Δίκτυα Πελατών-Πωλητών: Αληθινό εισόδημα ή απάτη;

H κατευθυνόμενη απευθείας πώληση μέσω δικτύων πελατών – πωλητών πολλαπλών επιπέδων (Network Multilevel Marketing) έχει κατακτήσει πολλές αγορές και έχει αρχίσει να απασχολεί τα θεσμικά δίκτυα διανομής, τα οποία αισθάνονται τον ανταγωνισμό να εντείνεται. Πρόκειται για ένα πολύ δύσκολο έργο, το οποίο ωστόσο αρκετές εταιρίες το τόλμησαν και κατέκτησαν αξιοσημείωτα μεγέθη στις αγορές τους. 

Είναι γνωστά μερικά από αυτά τα προϊόντα, τα οποία πωλούν μόνο σε νέους Πελάτες – Χρήστες ή σε μεμονομένα άτομα, προσφέροντας τους την προμήθεια του πωλητή. Με αυτό τον τρόπο μετατρέπουν το κάθε άτομο που στρατολογούν σε μελλοντικό πωλητή και σε πιθανό αγοραστή του προϊόντος που θα πουλήσει, προβάλλοντας ουσιαστικά την προμήθεια ως έκπτωση! Έξυπνο αλλά πολύ δύσκολο! Διαβάστε το άρθρο που ακολουθεί. Ξεκινάει με τις στρατιωτικές εφαρμογές του «Κτυπώ και Φεύγω», το γνωστό «Hit & Run» και καταλήγει στο πως αυτή η στρατηγική με τις ειδικές τακτικές εφαρμόστηκε και στο εμπόριο.

 

Σε στρατιωτικό πεδίο μπορούμε να αναφέρουμε τρία γνωστά (λιγότερο ή περισσότερο) ιστορικά παραδείγματα:

• Τη χρήση των ισχυρών πλευρών έναντι του αδυνάτου κέντρου – η κλασική στρατηγική του Μιλτιάδη στη μάχη του Μαραθώνα, η οποία αποδείχτηκε ικανή να αχρηστεύσει τη συγκέντρωση υπέρτερων στρατιωτικών δυνάμεων.
• Τη μετατροπή των πελταστών από βοηθητικά σώματα παρενόχλησης σε ισχυρές μονάδες κρούσης, ικανές να συντρίψουν τις φάλαγγες του βαριά οπλισμένου αλλά δυσκίνητου πεζικού με ταχύτατες καταδρομές. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιήθηκε με επιτυχία στις εμφύλιες ελληνικές διαμάχες της αρχαιότητας και στάθηκε ικανή να προκαλέσει την ήττα ακόμη και των παραδοσιακά ισχυρών και άρτια πειθαρχημένων μονάδων του σπαρτιάτικου πεζικού. Η μέθοδος αυτή θα τελειοποιηθεί τον 20ό αιώνα, όταν μικρές μονάδες ανταρτών διαφόρων αποχρώσεων θα ακολουθήσουν τη μέθοδο της “κρούσης και διαφυγής” (Hit & Run) με καταστροφικά αποτελέσματα για υπέρτερες δυνάμεις τόσο στο στρατιωτικό όσο και στο πολιτικό πεδίο. Μια κλασική νεοελληνική “έκδοση” αυτής της λειτουργικής μετεξέλιξης της παραδοσιακής στρατιωτικής δράσης είναι και η εμπειρία που αποκομίσθηκε από τη μεθοδολογία στρατιωτικής δράσης της ΕΟΚΑ εναντίον του αγγλικού Στρατού κατοχής στην Κύπρο.

 

Ο αμυντικός και επιθετικός ανασχεδιασμός της λειτουργίας των ελληνικών στρατιωτικών μονάδων, ο οποίος επέτρεψε με τη χρήση μικρών στρατιωτικών δυνάμεων την αποτελεσματική προστασία των φίλιων τμημάτων αρχικά και στη συνέχεια τη ρήξη και την καταστροφή υπέρτερων και πολλαπλών στρατιωτικών συγκεντρώσεων. Αυτός ο νεωτεριστικός τρόπος οργάνωσης οδήγησε στη διαδοχική συντριβή των περσικών στρατών, στην απελευθέρωση των ελληνικών πόλεων της Μικρασίας, στην κρατική αποσύνθεση της περσικής αυτοκρατορίας και στην ελληνική επικράτηση στην Ανατολή μέχρι την έλευση των Ρωμαίων.
 

Στον κλασικό εμπορικό τομέα η γιγάντωση του εμπορίου, η αριστοποίηση της χρήσης των μέσων παραγωγής και η διεύρυνση των υφιστάμενων αγορών για τα ελληνικά συμφέροντα επιτεύχθηκε και από:

• Τη δημιουργία δικτύου αποικιών που λειτουργούσαν ως “εμπορικά κέντρα” ή διαρκείς εκθέσεις προϊόντων για τους λαούς των εγγύς περιοχών. Ας θυμηθούμε ότι η πρώτη εμπορική εγκατάσταση των Eλλήνων εμπόρων στον Εύξεινο Πόντο είναι το 657 π.X. (στα σύνορα περίπου της σημερινής Ρουμανίας με τη Βουλγαρία), η οποία οδήγησε στην ανάπτυξη της ελληνικής πόλης Γαλάτειας (της σημερινής Mangalia με το θαυμάσιο μουσείο των ελληνικών αρχαιοτήτων). Λίγο νωρίτερα, Μιλήσιοι έμποροι ιδρύουν τον εμπορικό σταθμό “Μιλησίων Τείχος” στο Νείλο και εμπορεύονται με τους Αιγύπτιους.
• Τη δημιουργία ισχυρών εμπορικών δικτύων με δυνατότητες μεταφοράς των προϊόντων από τους χώρους παραγωγής στις αγορές τους, μέσω της μεταμόρφωσης σειράς ελληνικών πόλεων, με προεξάρχουσα την Αθήνα, σε ναυτικές δυνάμεις.

 

Την οργάνωση και την εκτέλεση εμπορικών αποστολών, όπως αυτή του Πυθέως του Μασσαλιώτη, ο οποίος με βάση το κέντρο του Eλληνισμού της Δύσης (την πόλη της Μασσαλίας) ανακάλυψε νέα προϊόντα, νέες αγορές και νέους ναυτικούς δρόμους.

Έχοντες οι περισσότεροι αγγλοσαξονική ή αμερικανική παιδεία μπορούμε να συνοψίσουμε την ανωτέρω εικόνα λέγοντας ότι σταδιακά στο ελληνικό εμπόριο επινοούνται και αναπτύσσονται τα σήμερα γνωστά συστατικά της αγοραγνωσίας (προϊόν, τιμή, αγορά-διανομή, προώθηση). Αν προσθέσουμε τη συνεχή και σχεδόν μονοπωλιακή επικοινωνία των Eλλήνων εμπόρων με τους λαούς της περιοχής, που βασίζονταν διαχρονικά στο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που διέθετε ο Eλληνισμός μέσω των “οχημάτων” διανομής (του ελληνικού εμπορικού στόλου) και του ελληνικού στόλου, τότε μπορούμε να κατανοήσουμε την ανάπτυξη και των ελληνικών δημόσιων σχέσεων ως ενός ακόμη όπλου της γιγάντωσης του ελληνικού εμπορίου καθ’ όλη την αρχαιότητα και την περίοδο της ελληνικής μεσαιωνικής περιόδου (βυζαντινή αυτοκρατορία). Η ελληνική αυτή εμπειρία ανάπτυξης-μετεξέλιξης της οικονομικής δραστηριότητας κυριάρχησε στην οικονομική ζωή των κρατών μέχρι τον 20ό αιώνα.

Μία απάντηση στις σύγχρονες εμπορικές προκλήσεις έρχεται να δώσει η τακτική Διανομής που ονομάζεται Δίκτυα Πελατών – Πωλητών πολλαπλών επιπέδων.

Ο 20ός αιώνας με δεδομένη την ανάπτυξη και τη διεθνή επικράτηση του οικονομικού συστήματος της αγοράς είχε ως αποτέλεσμα τη σταθεροποίηση-ισχυροποίηση εταιρειών σε κάθε σχεδόν αγορά. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτής της πραγματικότητας είναι η έντονηισχυροποίηση των Δικτύων Διανομής, τα οποία πέραν του παραδοσιακού ρόλου της Διανομής είναι πλέον σε θέση να προωθούν ή να επηρεάζουν συστηματικά την προώθηση των προϊόντων συγκεκριμένων εταιρειών ή και να εμπλέκονται στην παραγωγή συγκεκριμένων προϊόντων διαθέτοντας δύο πολύ σημαντικά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα:

• Τον έλεγχο της διαμόρφωσης συγκεκριμένων στοιχείων του κόστους (προβλέψιμη παραγωγή, κατανομή γενικού κόστους, απουσία κόστους διαφήμισης-προώθησης κ.λπ.).
• Το συσσωρευτικό όφελος που απορρέει από την πολυετή παρουσία τους στην αγορά και τους ισχυρούς δεσμούς που έχουν αναπτύξει σε σημαντικά τμήματα των καταναλωτών σε συνδυασμό με την ισχυρή αναγνωρισιμότητα των εμπορικών τους ονομάτων.

 

Το ερώτημα που ανακύπτει για όλους τους παράγοντες της αγοράς και ιδιαίτερα για τους παραγωγούς προϊόντων ή και τους μεγαλοεισαγωγείς, που σταδιακά αισθάνονται την πίεση του κόστους και της ελευθερίας πρόσβασης στους διαύλους διανομής, είναι ποιο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την έμμεση υπέρβαση των δυσκολιών που γεννώνται από τη συνεχώς συσσωρευόμενη δύναμη των εταιρειών διανομής.

Την απάντηση σε αυτή την εμπορική πρόκληση φαίνεται ότι βρήκαν κάποιες εταιρείες που διέπονται από νεωτεριστικό πνεύμα σε αυτή τη νέα τακτική διανομής που ονομάζεται Kατευθυνόμενη Πώληση Πολλαπλών Eπιπέδων.

 

Ας αναλύσουμε λοιπόν τα συστατικά της φιλόδοξης αυτής εμπορικής τακτικής Δικτύων Διανομής που στοχεύει να παράσχει το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στην διανομή προϊόντων, σε σχέση με τα παραδοσιακά Δίκτυα των Eμπόρων:

Πρώτο ανταγωνιστικό μειονέκτημα των παραδοσιακών Δικτύων με Eμπόρους είναι το υψηλό κόστος, το οποίο σε αρκετές περιπτώσεις αγγίζει το 100% της λιανικής τιμής. Π.χ. για τη διαμόρφωση της τιμής ενός αρώματος εμπλέκονται οι εξής φορείς κόστους: 1. αρωματοποιός, 2. παρασκευαστής, 3. εμπορικό όνομα, 4. διαφήμιση, 5. χονδρικό εμπόριο, 6. λιανικό εμπόριο, 7. πελάτης.

Δεύτερον, η πολυκατάτμηση των αγορών σε συνδυασμό με τον εντεινόμενο ανταγωνισμό μεταξύ των υφιστάμενων Δικτύων Διάθεσης προϊόντων δεν εγγυάται τη μακροχρόνια αφοσίωση των πελατών.

Τρίτον, οι διαρκώς αναφυόμενες δυσκολίες που προκαλεί το ευρύτερο οικονομικό περιβάλλον (μακροοικονομική εικόνα της οικονομίας) στα οικογενειακά βαλάντια σε συνδυασμό με την ανεργία και τη μετανάστευση και τη μείωση των αμοιβών δημιουργούν νέες ανάγκες στον πληθυσμό για:

• Επίτευξη οικονομιών στις αγορές τους (συμπίεση του κόστους διαβίωσης της οικογένειας).
• Δημιουργία κάποιων πρόσθετων εισοδημάτων που θα καλύψουν τις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες αλλά και την υπάρχουσα ανασφάλεια από πιθανή αλλά και υπάρχουσα ανεργία, μέσω μερικής έστω απασχόλησης.
• Δημιουργία ευκαιριών καριέρας για ανθρώπους οι οποίοι βλέπουν ότι η υπάρχουσα οικονομική υποδομή δεν είναι σε θέση να τους ικανοποιήσει με παροχή ανάλογων ευκαιριών.

 
Με βάση λοιπόν τις ανωτέρω επισημάνσεις τα μειονεκτήματα των παραδοσιακών Δικτύων Διανομής φιλόδοξοι παρασκευαστές προϊόντων έχουν σχεδιάσει και υλοποιούν την αντεπίθεσή τους για την κατάληψη της αγοράς τους. Για την κατανόηση της αξιοποίησης αυτών των μειονεκτημάτων θα χρησιμοποιήσουμε σαν παράδειγμα την περίπτωση της γερμανικής πολυεθνικής εταιρείας παραγωγής προϊόντων περιποίησης σώματος και μοντέρνων κοσμημάτων και αξεσουάρ, η οποία ιδρύθηκε το 1985. Τα ονόματα είναι ήδη γνωστά στην αγορά. Eίναι η Amway, τα καλλυντικά Avon κ.ά. Για λόγους δεοντολογίας θα πρέπει να αναφέρουμε ότι υπάρχουν και δεκάδες αμερικανικές πολυεθνικές με συναφή δραστηριότητα και πρακτικές, που χρησιμοποιούν Δίκτυα Πελατών – Πωλητών αντί των παραδοσιακών εμπόρων. (πχ. Herbalife).
 

 

Η ανωτέρω γερμανική εταιρεία καταργεί τους ακριβούς συντελεστές διαμόρφωσης της τιμής που αναφέρθηκαν πιο πάνω.

• H εταιρεία έχει ιδρύσει και στις 28 χώρες που ενεργοποιείται σήμερα αποθήκες, από τις οποίες ο καταναλωτής προμηθεύεται άμεσα (με εξυπηρέτηση μέσω courier μέσα σε είκοσι τέσσερις ώρες για τα ελληνικά δεδομένα) προϊόντα της προτίμησής του τα οποία επιλέγει από καταλόγους, οι οποίοι περιέχουν 3.000 κωδικούς προϊόντων (Catalog Selling).
• Το κόστος το οποίο μειώνεται από αυτού του τύπου την οργάνωση επιστρέφεται υπό μορφή κέρδους στον καταναλωτή. Έτσι για παράδειγμα μια κολόνια της εταιρείας είναι από 40% έως 60% φτηνότερη από μια κολόνια που διατίθεται από το παραδοσιακό Δίκτυο των Εμπόρων. Αυτή η διακύμανση οφείλεται στο ότι και η εταιρεία εκμεταλλεύεται τη δύναμη κάποιων ισχυρών ονομάτων στο χώρο του αθλητισμού, του κινηματογράφου ή της μόδας (με ανάλογη επιβάρυνση του κόστους), τα οποία έχουν καλύτερη απήχηση στους καταναλωτές. Έτσι για παράδειγμα διαθέτει πλήρη σειρά ανδρικών καλλυντικών με το όνομα γνωστού πρωταθλητή της Formula 1, σειρά γυναικείων καλλυντικών διεθνώς γνωστού μοντέλου, διάσημης Γερμανίδας ηθοποιού, καθώς και σειρά προϊόντων περιποίησης μαλλιών διάσημου Γερμανού κομμωτή.

 

Για την κατανόηση της Δύναμης της σχέσης που αναπτύσσει η εταιρεία με συγκεκριμένα τμήματα της αγοράς, αξίζει να μελετηθεί ο θεσμός του Πελάτη – Πωλητή της εταιρείας στον οποίο οι εταιρείες έχουν δώσει το τίτλο του “Prosummer”. Είναι η σύνθεση των λέξεων “Promoter” και “Consumer”. Προαγωγός και καταναλωτής. H φιλοσοφία της επιθετικής αυτής προσέγγισης βασίζεται στην απευθείας πώληση των προϊόντων της εταιρείας με προσωπικούς πωλητές, στοχεύοντας να πουλήσουν πρώτα στον ίδιο ως καταναλωτή – χρήστη του προϊόντος που προορίζεται να πωλήσει.

Όταν ο οποιοσδήποτε δημόσιος υπάλληλος ή άνεργος αγοράζει κάθε μήνα με 10.000 – 15.000 δρχ. είδη καλωπισμού και ο χαρακτηρισμός του ως πωλητή, του επιτρέπει να ωφελείται από την ουσιαστική έκπτωση που κάνει στον εαυτό του, π.χ. 40%-50% αυτόματα το όφελος είναι άμεσο για τον ίδιο.

Έτσι η προσέγγιση του Στρατολόγου που τον Στρατολογεί είναι απλή και εφαρμόσιμη. Στο κάτω-κάτω, κερδίζεις 5.000 – 7.500 δρχ. το μήνα από τη δική σου χρήση. Τώρα αν βρεις έναν συγγενή, ή φίλο και του προτείνεις να αγοράζει από εσένα τα καλλυντικά του, τότε έχεις τα καλλυντικά του μήνα εντελώς δωρεάν. Του λες επίσης ότι αν εκείνος κάνει το ίδιο, τότε και εκείνος θα ωφεληθεί με τον ίδιο τρόπο. Έτσι δημιουργείται μια αλυσίδα ατόμων με προσωπικά μικροωφέλη που από στόμα σε στόμα πουλάει. Συμβαίνει ωστόσο και το εξής παράδοξο:

Μεταξύ του κάθε φίλου που αγοράζει από τον κάθε φίλο, συμπίπτουν και μερικά άτομα που είναι από λίγο έως πολύ φιλόδοξα, εργατικά και επιθετικά που βλέπουν το Σύστημα ως εργασία πλήρους απασχόλησης και βγάζουν και κέρδη. Πέρα από τις πρώτες πωλήσεις που κάνουν στο δικό τους φιλικό και συγγενικό περιβάλλον, επεκτείνονται ζητώντας συνεχώς συστάσεις και σε άλλο κόσμο κερδίζοντας, λίγοι από αυτούς, μερικά αξιοσημείωτα εισοδήματα.
 

Έτσι η «πυραμίδα» συνεχώς αναπτύσσεται φυτεύοντας συνεχώς σπόρους γύρω της, η πλειοψηφία των οποίων ωστόσο δεν φυτρώνει! Είναι ζήτημα αν 1 στους 100 νέους πελάτες – πωλητές εξελίσσεται σε καλό πωλητή ο οποίος συνεχώς βρίσκει νέους πελάτες – πωλητές, μερικοί εκ των οποίων πουλάνε ένα-δυο μήνες ή περισσότερο έως ότου σβήσουν! 

Το Σύστημα περιλαμβάνει προμήθειες κλίμακας έτσι το δέντρο του ατόμου που θα ασχοληθεί σοβαρά κερδίζει από τα προσωρινά φυλλαράκια που πρασινίζουν έστω για λίγο, πριν ξεραθούν και πέσουν στη γη. Το πρόβλημα αυτών των Δικτύων είναι ότι απαιτούν μόνιμη συνεχή Στρατολόγηση και συστηματική έντονη παρακίνηση των συνεχώς νεοεισερχομένων ώστε να τρέχουν να πουλάνε έως ότου σβήσουν!

O αντικειμενικός στόχος όμως εκπληρώνεται! Πουλάνε τα προϊόντα τους απευθείας στον καταναλωτή και δεν υπόκεινται στις πιέσεις των μεγάλων εμπορικών καταστημάτων οι οποίοι συνεχώς διαπραγματεύονται για ολοένα και περισσότερες αμοιβές και περιθώρια κέρδους.

 

ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ Η ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΑΠΑΤΗ;

Όπως πάντα η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση! Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Το όνειρο του μέσου εργαζόμενου είναι να βγάζει όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα κάνοντας όσο το δυνατόν λιγότερη δουλειά. Γι’ αυτό οι περισσότεροι αναζητούν έναν τρόπο να βγάλουν χρήματα μέσω internet, από την άνεση του σπιτιού τους. Και όπως πάντα, οι κερδοσκόποι βρίσκονται εκεί, έτοιμοι να εκμεταλλευτούν την άγνοια και την έλλειψη εμπειρίας για δικό τους οικονομικό όφελος. Πολλές αγγελίες εργασίας παραπέμπουν σε σελίδες που υπόσχονται δουλειά από το σπίτι με μεγάλο μηνιαίο εισόδημα.

Συνήθως, σε αυτά τα site, στην πρώτη σελίδα, φιγουράρει ένα χαμογελαστό ζευγάρι που περιγράφει πώς σιγά σιγά έφτασε να βγάζει 15 χιλιάρικα το μήνα με πιασάρικες φράσεις όπως «Βγάλτε λεφτά μέσω internet», «Αποκτήστε εισόδημα από την άνεση του σπιτιού σας», «Θέλετε Άμεσα Χρήματα;». Ο λόγος που πολλοί τσιμπάνε είναι επειδή κάνοντας μια αναζήτηση σε forum και συζητήσεις βρίσκουμε πολύ κόσμο που γράφει: «Παιδιά είναι αλήθεια, εγώ έχω γραφτεί και πράγματι βγάζω μερικά λεφτά κάθε μήνα!». Και είναι αρκετοί αυτοί που επιβεβαιώνουν ότι λειτουργούν οι εν λόγω επιχειρήσεις, βαλτούς από το site για να το προωθήσουν. Τι συμβαίνει όμως πραγματικά; Όντως βγάζουν λεφτά τα άτομα που μας προτρέπουν να συμμετάσχουμε ή έχουν κάποιο άλλο προσωπικό συμφέρον, και στην ουσία και οι ίδιοι όχι μόνο δεν βγάζουν, αλλά χρωστάνε;

Ομολογουμένως, ορισμένες από αυτές τις αγγελίες και τα sites, είναι καθαρές απάτες! Ωστόσο στα περισσότερα από αυτά κρύβονται οι λεγόμενοι Πελάτες – Πωλητές που αναφέραμε παραπάνω, και που εκπροσωπούν αυτού του τύπου τις εταιρίες που περιγράψαμε. Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το όλο σύστημα, είναι μια καμουφλαρισμένη μορφή «Πυραμίδας» (Βλ.Ponzi Scheme). Όσοι μπαίνουν στο κόλπο χρειάζεται να επενδύσουν κάποια λεφτά, ορισμένες φορές χιλιάδες ευρώ, και για κάθε άτομο που βάζουν στην πυραμίδα παίρνουν λεφτά από τα οποία δίνουν ένα ποσοστό σε αυτόν που στρατολόγησε τους ίδιους. Άρα αυτός που ξεκίνησε την πυραμίδα παίρνει ποσοστά από όλους όσους στρατολογούνται στα παρακάτω επίπεδα, ενώ όσοι δεν βρουν αρκετά άτομα να βάλουν στην πυραμίδα έχουν χάσει τα λεφτά τους. Το σίγουρο είναι ότι πάντα υπάρχουν χαμένοι, πολύ περισσότεροι απ’ όσους βγάζουν κάποιο κέρδος. Και φυσικά πολύς κόσμος που πρέπει να βρει μέλη για να κάνει απόσβεση, θα κάνει τα πάντα για να πείσει κι άλλους να μπουν στο κόλπο. Γι αυτό όταν βλέπουμε κάποιον στοinternet να λέει «Παιδιά είναι αλήθεια, εγώ βγάζω λεφτά, μπείτε κι εσείς!», είναι πιθανό να μη βγάζει φράγκο και απλώς ψάχνει άτομα να στρατολογήσει για να βγάλει κέρδος.

Φυσικά οι εταιρείες αυτές δεν παρουσιάζονται σαν πυραμίδες, αλλά σαν ευκαιρίες καριέρας με υψηλά εισοδήματα. Πολλές φορές χρησιμοποιούν σαν κάλυψη την πώληση ή τη διαφήμιση προϊόντων, λέγοντας ότι θα βγάζεις λεφτά όχι μόνο από τα προϊόντα που θα πουλάς, αλλά και από ποσοστά. Στην πραγματικότητα τα έσοδα από τις πωλήσεις είναι σχεδόν μηδαμινά, και όλο το παιχνίδι παίζεται στους «Πελάτες – Πωλητές» που πρέπει να μαζέψεις για τα ποσοστά σου. Στις συγκεκριμένες ιστοσελίδες θα δούμε πάντα υποσχέσεις για μεγάλο εισόδημα, δουλειά  μέσω internet, αλλά ποτέ διευκρινήσεις για το τι ακριβώς θα κάνουμε. Το ίδιο ισχύει και για τις παρόμοιες εταιρείες που μπορεί να βρει κανείς σε αγγελίες, και σε διαφημιστικά φυλλάδια, με τις οποίες όταν επικοινωνήσεις για λεπτομέρειες δεν θα σου δώσουν καμία απολύτως πληροφορία για τη δουλειά όσο και να ρωτήσεις, και θα προσπαθήσουν μόνο να κανονίσουν μια συνάντηση από κοντά ή απλά θα σε καλέσουν σε κάποιο δήθεν «εκπαιδευτικό σεμινάριο» που διοργανώνει η εταιρεία.

Τέτοιες περιπτώσεις μπορείτε να συναντήσετε με πολλές ονομασίες, όπως αεροπλανάκι, επιχείρηση οργάνωσης δικτύων καταναλωτών, επιχείρηση πολυεπίπεδου marketing, επιχείρηση δικτυακού marketing κλπ. Όλες όμως έχουν την ίδια λειτουργία που περιγράφθηκε διεξοδικά παραπάνω. Αργά ή γρήγορα, τέτοια συστήματα καταρρέουν, αφού πολλοί δεν καταφέρνουν να βρουν νέα μέλη, πολλοί αποχωρούν θεωρώντας τα ως απάτη, και έτσι οι λίγοι που πρόλαβαν να βγάλουν λεφτά έχουν βγάλει ένα κέρδος (αφού έχουν κοροϊδέψει πολύ κόσμο), ενώ όσοι δεν πρόλαβαν κλαίνε τα λεφτά τους. Η αλήθεια είναι πως μόλις το 1% των συμμετεχόντων σε μια πυραμίδα βγάζει κάποιο κέρδος μακροπρόθεσμα, ενώ το 99% χάνουν τα λεφτά τους, επωφελούμενοι μόνο από την έκπτωση με την οποία αγοράζουν τα προϊόντα, τα οποία χρησιμοποιούν και οι ίδιοι ως πελάτες.

Συνεπώς, όταν ένας άνθρωπος λέει πως βγάζει πολλά λεφτά μέσω internet και πιέζει να μπουν κι άλλοι, σίγουρα έχει προσωπικό κέρδος και κατά 99% εις βάρος άλλων. Κανείς δεν χαρίζει λεφτά, ούτε στο internet, ούτε πουθενά. Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν! Χωρίς βασικές γνώσεις και πολλές ώρες ενασχόλησης δεν πλουτίζει κανείς. Δεν γίνεται να βρεις ένα πρωί δουλειά μέσω internet και να κάθεσαι αραχτός παίρνοντας εισόδημα. Και αν κάποιος από σας αποφασίσει να ασχοληθεί με μία τέτοιου είδους εργασία, έχει πιθανότητες να πετύχει κάτι μόνο αν ασχοληθεί σοβαρά και συστηματικά, σε ένα εργασιακό περιβάλλον το οποίο χαρακτηρίζεται από υψηλό ανταγωνισμό, αρκετή πίεση και στρες. Αλλιώς είναι βέβαιο ότι θα χάσει τα λεφτά του. 

 

Συμπεράσματα:

Η αυξανόμενη διείσδυση της Kατευθυνόμενης Πώλησης είναι πιθανόν να επηρεάσει τη διάθεση και άλλων προϊόντων, μιας και τα σοβαρά κίνητρα κατανάλωσης και υποστήριξης συγκεκριμένων προϊόντων που παρέχονται στους καταναλωτές είναι λογικό να οδηγήσουν και άλλους παραγωγούς στη διάθεση των προϊόντων τους μέσω της αναδυόμενης αυτής λογικής.

Σκεφθείτε ότι αν οι Aσφαλιστικές Eταιρείες εφάρμοζαν αυτή την τακτική, δηλαδή να πουλάνε υποχρεωτικά ασφάλεια σε κάθε νέο υπό στρατολόγηση ασφαλιστή πόσο μεγαλύτερα θα ήταν τα μεγέθη τους δεδομένου ότι δεν υπάρχει Έλληνας που να μην δέχτηκε την πρόταση να γίνει ασφαλιστής!

H “ρόδα” του Mάρκετινγκ περιστρέφεται αργά αλλά σταθερά δημιουργώντας ένα νέο περιβάλλον που σε συσχετισμό με το ηλεκτρονικό εμπόριο θα αλλάξει τις καταναλωτικές μας συνήθειες. Ωστόσο απαιτείται αρκετή προσοχή και λογική σκέψη πριν αποφασίσετε να ασχοληθείτε με το “σπορ”, καθώς κρύβονται αρκετές παγίδες και τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα όπως αρχικά παρουσιάζονται.

 

K.K.

πηγές: περιοδικό “επιστημονικό Marketing”, fimes.gr