Κάλλιο αργά παρά ποτέ

Τελικά το κατάλαβαν! Τα μέλη και τα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα του ΠαΣοΚ εννοώ. Κατάλαβαν ότι το περιβόητο «λεφτά υπάρχουν», χαντάκωσε, βούλιαξε το ΠαΣοΚ και το έκανε να αγωνίζεται να πιάσει το 3% σε προσεχείς εκλογές, για να μπει στη Βουλή. Το άλλοτε κραταιό ΠαΣοΚ, που έκανε τις κάλπες να στενάζουν και μας να αγανακτούμε με τα όσα γίνονταν!

 

Γιατί, πόσο έξυπνους συμβούλους θέλετε να έχει το γιωργάκι; Και πόσο βλάκας θέλετε να είναι ο λαός μας; Του είπαν λοιπόν να πετάξει το «λεφτά υπάρχουν» και να πάρει τις εκλογές το 2009, ποντάροντας πάνω στην απληστία των καλομαθημένων ψηφοφόρων, του είπαν τι να κάνει μετά που θα κέρδιζε τις εκλογές, αλλά δεν του εξήγησαν τα μετά απ’ τα μετά. Πράγμα που δεν τους ενδιέφερε βεβαίως, γιατί, αφού το ΔΝΤ θα είχε πατήσει πόδι στην πατρίδα μας, για ποιο λόγο θα έπρεπε να ενδιαφέρονται οι ΗΠΑτζήδες πόσο θα αντέχαμε –εμείς, ο λαός– την πίεση και πόσες αυτοκτονίες θα είχαμε μετά. Με τις ελπίδες που μας δίνουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις μας, αφού το γιωργάκι απεπέμφθη και τον πέταξαν απ’ την πρωθυπουργία, σαν την τρίχα απ’ το προζύμι, κάτι το φως που μας λένε ότι άρχισε να αχνοφέγγει στην άκρη του τούνελ, –ξέρει κανείς πόσο μακρύ είναι αυτό το τούνελ; Τερματίζει στον ήλιο, που έχει άπλετο φως ή πάει και παραπέρα; γιατί από ήλιους και φωτεινές πηγές στο σύμπαν μας, άλλο τίποτα,– κάτι το πρωτογενές νεόπλασμα, (συγγνώμη πλεόνασμα ήθελα να πω,) που μας βγήκε το λάδι να το πετύχουμε και μόλις χτες άκουσα για δημοσιονομικό έλλειμμα για το 2015, €900.000.000 κατά την κυβέρνηση και €2.000.000.000 κατά την τρόικα, που θα μου πεις ότι δεν είναι το ίδιο, αλλά κατά την γνώμη μου το ίδιο είναι, άμα λείπουν λεφτά, λείπουν λεφτά και δεν είναι ανάγκη να είναι κανείς “διαπρεπής” οικονομολόγος, σαν τον Andrew, ας πούμε, για να ψάχνει να βρει από ποια τσέπη λείπουν, την αριστερή ή την δεξιά; κάτι τα συγχαρητήρια που μας έρχονται από κυρίες και κυρίους της Ευρώπης και των επιτροπών της, που ούτε τους ξέρουμε ούτε θέλαμε να τους μάθουμε, κάτι το ένα κάτι τ’ άλλο λοιπόν, (σαν παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του ηχούν στ’ αυτιά μου όλ’ αυτά,) αντέχουμε ακόμη. Όχι όλοι δηλαδή. Εκείνοι που αυτοκτόνησαν δεν άντεξαν, αλλά η πλειονότητα εδώ είμαστε ακόμη και υποφέρουμε.

 

Τελικά το κατάλαβαν πάντως! Μπορεί να κέρδισαν τις εκλογές το 2009, αλλά ποιο το όφελος για το κόμμα; Ουδέν! Αν ποτέ ξαναδούν εξουσία να με γράψετε Τούρκο υπήκοο εμένα. Έγινε το γιωργάκι πρωθυπουργός, χωρίς να θέλει, αλλά «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος», (η Daisy και οι ΗΠΑτζήδες ήθελαν, το γιωργάκι, για να έχει επιθυμίες πρέπει, πρώτα-πρώτα, να έχει μυαλό, για να σκεφτεί τι θέλει), και το μόνο που πέτυχαν μέχρι τώρα είναι να κάνουν τον Μπένυ τον χοντρό αντιπρωθυπουργό, για να κατατρύχεται κι αυτός απ’ το κόμπλεξ όλων των αντισυνταγματαρχών αυτού του κόσμου, που θέλουν να γίνουν συνταγματάρχες. Καλά…

 

Μετά τον εορτασμό για τα 40 του ΠαΣοΚ την περασμένη Δευτέρα, 1/9/2014, (όχι δεν ήμουν εκεί, άρα δεν ξέρω αν μοίρασαν και κόλλυβα,) που οργάνωσε το γιωργάκι, ημερομηνία συμβολική(;) γιατί ήταν η 75η επέτειος απ’ την έναρξη του Β΄ ΠΠ, που σημαίνει εχθροπραξίες, ήτοι δυο ημέρες πριν απ’ τον επίσημο εορτασμό που οργάνωσε ο Μπένυ ο χοντρός, (άλλη συμβολική ημερομηνία αυτή! 3η Σεπτεμβρίου 1843, Δημήτριος Καλλέργης κλπ,) όλοι θα πίστεψαν ότι το γιωργάκι θέλει το δακτυλίδι πίσω, αλλά, όπως είπαμε παραπάνω, έχει καλούς συμβούλους, που ξέρουν πόσα χρωστάει στις τράπεζες το ΠαΣοΚ, άρα δεν θα τον αφήσουν να πάρει πάλι την αρχηγία. Τι επιδιώκουν λοιπόν οι σύμβουλοι του γιωργάκι. Αφού σας έχω πει τόσα και τόσα, να σας το πω κι αυτό: Κατά την γνώμη μου, είτε θέλουν να τον βάλουν μπροστά για την ίδρυση νέου κόμματος, είτε θέλουν να τον σπρώξουν προς τον ΣΥΡΙΖΑ και γι’ αυτό και οι φωνές (ή μήπως ουρλιαχτά;) «Γιώργο γερά, να φύγει η Δεξιά» της περασμένης Δευτέρας. Οι «αριστεροί» ΠαΣοΚοι τα φώναζαν αυτά, απ’ την κούνια «μαρξιστές» και κάτι πάει να μου ξεφύγει τώρα, αλλά σκέπτομαι να το αποφύγω, γιατί βαρέθηκα τους καυγάδες με την αρχισυνταξία. Θα συγκινηθούν κι οι ΣΥΡΙΖΑίοι και θα του ανοίξουν την πόρτα διάπλατη, να περάσει αυτός κι όλο του το αριστερό ασκέρι, που δεν λέει να λιγδώσει τ’ αντεράκι τους, που να τους πάρει ο… δεν λέω άλλα. Πόσο κουτός θέλετε να είναι ο Α. Τσίπρας; Μπορεί να μην έχει καταλάβει μέχρι τώρα ότι αν ανδρώθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ κι έφτασε εκεί που έφτασε, το οφείλει στα στελέχη του ΠαΣοΚ, που έφυγαν πρώτα απ’ το βυθιζόμενο πλοίο του πρώην κρατερού κινήματός τους; Ε, πόσο μυαλό απαιτείται πια, για να καταλάβει απλά πράγματα; Εδώ τα κατάλαβα εγώ, που δεν είμαι και σπίρτο!

 

Πάντως με την μνήμη χρυσόψαρου, που με τόσο μεγάλη υπερηφάνεια διαθέτουμε (δύο δευτερόλεπτα) κι την ανικανότητα σκέψεως που μας διακρίνει και τα δύο σενάρια είναι πιθανά! Βεβαίως, όλες τις απαντήσεις τις κρατάει το μέλλον. Περιμένετε και θα δούμε!

 

Εκτός κι αν περιμένει να αναστηθεί ο μπαμπάς του, για να μας οδηγήσει πάλι σε νέες σελίδες σοσιαλιστικής δόξας, όπως στο παρελθόν.

 

Πάντως εκείνο το «Γιώργο, γερά, να φύγει η Δεξιά», που φώναζαν οι ανεγκέφαλοι χαχόλοι την Δευτέρα, δεν το κατάλαβα καθόλου. Δηλαδή, πιστεύετε ότι δεν τους έχει πει κανείς μέχρι τώρα ότι και το ΠαΣοΚ δεξιά είναι; Το να το έχουν καταλάβει από μόνοι τους το αποκλείω, γιατί είναι μια διαδικασία που απαιτεί μυαλό. Θα μου πεις τώρα μπορεί να παρασύρθηκαν. Ναι, μπορεί. Ομολογώ ήταν ωραία τα συνθήματα τότε, αλλά για πόσον καιρό μπορεί να παρασυρθεί κανείς; Ένα χρόνο; Δύο; Άντε, κομμάτια να γίνει, τρία. Από ’κεί και πέρα είναι μαζοχισμός, ανωμαλία. Σαράντα (40) χρόνια είναι πάρα πολλά και η κατάσταση απαιτεί έναν καλόν ψυχίατρο!

 

ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά.                                                         

Και

Του POPEYE bistro, Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και στα δύο αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου! Αυτό το τελευταίο σημαίνει (για όσους δεν μπορούν να καταλαβαίνουν ελληνικά,)  ότι οι χορηγοί  μπορεί και να μην συμφωνούν με το θέμα ή με την ανάπτυξή του, δημοκρατικά σκεπτόμενοι όμως, δεν επεμβαίνουν.