Η μεγάλη ευρεσιτεχνία της αρπαχτής

Η μεγάλη ευρεσιτεχνία της αρπαχτής με πρόσχημα την αντιμετώπιση της ανεργίας και λάφυρο τους κοινοτικούς πόρους.

Πάνω από το 40% των πόρων του Ευρωπαϊκού κοινωνικού ταμείου πηγαίνει «πιστοποιημένους» μεσάζοντες για «κατάρτιση» προς όφελος «Των κλειστών επαγγελμάτων» στο χώρο της κατάρτισης και εις βάρος των πραγματικών δικαιούχων των ανέργων  και των αδύναμων κοινωνικών ομάδων που είναι ο προορισμός αυτών των πόρων.

Μια διαρκής λεηλασία των πόρων του ΕΚΤ .. ένα διαρκές αίσχος και σκάνδαλο για το πολιτικό σύστημα της χώρας που δεν μπορεί πλέον να μείνει κρυφό.

Το τελευταίο καιρό ένα μπαράζ προγραμμάτων με στόχο την ανάσχεση της ανεργίας όπως έχει ανακοινωθεί βρίσκεται σε εξέλιξη .Το συνολικό ποσό που πρόκειται να διατεθεί  φτάνει τα 600 εκατομμύρια και αφορά πόρους που προέρχονται κυρίως από το Ευρωπαϊκό κοινωνικό ταμείο. Το ποσό μάλιστα ξεπερνά τα 750 εκατομμύρια, εάν προσθέσουμε μαζί το πρόγραμμα ενίσχυσης κοινωνικών δομών στους Δήμους και των βρεφονηπιακών σταθμών.

Το πρωτείο σε σχέση με αυτό το πακέτο έχουν τα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης ανέργων με χρήση του νέου συστήματος των επιταγών κατάρτισης (voucher) 125.000. νέων θέσεων εργασίας συνολικού προϋπολογισμού περίπου 450 εκατ. Ευρώ .Ένα πρόγραμμα που υλοποιήθηκε και τη περσινή χρονιά μες το 2013 και θα συνεχιστεί όπως βεβαιώνουν οι αρμόδιοι και τα επόμενα χρόνια.

Τον Σεπτέμβριο επίσης ξεκινά όπως έχει ανακοινωθεί ένα Πρόγραμμα Κοινωφελούς Εργασίας για άλλους 50.000 ανέργους – αυτή τη φορά μακροχρόνια ανέργους, ή από νοικοκυριά που δεν έχουν κανένα εργαζόμενο – συνολικού κόστους 200 εκατομμυρίων. Ένα πρόγραμμα που προκηρύσσεται για Τρίτη συνεχόμενη χρονιά και φέτος.

Ενώ σε εξέλιξη βρίσκονται τα προγράμματα Τοπικό και ΤΟΠΣΑ που στοχεύουν σε τοπικές πρωτοβουλίες για την απασχόληση μακροχρόνια άνεργων και ατόμων με ειδικές ανάγκες.

Παράλληλα, μέσα στο Σεπτέμβριο αναμένεται η προκήρυξη του προγράμματος για τις «περιφερειακές δομές στήριξης της Κοινωνικής Οικονομίας» ή όπως αλλιώς λέγεται για τους «Μηχανισμούς στήριξης της κοινωνικής οικονομίας». Με σκοπό να στηριχθούν οργανωτικά και με τεχνογνωσία οι κοινωνικοί Συνεταιρισμοί και οι κοινωνικές επιχειρήσεις.

Έχουμε λοιπόν μπροστά μας ένα πολύ σημαντικό μέρος από τους πόρους του ΕΠΑΝΑΔ Επιχειρησιακού προγράμματος Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού.

Αυτό όμως που κρύβεται σχετικά με αυτές τις ανακοινώσεις και δεν λέγεται επισήμως από τις αρμόδιες διαχειριστικές Αρχές και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις είναι ότι οι μεγάλοι ωφελούμενοι σε ποσοστό 40εως και 80% είναι οι διαμεσολαβητές και μεσάζοντες. Οι διάφοροι πάροχοι όπως λέγονται Συμβουλευτικής και κατάρτισης.

Όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς οι άνεργοι είναι το πρόσχημα για τη μεγάλη αρπαχτή κάτι που γίνεται άλλωστε από χρόνια στη χώρα μας.

Για παράδειγμα για το πακέτο(voucher)  ύψους 108.000.000 που προκηρύχθηκε μέσα στον Αύγουστο για 30.000 θέσεις εργασίας από το ποσόν αυτό  περίπου 40.000.000 θα πάει «λάφυρο» στα ΚΕΚ για κατάρτιση 80 ωρών σε κάθε ωφελούμενο. Κατάρτιση θεωρητική που επί το πλείστον είναι εικονική και δεν χρησιμεύει σε τίποτε στους νεοπροσλαμβανόμενους για πέντε μήνες σε επιχειρήσεις.

Εάν προσθέσουμε και το λειτουργικό κόστος της γραφειοκρατίας των υπουργείων και του ΟΑΕΔ που διαχειρίζονται αυτά τα προγράμματα τότε εύλογο είναι να υποθέσει κανείς ότι το πάνω από το 50% των κονδυλίων που προορίζονται για την αντιμετώπιση της ανεργίας στην Ελλάδα πηγαίνει στη γραφειοκρατία και σε κάθε είδους διαμεσολαβητές. Πρόκειται για μια παλιά υπόθεση κατάχρησης του όρου της κατάρτισης εργαζομένων.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει τέτοια σκανδαλώδης διαχείριση των κοινοτικών πόρων και ειδικότερα με τους πόρους του ΕΚΤ.  Η διαδικασία αυτή θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί «το σκάνδαλο των σκανδάλων» νομιμοποίησης της διαφθοράς δημιουργώντας προνόμια σε κάποιους επιτηδευματίες κατά παράβαση της κοινοτικής νομοθεσίας που ως γνωστόν απαγορεύει το μονοπώλιο κάθε  επιτήδευσης. Έχουμε δηλαδή μια  πλήρης διαστροφή στη φιλοσοφία της διαχείρισης των πόρων συνέπεια αυτής της πρακτικής να πλουτίζουν πάλι κάποιοι  επιτήδειοι κάνοντας προγράμματα για ανέργους και συστηματική καταπάτηση της νομοθεσίας περί αθέμιτου ανταγωνισμού.

Από τις ελάχιστες αντιδράσεις για αυτό το φαινόμενο είχαμε από την  Ομοσπονδία Υπαλλήλων ΟΑΕΔ Αρ. Πρωτ. 90 / 20-6 – 2014 που καταγγέλλει τις «Αθέμιτες πρακτικές των ΚΕΚ» στο «κυνήγι ανέργων» και το εμπόριο ελπίδας το οποίο εξελίσσεται με την «εγκατάσταση» των ΚΕΚ έξω από τα Κέντρα Προώθησης Απασχόλησης του ΟΑΕΔ και την αγωνιώδη προσπάθειά τους να προσεγγίσουν ανέργους με κάθε τρόπο, για τη δική τους επιχείρηση.

Τα «λεφτά από ότι φαίνεται είναι πολλά» και ο ανταγωνισμός μεταξύ τους, τους έχει εξωθήσει σε συμπεριφορές και πρακτικές που προσβάλουν κυρίως τους ίδιους τους ανέργους.

Υπενθυμίζουμε ότι η εργασία αποτελεί δικαίωμα και πως ο μοναδικός Δημόσιος Φορέας Απασχόλησης στην Ελλάδα είναι ο ΟΑΕΔ. Υπενθυμίζουμε επίσης ότι οι άνεργοι δεν είναι πελάτες αλλά πολίτες με αξιοπρέπεια και δικαιώματα.

Καλούμε το Υπουργείο Εργασίας να επανεξετάσει τη στάση του απέναντι στα ΚΕΚ και να σταματήσει να εκδίδει προγράμματα τύπου Voucher που απλώς στέλνουν πελάτες στα ΚΕΚ, χωρίς όφελος για τους ανέργους και με τεράστια ποσά να πηγαίνουν στους «ΚΕΚάρχες» αντί στους ανέργους.

Πολιτική στη απασχόληση δεν μπορεί να υπάρξει με μεσάζοντες. Ας μας πουν πόσα χρήματα καρπώνονται αυτοί οι ιδιωτικοί φορείς για τον κάθε άνεργο ξεχωριστά που εντάσσουν στα προγράμματά τους, για να τους πούμε πόσες ουσιαστικές ενεργητικές πολιτικές (με ΑΜΕΣΟ αποτέλεσμα για τον άνεργο και την κοινωνία) θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε.

Πράγματι το πόσα καρπώνονται έχει πολύ ενδιαφέρον να το γνωρίζει η κοινωνία.1.380 εισπράττουν τα ΚΕΚ για την κατάρτιση 80 ωρών σε κάθε άτομο εάν μετά το πεντάμηνο βρει δουλειά και 1.080 εάν δεν βρει δουλειά.Γιατί οι συνδικαλιστικές ηγεσίες τα επιμελητήρια και οι επαγγελματικές συντεχνίες δεν αντιδρούν. Προφανώς η  απάντηση είναι γιατί οι συνδικαλιστικές ηγεσίες στην Ελλάδα ουδόλως ενδιαφέρονται για τους ανέργους αλλά για την καλοπέραση των συνδικαλιστών και γιατί έχουν τα δικά τους ΚΕΚ. Τα δικά τους ισχυρά λόμπυ άντλησης κοινοτικών πόρων για τους ολίγους στη συνδικαλιστική ιεραρχία.

Οι ορισμένες από τις μεγαλύτερες συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας αφου ανέλαβαν να εκπαιδεύουν τους συνδικαλιστές με τους πόρους που προορίζονται για αυτούς που κινδυνεύουν από την ανεργία και τους κοινωνικά αποκλεισμένους έχουν επεκταθεί πλέον και έχουν γίνει «κοινωνικοί επιχειρηματίες» στα ΚΕΚ.

Εάν εξετάσει και μελετήσει κανείς το φαινόμενο όλος ο σχεδιασμός του Επιχειρησιακού Προγράμματος Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού (ΕΠΑΝΑΔ) είναι στην ίδια κατεύθυνση: Οι στόχοι του προγράμματος ασφαλώς αναφέρονται στην αντιμετώπιση της ανεργίας και στη ν ενίσχυση των αδύναμων κοινωνικών ομάδων στη πράξη όμως ένα μεγάλο μέρος από τη διαχείριση αυτών των πόρων το καρπώνονται οι μεσάζοντες χωρίς ανταγωνισμό στο κόστος των υπηρεσιών που προσφέρουν. Έτσι εάν το κόστος κατάρτισης ανά άτομο στα άλλα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια  είναι 5 Ευρώ στα ΚΕΚ είναι 12 Ε.

Αντί λοιπόν να μειωθεί το κόστος κατάρτισης προς όφελος της κοινωνίας και των ανέργων είναι πασιφανές ότι αυτό πολλαπλασιάζεται προς «δόξα» της κοινωνικής ευαισθησίας και της ψευδεπίγραφης κοινωνικής οικονομίας γραφειοκρατών και μεσαζόντων.

 

ΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΟΙΝΩΦΕΛΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Σχετικά με το άλλο πρόγραμμα της κοινωφελούς εργασίας που επίσης επαναπροκηρύσσεται το Σεπτέμβριο, εάν εξετάσουμε τι έγινε τα τρία τελευταία χρόνια τα πράγματα είναι ιδιαιτέρως αποκαλυπτικά.

Το πρόγραμμα αυτό υλοποιήθηκε για πρώτη φορά το 12-13 για 50.000 θέσεις εργασίας σε συνεργασία των ΜΚΟ (δικαιούχοι) και τους Δήμους (Συμπράττοντες εταίροι) δίνοντας για λειτουργικό κόστος της διαχείρισης 3-5 % στους δικαιούχους μη κερδοσκοπικούς φορείς.

Στην ουσία ήταν μια μεταφορά το προγραμμάτων stage που διαχειριζόταν μέχρι τότε το δημόσιο στους κοινωνικούς φορείς. Το μεγαλύτερο μέρος περίπου 65 % το διαχειρίστηκαν συνδικαλιστικοί φορείς εργαζομένων όπως το ΙΝΕ ΓΕΣΕΕ και εργοδοτών όπως η ΠΑΣΕΓΕΣ. Ένα μικρότερο κομμάτι ξέφυγε από τον έλεγχο των Lobys που ελέγχουν διαχρονικά του πόρους του ΕΚΤ. Τότε άνοιξαν οι ουρανοί της ιερής αγανάκτησης των Media και του πελατειακού πολιτικού συστήματος ότι λεφτά πάνε για αρπαχτές στις ΜΚΟ.

Η ιστορία όμως στη συνέχεια έδειξε, ότι με ένα τέτοιο μικρό ποσοστό για λειτουργικό κόστος  δεν υπάρχουν περιθώρια κέρδους. Ποτέ άλλοτε το Ελληνικό κράτος δεν πέτυχε για παρόμοια προγράμματα τόσο μικρό λειτουργικό κόστος. Ποτέ άλλοτε δεν ενσωμάτωσε έτσι τον εθελοντισμό και το μεράκι των εθελοντικών οργανώσεων να πετύχουν πράγματα στις τοπικές κοινωνίες. Οι ΜΚΟ τελικά όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα όχι μόνον δεν κέρδισαν οικονομικά αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις ζημίωσαν οικονομικά. Κέρδισαν όμως την εμπιστοσύνη σε πολλούς Δήμους που έκτοτε ανεξάρτητα από τα προγράμματα αυτά συνεργάζονται μαζί τους.

Το κατεστημένο όμως όπως έχει διαμορφωθεί στη διαχείριση αυτών των προγραμμάτων όχι μόνον δεν αξιολόγησε το σύνολο αυτής της θετικής εμπειρίας αλλά στάθηκε υποκριτικά απέναντι στη περιρρέουσα ατμόσφαιρα κατά των ΜΚΟ γενικώς εάν δεν τη τροφοδότησε κιόλας. Απομόνωσε ορισμένες αρνητικές περιπτώσεις που  αντικειμενικά υπάρχουν στο χώρο αυτό όπως και σε κάθε δημόσιο ή ιδιωτικό χώρο και πολλές φορές με ευθύνη της ίδιας της γραφειοκρατίας και εισηγήθηκε  την επαναφορά στη διαχείριση αυτού του προγράμματος στο κράτος ως μια νέα μορφή stage και συγκεκριμένα στον ΟΑΕΔ.

Η υλοποίηση όμως του προγράμματος κοινωφελούς εργασίας μέσω του ΟΑΕΔ στους Δήμους τον τελευταίο χρόνο ήταν άκρως αποτυχημένη και απογοητευτική διαδικασία. Κανείς δεν υπήρχε να τους κατευθύνει και να τους παρακολουθήσει στο έργο τους. Οι μόνιμοι υπάλληλοι  αρνήθηκαν στις περισσότερες περιπτώσεις να συνεργαστούν μαζί τους  καθώς η συνδικαλιστική ηγεσία ΠΟΕ ΟΤΑ έχει κηρύξει το πόλεμο στους πενταμηνίτες και  τους θεωρεί απειλή για τους μόνιμους υπαλλήλους. Έτσι δεν ήξεραν τι να κάνουν και το χειρότερο δεν υπήρχε κανένας έλεγχος με αποτέλεσμα κάποιο να μην πηγαίνουν καθόλου στη δουλειά και να βάζουν μόνον υπογραφές.

Με αυτά τα δεδομένα πλέον και τα συγκριτικά στοιχεία τα οποία δύσκολα μπορούν να αμφισβητηθούν αποκαλύπτεται το μέγεθος της υποκρισίας και η στρέβλωση των κριτηρίων με τα οποία παίρνονται οι αποφάσεις για να πηγαίνουν οι πόροι στους διαμεσολαβητές και να σπαταλούνται ασκόπως από τη γραφειοκρατία. Είναι ενδεικτικό άλλωστε ο θόρυβος και η κατασυκοφάντηση των μη κερδοσκοπικών εταιρειών για το 5% που θα έπαιρναν για τη διαχείριση της κοινωφελούς εργασίας και η απόλυτη σιωπή για το 40% των πόρων που πηγαίνει στους διαμεσολαβητές για το πρόγραμμα (voucher). Να πως οι σύγχρονοι υποκριτές διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν τη κάμηλο.

 

ΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΠΕΚΟ ΚΑΙ ΤΟΠΣΑ

Ο σκοπός αυτών των προγραμμάτων που υλοποιούνται αυτή τη περίοδο από το Υπουργείο Εργασίας και τις Περιφέρειες είναι η προετοιμασία «προπόνηση» ανέργων να μπουν στη αγορά εργασίας η να δημιουργήσουν προϋποθέσεις αυτοαπασχόλησης με κοινωνικούς συνεταιρισμούς.

Ο σκοπός ασφαλώς συνάδει με τις κοινοτικές οδηγίες και τους σκοπούς του Ευρωπαϊκού κοινωνικού ταμείου που χρηματοδοτεί τελικά τα προγράμματα αυτά και ενισχύει δράσεις κοινωνικής οικονομίας και κοινωνικής επιχειρηματικότητας. Το πρόβλημα πάλι εδώ είναι ποιους φορείς και ποιες δαπάνες χρηματοδοτεί το πρόγραμμα στην εφαρμογή του.

Η κατανομή των δαπανών έχει ως εξής: το 40%των δαπανών πηγαίνει και εδώ για κατάρτιση στα ΚΕΚ, το 40% για συμβουλευτική – ενημέρωση δικτύωση το 10% για τον συντονισμό του έργου και μόνον περίπου το 10% για ενίσχυση των ωφελουμένων και μάλιστα στη κατάρτιση δηλαδή το 90% στους διαμεσολαβητές. Με αυτή τη κατανομή των δράσεων και δαπανών το πρόγραμμα ήδη σημειώνει παταγώδη αποτυχία ως προς τους στόχους του, Λιγότεροι από το 2% των ωφελουμένων με τα μέχρι τώρα δεδομένα πρόκειται να εξασφαλίσουν εργασία μέσα από αυτή τη διαδικασία.

Για να σώσουν τα προσχήματα οι μανδαρίνοι σχεδιαστές αυτών των προγραμμάτων πρότειναν στη πολιτική ηγεσία και πέτυχαν να περάσει και να υλοποιηθεί νέο πρόγραμμα που θα προσλάβει 10.000 ανέργους μέσω ΟΑΕΔ που θα έχουν παρακολουθήσει και θα το πιστοποιητικό ΤΟΠΕΚΟ ΚΑΙ ΤΟΠΣΑ. Τόσο καλά σχεδιάζουν τα προγράμματα αυτά οι Μανδαρίνοι και αναντικατάστατοι ειδήμονες του Υπουργείου οι οποίοι ας σημειώσουμε κάνουν την επιβεβλημένη διαβούλευση από την Ε.Ε κατόπιν εορτής αφού έχουν προκηρυχθεί πρώτα τα προγράμματα.

 

ΤΟ ΨΕΥΔΕΠΙΓΡΑΦΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Το άλλο πρόσχημα λαφυραγώγησης των κοινοτικών πόρων στην Ελλάδα συνοψίζεται στο ψευδεπίγραφο μοντέλο της κοινωνικής οικονομίας το οποίο λανσάρεται τα τελευταία 20 χρόνια από το ΕΠΑΝΑΔ . Όσα ποσά και να διατέθηκαν, όσα προγράμματα και αν εφαρμόστηκαν μέχρι τώρα, τα αποτελέσματα είναι μηδαμινά. Περισσότερες θέσεις εργασίας και περισσότερες κοινωνικές επιχειρήσεις ξεκίνησαν από εθελοντικές οργανώσεις και συνεταιριστικές ομάδες χωρίς καμιά επιδότηση παρά από μεγάλα προγράμματα που χρηματοδοτήθηκαν από κοινοτικούς πόρους.

Στη κεντρική Μακεδονία για παράδειγμα τα τελευταία 2 χρόνια καμιά κοινωνική επιχείρηση δε προέκυψε από επιδοτούμενα προγράμματα. Το αντίθετο είχαμε σημαντικές συνεταιριστικές πρωτοβουλίες με εκατοντάδες συνεταιριζόμενους από εθελοντικές πρωτοβουλίες όπως η περίπτωση του καταναλωτικού Συνεταιρισμού ΒΙΟ COP. Και αυτό βέβαια δεν είναι τυχαίο. Αυτό φανερώνει ότι τα προγράμματα δεν δίνονται με κάποια πραγματικά αξιολογικά κριτήρια αλλά με γραφειοκρατικά κριτήρια.

Για παράδειγμα η επιλεξιμότητα των εταίρων έχει ως προϋπόθεση  μια  εθελοντική μη κερδοσκοπική οργάνωση να έχει χρηματοδοτηθεί και στο παρελθόν ώστε να τεκμηριώνει εμπειρία. Δεν εξετάζει τα πραγματικά κοινωνικά αποτελέσματα της κάθε Οργάνωσης δεν ενδιαφέρει ο κοινωνικός αντίκτυπος, ας μην δημιούργησε ποτέ της μια μόνιμη θέση εργασίας ας μην δημιούργησε ποτέ της μια κοινωνική επιχείρηση αρκεί να φαίνεται ως δικτυωμένη στο clamb των προνομιούχων. Έτσι το φαίνεσθαι τρώει κυριολεκτικά την ουσία.

Με τέτοιους όρους και μια σειρά άλλες αντίστοιχες διατάξεις δημιουργείται ένα αποτρεπτικό περιβάλλον  και αποκλείονται να συμμετάσχουν στις Αναπτυξιακές Συμπράξεις για τις περιφερειακές δομές κοινωνικής οικονομίας οι περισσότερες από τις εθελοντικές οργανώσεις στη νέα προκήρυξη για τους «επικοινωνιακούς Μηχανισμούς» κοινωνικής οικονομίας που αναμένεται το Σεπτέμβριο.

Η νέα πρόσκληση όπως φαίνεται είναι κι αυτή κομένη -ραμένη στα μέτρα των μεσαζόντων για την κοινωνική οικονομία, ΚΕΚ, Συμβουλευτικά γραφεία, και αναπτυξιακές εταιρείες απορρόφησης κοινοτικών προγραμμάτων με μηδαμηνό αποτέλεσμα. Τι μπορεί να περιμένει η κοινωνία από μια τέτοια αντίληψη στη αξιολόγηση των προτάσεων για τη κοινωνική οικονομία; Είναι κάπως να ζητάς από τους μεγάλους χονδρεμπόρους της λαχαναγοράς και το προϊόντων διατροφής να συστήσουν αγροτικούς συνεταιρισμούς. Το ίδιο παράλογο να ζητάς από τους μεγάλους μεσάζοντες των ΚΕΚ να συστήσουν θεσμούς κοινωνικής οικονομίας.

Αυτή τη απλή αλήθεια που αδυνατούν να κατανοήσουν οι μανδαρίνοι των υπουργείων. Προφανώς γιατί έτσι έμαθαν η τους επιβάλουν τα διάφορα Lobes που κινούν τα νήματα. Κι αυτή τη κατάσταση  δεν γίνεται να μη μπορούν να την αναγνωρίσουν οι πολιτικές ηγεσίες των κομμάτων σε περίοδο κρίσης και  δεν μπορεί η γραφειοκρατία ανενόχλητα  να ταίζει συνειδητά το Μινώταυρο της αρπαχτής σε ένα κράτος δικαίου.

Θα πρέπει να έχει χαθεί κάθε αίσθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης για να συνεχίζεται μια τέτοια κατάσταση ώστε να συντηρείται αυτός ο λαβύρινθος της νομιμοποιημένης διαφθοράς. Η ανεργία που καλπάζει με 28% δεν αφήνει κανένα περιθώριο συγκάλυψης αυτού του φαινομένου.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ 

1) Σχετικά με τα προγράμματα (voucher)  μειωθεί το ποσόν της κατάρτισης στα προγράμματα από τα 1380 Ε ανά άτομο στα 500 Ε και στις 40 ώρες κατάρτισης. Έτσι και αλλιώς έχει αποδειχθεί σε επιτόπιους ελέγχους ένα μέρος αυτής της κατάρτισης επί το πλείστον είναι εικονική. Τα χρήματα ασφαλώς που θα εξοικονομηθούν από αυτή τη περικοπή μπορούν να ενισχύσουν 15% επιπλέον άνεργους. Ταυτόχρονα να ανοίξουν τελικά τα «κλειστά επαγγέλματα των ΚΕΚ» και να μπορεί να συμμετάσχει στα προγράμματα αυτά κάθε φορέας που είναι πιστοποιημένος στη «δια βίου μάθηση».

2) Η κοινωφελής εργασία να επιστρέψει σε μη κερδοσκοπικούς φορείς με αποδεδειγμένο διαχρονικό εθελοντικό και κοινωφελές έργο και όχι με κριτήριο τις «διαχειριστικές επάρκειες» του γραφειοκρατικού μηχανισμού που δόθηκαν σε όλους που έστησαν μια αστική εταιρεία την τελευταία στιγμή για να μπουν σε κάποιο πρόγραμμα.

3) Τα προγράμματα τύπου ΤΟΠΕΚΟ ΚΑΙ ΤΟΠΣΑ να επανασχεδιαστούν ώστε οι δαπάνες για κατάρτιση, συμβουλευτική και ενημέρωση να μην υπερβαίνουν το 50% του ύψους τω συνολικών δαπανών του έργου, για να υπάρξει η δυνατότητα το υπόλοιπο 50% να διατεθεί για την εκκίνηση παραγωγικών πρωτοβουλιών των κοινωνικών συνεταιρισμών.

4) Οι δομές στήριξης Κοινωνικής Οικονομίας (Μηχανισμοί Στήριξης) σχετικά με την επικείμενη προκήρυξη οφείλουν να ανταποκρίνονται στην αντιπροσωπευτικότητα και αναλογικότητα των πραγματικών φορέων και επιχειρήσεων κοινωνικής οικονομίας και όχι στους μεσάζοντες της ψευδεπίγραφης κοινωνικής οικονομίας.

Αυτό σημαίνει ότι οι Αναπτυξιακές Συμπράξεις βάσει του νόμου 4019 /11θα πρέπει να συγκροτούνται και να συμπεριλαμβάνουν στο οργανωτικό τους σχήμα επι μέρους γεωγραφικές και θεματικές

Συμπράξεις σε όλους τους τομείς εφαρμογής της κοινωνικής οικονομίας.

Κάθε Νομαρχιακή η θεματική Σύμπραξη θα πρέπει με τη σειρά της να συγκροτείται από μια ομάδα κοινωνικών φορέων με κοινή αποστολή.

Ο συντονιστής εταίρος κάθε ομάδας θα συμμετέχει στη ολοκληρωμένη περιφερειακή Αναπτυξιακή Σύμπραξη που θα υποβάλλει τη ν υποψηφιότητά της στο πρόγραμμα.

Ο προυπολολογισμός του προγράμματος μέσα από αυτό το οργανωτικό σχήμα θα πρέπει να διαχέεται σε όλες τις αντένες με τοπική και θεματική δράση στη κοινωνική οικονομία.

Έτσι μόνον θα δημιουργηθούν μόνιμες Αναπτυξιακές Συμπράξεις σε κάθε περιφέρεια με την ενσωμάτωση του εθελοντισμού και τοπικού κοινωνικού Κεφαλαίου.

Η ανοικτή διαβούλευση με τη κοινωνία πριν από την πρόσκληση είναι νομική υποχρέωση της Διαχειριστικής Αρχής και αυτό το δικαίωμα της Κοινωνίας Πολιτών δεν πρέπει αυτή τη φορά να καταπατηθεί από τη κρατική γραφειοκρατία δίχως νομικές συνέπειες.

 

Δίκτυο Οργανώσεων Κοινωνίας Πολιτών