Η διαφορά δεν είναι στο πορτοκάλι αλλά στον τρόπο σκέψης…
Όχι δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ούτε καλλιτεχνική τρέλα! Ούτε δεν είχαν τι να κάνουν τα φρούτα και είπαν να φτιάξουν τρένα και δράκους με αυτά…
Οι Γάλλοι απλά είναι πιο έξυπνοι από μας. Γιατί σε αυτή τη μικρή Γαλλική πόλη των 28.000 κατοίκων, αποφάσισαν να κάνουν μια γιορτή που τους έχει κάνει διάσημους ανά τον κόσμο. Μια γιορτή που προσελκύει εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο γιατί είναι μοναδική στο είδος της! Μια γιορτή με τα ίδια φρούτα που παράγουμε κι’ εμείς εδώ στην Αργολίδα! Τα Εσπεριδοειδή. Μόνο που αυτοί σκέφθηκαν κάτι πραγματικά πρωτότυπο και όμορφο για να διαφημίσουν τα προϊόντα τους, που σίγουρα δεν είναι ποιοτικότερα από τα δικά μας. Οι κάτοικοι της παραλιακής αυτής πόλης αποφάσισαν να παντρέψουν τα αγροτικά προϊόντα με την τέχνη! Και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά εντυπωσιακό.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη γιορτή των εσπεριδοειδών της Μεντόν, που βρίσκεται στη Γαλλική Ριβιέρα, στην οποία υπάρχουν εκπληκτικές κατασκευές από λεμόνια και πορτοκάλια, τα οποία είναι τα βασικά είδη που παράγουν.
H ετήσια «Γιορτή του Λεμονιού»(fête du citron), όπως ονομάζεται, έχει τις ρίζες της πίσω στο 1896, όπου και διοργανώθηκε για πρώτη φορά. Έκτοτε το επισκέφτηκαν πολλοί βασιλιάδες, δούκες και πριγκίπισσες. Το 1934 ονομάστηκε και επίσημα «η γιορτή του λεμονιού». Για δεκαετίες το Μεντόν ήταν ο βασικός παραγωγός λεμονιών της Ευρώπης.
Η θεματολογία του φεστιβάλ αλλάζει κάθε χρόνο και τα δύο τελευταία χρόνια ήταν εμπνευσμένη από τα μυθιστορήματα του Ιουλίου Βερν “Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Ημέρες” και “20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα“. Η “σπατάλη” του φρούτου για να γίνουν όλα αυτά τα εντυπωσιακά έργα, ξεπερνά τους 130 τόνους λεμονιών και πορτοκαλιών, και το κόστος φθάνει τα 8 εκατομμύρια γαλλικά φράγκα, αλλά είναι στην ουσία αυτοχρηματοδοτούμενο αφού οι εισπράξεις ξεπερνούν κατά πολύ το κόστος. Κάθε χρόνο η γιορτή συγκεντρώνει περισσότερους από 280.000 επισκέπτες!
Τι κάνουμε εμείς εδώ;
– Τα δικά μας πορτοκάλια καταλήγουν να πετιούνται στους δρόμους ή να πουλιούνται σε εξευτελιστικές τιμές.
– Οι γιορτές μας περιορίζονται στα πάσης φύσεως κλαρινομπαρόκ πανηγύρια, για να τιμηθούν οι αμέτρητοι Άγιοι, παραγεμίζοντας προς τιμή τους τα στομάχια μας με ακόρεστη κρεατοφαγία και μπυροποσία…
– Η κουλτούρα μας περιορίζεται στα φθηνά λαϊκά άσματα των πάσης φύσεως Παντελίδηδων και λοιπού συναφιού…
– Η σχέση μας με τη τέχνη περιορίζεται στο κακόγουστο γκράφιτι με πολιτικά και οπαδικά συνθήματα, και την μανιακή παρακολούθηση τούρκικων σήριαλ…
– Οι δικές μας θεματικές γιορτές, που χρόνο με τον χρόνο αυξάνονται, στερούνται φρέσκων ιδεών, και αναλώνονται στα ίδια και τα ίδια. Όχι μόνο τουρίστας δεν θα πατάει σε λίγο αλλά ούτε και ντόπιος…
Τα δικά μας φρούτα είναι αποδεδειγμένα ποιοτικότερα από των άλλων, μόνο που οι άλλοι ξέρουν να τα “πλασάρουν” καλύτερα!
Μήπως θα έπρεπε να βάλουμε κι’ εμείς το μυαλό μας να δουλέψει;
Κ.Κ.
