Νέα Πλατεία στο Ναύπλιο(;) και εκλογή Προέδρου

Θα αρχίσω με ένα τοπικό νέο, που άκουσα μόλις χτες και που μπορεί να είναι και φήμη. Θα ρωτήσω τον Δήμαρχο όμως και θα επανέλθω με σωστές ειδήσεις. Το τοπικό νέο λέει ότι ο Δήμαρχος Ναυπλιέων, κ. Δημήτριος Κωστούρος, σκέφτεται να φτιάξει μια πλατεία στην πόλη μας για τους επιφανείς Αναπλιώτες, δωρητές, χορηγούς, ευεργέτες κλπ. Επειδή λοιπόν η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας ουδόλως ενδιαφέρει τους τοπικούς άρχοντες, αρχίζω με την Πλατεία, γιατί, αν διαβάσουν την στήλη, θα διαβάσουν όσα τους ενδιαφέρουν και δεν θα πάνε παρακάτω.

 

Προτείνω λοιπόν στον Δήμαρχο και τους δημοτικούς άρχοντες δύο πραγματάκια:

1. Η Πλατεία, αν γίνει, να είναι αφιερωμένη σ’ όλους τους Ναυπλιώτες, γιατί η είδηση αυτή, αν αληθεύει, με γύρισε σχεδόν 50 χρόνια πίσω και μου θύμισε ένα τραγουδάκι (του Κώστα Χατζή) που παρακινούσε την Ιστορία να γράψει καμιά λέξη και για τους μικρούς αφανείς ανθρώπους και κατέληγε ως εξής: «Αν δεν υπήρχαν οι μικροί, πώς θα υπήρχαν οι μεγάλοι;»
2. Να απευθυνθούν στην αρχαιολογία πριν αποφασίσουν που θα φτιάξουν την Πλατεία Ναυπλιωτών, ώστε να μην πέσουμε σε καμιά ουρίτσα του πάλαι ποτέ τοίχους της πόλης ή άλλο αρχαίο ερείπιο, θαμμένο απ’ τον καιρό του Δευκαλίωνα και της Πύρας, (αν περιμένατε να πω «απ’ τον καιρό του Νώε», θα περιμένετε πολύ!)  και οι εργασίες κατασκευής να τελειώσουν κάποτε. Γιατί, αν μπλέξουμε με την αρχαιολογία, (που θέλουν να αναδείξουν μέχρι την υπόγα του τοίχους), ζήτω που καήκαμε, δεν θα ξεμπερδέψουμε ούτε στην άλλη ζωή.

 

Με την πρόταση υπ’ αριθ. 1, δεν έχω πρόθεση να παραγνωρίσω τους δωρητές και ευεργέτες της πόλης μας, κάθε άλλο, αχάριστος δεν είμαι, αλλά άλλα σκέπτομαι, που δεν θέλω να σας τα πω προς το παρόν. Είναι πολύ οικογενειακά μου και καλύτερα να μείνουν έτσι. Σκέπτομαι και τον απλό τον κόσμο, που υποφέρει τα πάνδεινα, με την κρίση και το ΔΝΤ, που μας έφερε το γιωργάκι, (για να μην ξεχνιόμαστε!) και που εκτός από ευχολόγια και διάφορες αηδίες που λένε οι πολιτικοί μας και μας έχουν χορτάσει από δαύτες, δεν έχουμε ακούσει τίποτ’ άλλο και, αν ποτέ τα καταφέρουμε να ορθοποδήσουμε και να βγούμε απ’ την κρίση, όλην την δόξα θα την πάρουν οι πολιτικοί, που με τις άοκνες προσπάθειές τους βοήθησαν να τα καταφέρουμε. Δηλαδή, εγώ που στερούμαι και πεινάω, δεν βοηθάω; Αν έπαιρνα ένα ρόπαλο και άρχιζα (απ’ το γιωργάκι θα άρχιζα και μετά… ατέλειωτη η σειρά!) να σπάω κεφάλια, θα βοηθούσα περισσότερο; Ένα «ευχαριστώ», βρε παιδιά, ένα ξερό «ευχαριστώ» μόνο. Δεν ζητάμε λεφτά. Κοντεύουμε να ξεχάσουμε τι σχήμα και τι χρώμα έχουν. Αυτό το ευχαριστώ λοιπόν, θα είναι η κατασκευή μιας Πλατείας των Ναυπλιωτών, όλων μας, χωρίς εξαιρέσεις και διακρίσεις.

 

Πάμε τώρα στην εκλογή Προέδρου. Μέχρι σήμερα έχουν εκλεγεί 5 Πρόεδροι: Οι Κωνσταντίνος Τσάτσος, σημαντικότατος διανοητής και Ακαδημαϊκός, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, του οποίου είναι γνωστά τα επιτεύγματά του και οι… γκάφες, (δεν κάνει γκάφες, όποιος δεν κάνει τίποτα,) ένα μυστήριος δικαστικός, δεν λέω άλλα, γιατί θα με χώσουν μέσα και δυο ακόμη πολιτικοί εξ ανάγκης, δηλαδή το ΠαΣοΚ υπερψήφισε τον Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο και η ΝΔ τον Κάρολο Παπούλια.

 

Τι είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Έτσι όπως τον κατάντησαν οι αναθεωρήσεις του Συντάγματος, δεν είναι τίποτα, ένα ζωηρό μηδενικό. Αυτό το «τίποτα» και το «ζωηρό μηδενικό» όμως είναι ένα σύμβολο, ο αρχηγός του κράτους, ο ανώτατος άρχων, ο Πρόεδρος όλων των Ελλήνων και που πρέπει να μάθουμε (όχι, δεν το ’χουμε μάθει ακόμη) να τον σεβόμαστε! Θα μου πεις τώρα ότι για να είναι κάτι παραπάνω από τίποτα, πρέπει να εκλέγεται απ’ τον λαό και θα συμφωνήσω. Εδώ στην Ελλάδα έχουμε μια ιδιότυπη δικτατορία του πρωθυπουργού και, ας πούμε, ότι καλώς την έχουμε, αλλά αν οι πρωθυπουργοί μας είναι κουφιοκεφαλάκηδες και ανεγκέφαλοι, σαν ποιον να σας πω τώρα; Καταλάβατε και δεν χρειάζεται να αναφέρω ονόματα, τότε χρειαζόμαστε ασφαλιστικές δικλείδες, άρα ο πρόεδρος καλύτερα να εκλέγεται απ’ τον λαό και να έχει δικαιώματα και εξουσίες, γιατί, αν ήταν έτσι, θα είχαμε εκλογές τον Μάιο του 2010 και, κατά πάσαν πιθανότητα, το ΔΝΤ δεν θα είχε έρθει ποτέ.

 

Αυτόν τον θεσμό λοιπόν, που δεν σκέφτηκε κανείς να σαμποτάρει μέχρι τώρα και, παρά τις διαφωνίες και τις διαφορές, πάντα βρισκότανε μια λύση και η Βουλή εξέλεγε Πρόεδρο, σκέπτεται τώρα να δυναμιτίσει ο «μαθητευόμενος μάγος», ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα ψηφίσουν, λένε, κανέναν, όποιον κι αν προταθεί. Και να μην είχαμε άξια πρόσωπα να προτείνουμε, θα τους δικαιολογούσα. Έχουμε όμως και πολλούς και αρίστους!

 

Να σας πω μερικά ονόματα; Ακούστε τα και μου λέτε την γνώμη σας μετά: (Σημειωτέον ότι ο/η Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει εξουσία, άρα ούτε καθήκοντα).

 

Ελένη Αρβελέρ

Μαριέτα Γιαννάκου

Αγγελική Κοτταρίδου

Αναστάσιος, Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας

Χριστόφορος Πισσαρίδης (Νόμπελ στα Οικονομικά)

Θεόδωρος Παπαλεξόπουλος (Όσους δεν ξέρετε, ψάξτε τους στο Google).

 

Περιορίζομαι σ’ αυτούς μόνο, αν και υπάρχουν και πολλοί άλλοι. Εκτός απ’ την κ. Γιαννάκου, κανείς δεν υπήρξε ποτέ πολιτικός και η κ. Γιαννάκου, με τον νόμο που αναμόρφωνε τα ΑΕΙ (και έπεσαν επάνω της να την φάνε όλοι,) θυσίασε την βουλευτική της έδρα (δεν εξελέγη στις εκλογές του 2009,) γιατί τοποθέτησε την γνώση πιο ψηλά απ’ το πτυχίο.

 

Πέστε μου τώρα ποιο ανεγκέφαλο ανθρωποειδές θα αρνιότανε να ψηφίσει έναν απ’ τους παραπάνω. Αν το κάνουν, για να προκαλέσουν εκλογές, κανονικά κι αν έχουμε κουκούτσι μυαλό μέσα στο κεφάλι μας, δεν θα πρέπει να βρουν στο κουτί ούτε την δική σους ψήφο. Έχουμε μυαλό όμως ή θα πάμε σαν τους στραβούς στον Άδη; Οι μαθητευόμενοι μάγοι μπορούν να περιμένουν. Εκτός κι αν βλέπουν ότι τα πράγματα αλλάζουν και η ευκαιρία τους δεν θα υπάρχει το 2016. Δηλαδή, τζόγος είναι, βάλτε τώρα που γυρίζει.

 

ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)

 

ΥΓ: Το τραγούδι για το οποίο σας μίλησα στην αρχή. Το περιέλαβα ειδικά για τους δημοτικούς άρχοντες. Ακούστε το!

http://www.youtube.com/watch?v=XoSm6uUwGF0

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά της

 

Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά.   Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

Και

Του Popeye bistro, Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και στα δύο αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου! Αυτό το τελευταίο σημαίνει (για όσους δεν μπορούν να καταλαβαίνουν ελληνικά,)  ότι οι χορηγοί  μπορεί και να μην συμφωνούν με το θέμα ή με την ανάπτυξή του, δημοκρατικά σκεπτόμενοι όμως, δεν επεμβαίνουν.