε στο υπουργείο να κάνει τη δουλειά του. Αν αυτό είναι πνευματική ισορροπία, δεν ξέρω τι να πω!
Κάτι άλλα υπερεπαναστατικά γκρουπούσκουλα, με κάτι συνθήματα ν’ ανατριχιάζουν κι οι πεθαμένοι, δεν τα λαμβάνω καθόλου υπ’ όψιν, γιατί δεν πρόκειται να δουν εξουσία ούτε αν ο ήλιος αρχίσει να ανατέλλει απ’ τη Δύση. Άρα όλοι έχουν κυβερνήσει, πλην ΧΑ. Ας μην μας το κοπανάνε λοιπόν, γιατί εκνευρίζομαι. Τέτοιες στομφώδεις μπούρδες, με ύφος περισπούδαστο, που χρησιμοποιούνται ακόμη στην Ελλάδα, έχω ακούσει πολλές στη ζωή μου κι έχω πάθει ανοσία. Όλ’ αυτά παραπέμπουν σ’ ένα δοκίμιο του Τζορτζ Όργουελ, που διάβασα πριν από καμιά πενηνταριά χρόνια, όταν ήμουν φοιτητής στην Αγγλία, ότι η κακή χρήση της γλώσσας, η μπουρδολογία, αντανακλά προβλήματα και στη σκέψη, ήτοι, σε απλά νεοελληνικά: Ξύλινη γλώσσα, ξύλινη σκέψη!
Θα μου πείτε τώρα, ειδικά οι κοψοχέρηδες: «Για στάσου, ρε φίλε, αφού τα ήξερες όλ’ αυτά, γιατί δεν μας τα ’λεγες πριν απ’ τις εκλογές;» Και θα σας απαντήσω: «Αυτό το καφενείο, για να μην πω τίποτα χειρότερο, που αποκαλείτε, με μεγάλη υπερηφάνεια, «δημοκρατία», εμένα δεν με αγγίζει καθόλου. Δεν είμαι δημοκράτης! Επειδή όμως έχω μάθει να σέβομαι τους συνανθρώπους μου και την ελευθερία τους, δεν είπα λέξη προεκλογικά, γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι και η πειθώ, –αν υποτεθεί ότι μπορώ να πείσω οποιονδήποτε,– είναι μια προσπάθεια στέρησης της ελευθερίας σας. Αν θέλετε να κάνετε λάθος, έχετε κάθε δικαίωμα να κάνετε λάθος και δεν μου επιτρέπεται ούτε να προσπαθήσω να σας αλλάξω γνώμη. Αν θέλετε, άλλη φορά να συζητήσουμε για την ελευθερία και θα σας πω πώς τη νιώθω εγώ και θα σας δώσω και παραδείγματα γι’ αυτό που είπα λίγο πιο πάνω. Σιώπησα λοιπόν και σας άφησα ελεύθερους, να κάνετε –ενδεχομένως– λάθος. Ο,τι ψηφίσατε ήταν προσωπική σας επιλογή, Που μπορεί να σας υπέβαλαν άλλοι, αλλά εμένα αφήστε με έξω απ’ αυτόν τον χορό. Έχω αρχές και δεν τις παραβαίνω.
Τελείωσα το κείμενο, ελπίζω να σας έδωσα τροφή για σκέψη και είναι ακόμη Σάββατο, 24η Μαΐου 2014, ώρα 14:50. Θα μπορούσα να το δημοσιεύσω τώρα, αλλά δεν θα το κάνω. Θα το διαβάσετε την Δευτέρα 26η Μαΐου. Για να είσαστε ελεύθεροι!
Φιλικά
θείος Τάκης
Το σχόλιο που μόλις διαβάσατε ήταν μια προσφορά της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνα υλικά.
Και
Του POPEYE bistro, Σταϊκοπούλου 32, για ποιοτικό φαγητό, την ωραιότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.
Και
Του Εικαστικού Καφενείου CIЯCULO cooperativa, Βασιλέως Κωνσταντίνου 6, Ναύπλιο, με ωραιότατο και καλοφτιαγμένο καφέ, εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας και μια βιβλιοθήκη, για να περνάμε επωφελώς τον καιρό μας.
Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός!
Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου! (Αυτό το τελευταίο σημαίνει ότι οι χορηγοί μπορεί να μην συμφωνούν με το θέμα ή με την ανάπτυξή του, δημοκρατικά σκεπτόμενοι όμως, δεν αντιδρούν).
