Ψήφος εμπιστοσύνης

Πιστεύω ότι αυτό που έγινε την περασμένη Πέμπτη και την Παρασκευή στη Βουλή ήταν ένα τάκλιν της κυβέρνησης και δεν μπόρεσα να καταλάβω επακριβώς πού αποσκοπούσε: Ήθελε να διώξει την μπάλα απ’ τα καρέ της ή προσπάθησε να δώσει πάσα στους προωθημένους; Θα δούμε. Εκείνο που κατάλαβα είναι ότι μπερδεύτηκα.

 

Βγαίνουμε η δεν βγαίνουμε απ’ το μνημόνιο; Αν βγούμε θα μπούμε σε άλλο, για να εξασφαλίσουμε γραμμή πίστωσης ή ρευστότητα στις τράπεζες, όπως μας λένε Λαγκαρντ και Ντράγκι; Και, καλή τη πίστει, να δεχτώ ότι δεν θα χρειαστούμε άλλη γραμμή πίστωσης, το ερώτημα όμως παραμένει: Μήπως θα είμαστε σ’ ένα άλλο ιδιότυπο μνημόνιο, λόγω των υποχρεώσεων της Ευρωζώνης;

 

Η κυβέρνηση διάλεξε να παίξει στραβό επικοινωνιακό παιχνίδι. Όποια οδός και ν’ ακολουθηθεί, τα προβλήματα θα συνεχιστούν, λόγω της «δαιμονοποίησης» του μνημονίου και αυτά τα νέα προβλήματα, «μνημόνιο» θα ονομαστούν. Η θέση της κυβέρνησης ήταν ασαφής, μπορεί να ήταν ειλικρινής, αλλά, οπωσδήποτε, ασαφής. Ακούσαμε: «Βγαίνουμε απ’ το μνημόνιο» κι εγώ πιστεύω ότι έτσι θα γίνει. Θα βγούμε! Για πέστε μου όμως, αυτό, το ότι βγαίνουμε, τι αντίκρισμα έχει για τους πολίτες; Μ’ άλλα λόγια, τι θα αλλάξει για σας κι εμένα, αν σήμερα κιόλας σκίσουμε τα μνημόνια, από μεθαύριο θα επιστραφεί ο ΕΝΦΙΑ; Θα αυξηθεί ο μισθός όσων υπέφεραν για να βγούμε απ’ τα μνημόνια; Μέχρι τις εκλογές θα έχουν βρει δουλειά οι άνεργοι και θα επαναλειτουργήσουν οι επιχειρήσεις; Ποια θα είναι η διαφορά για σας και για μένα αν ζούμε με μνημόνιο ή χωρίς μνημόνιο; Μήπως θα συνεχίσουμε να ζούμε στην ίδια γκρίζα πραγματικότητα;

 

Κάθε στρατηγός ξέρει ότι η επιλογή του πεδίου της μάχης είναι το ήμισυ της νίκης. Η κυβέρνηση με τις επιλογές της φροντίζει για το ήμισυ της ήττας, μη επιλέγοντας σωστά το πεδίο της μάχης. Θα ήταν σαφώς καλύτερα να δοθεί η μάχη με τον ΣΥΡΙΖΑ στο πεδίο των μεταρρυθμίσεων, για τις οποίες οι «συνιστώσες» δεν τρέφουν τα καλύτερα αισθήματα. Είναι δε τουλάχιστον παράδοξο το ότι η κυβέρνηση παραβλέπει το ότι όλες οι μικρές νίκες γίνονται σ’ αυτό το πεδίο, με την αξιολόγηση των συμβάσεων όσων μονιμοποιήθηκαν με τον νόμο Παυλόπουλου στην κορυφή. Και αντί να συνεχίσει με σθένος αυτές τις μάχες, κάθεται και τσακώνεται με την αντιπολίτευση για έναν τόσο ασαφή στόχο, που είναι σίγουρο ότι θα χάσει. Οι κυβερνήσεις κρίνονται από τα έργα τους, από απτά αποτελέσματα, οι αντιπολιτεύσεις απ’ τα λόγια και –ίσως– γι’ αυτό δεν σταματούν ποτέ να λένε και να μας γεμίζουν φούμαρα και αλογόμυγες. Όπως και να γίνει, η κυβέρνηση έχει χαμένο το επικοινωνιακό παιχνίδι και το ’χει χαμένο γιατί αποφάσισε να παίξει «εκτός έδρας», με εξαιρετικά ασαφές τρόπαιο.

 

Το άλλο ήμισυ της νίκης είναι η καλή προετοιμασία. Να εξηγήσεις, μ’ άλλα λόγια στον λαό, τι είναι οι μεταρρυθμίσεις, για ποιο λόγο χρειάζονται και είναι αναγκαίες και δεν είναι κατάρα που επιβάλλονται από ξένους δια του μνημονίου. Για να δεχτώ μνημόνια και μεσοπρόθεσμα, για να δεχτώ να υποφέρω, μ’ άλλα λόγια, πρέπει να ξέρω και τους λόγους κι όταν μου είπαν, στις 23/4/2010, απ’ το Καστελόριζο, ότι θα μπούμε στο ΔΝΤ και το μνημόνιο επειδή απωλέσαμε την εθνική μας κυριαρχία κι όλ’ αυτά κάτι μήνες μόνο μετά το περίφημο «λεφτά υπάρχουν», για μένα, τουλάχιστον, δεν είναι επαρκής λόγος. Αν μου ζητούν να στερηθώ εγώ και τα παιδιά μου, πρέπει να ξέρω και τον λόγο που στερούμεθα. Αλλιώς τι κάνουμε εδώ πέρα και τι παριστάνω εγώ, ο κυρίαρχος λαός; Μόνο για να εισπράττω καρπαζιές είμαι; Η ειλικρίνεια στις σχέσεις κυβέρνησης –όλων των πολιτικών, θα έλεγα, όχι μόνο της κυβέρνησης, αλλά αφήνουμε απ’ έξω την αντιπολίτευση, γιατί, όπως είπαμε, κρίνεται απ’ τα λόγια, άρα έχει συμφέρον να μας γεμίζει το κεφάλι με ψέματα και αλογόμυγες– και πολιτών θα έπρεπε να είναι εκ των ων ουκ άνευ. Η κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει πολλά τρέχοντα προβλήματα και πρέπει να έχει θάρρος, θάρρος να πει πρώτα-πρώτα την αλήθεια στο λαό, για να ’χει τη στήριξή του. Ρόλος της κυβέρνησης δεν είναι να χαϊδεύει αυτιά με αοριστίες, του τύπου «βγαίνουμε απ’ το μνημόνιο». Και λοιπόν; Για μένα τι θ’ αλλάξει; Και πώς; Με τις επιλογές της η κυβέρνηση φροντίζει και για το άλλο ήμισυ της ήττας.

 

Πού καταλήγουμε λοιπόν; Το τάκλιν ήταν απόκρουση ή πάσα στους προωθημένους; Έτσι όπως εξελίχθηκε η συζήτηση, έχω την εντύπωση ότι ήταν απόκρουση. Σε μια φάση που δεν κινδύνευε η εστία της. Και δεν κινδύνευε, γιατί προσπαθούσε να μας εξηγήσει τον καλό δρόμο που έχουμε πάρει κι ότι κοντά είμαστε στο τέλος των δεινών, ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση, –αφήστε τους άλλους στην εξαλλοσύνη ή την νιρβάνα τους,– προσπαθούσε να μας πείσει ότι έχει πρόγραμμα για να κυβερνήσει.

 

Άκουσα και τους μεν και τους δε με προσοχή και δεν κατάλαβα παρά ελάχιστα. Πολλά τα σκοτεινά σημεία, φίλοι μου, που είτε δεν θέλησαν είτε δεν μπορούσαν να μας εξηγήσουν. Για άλλη μια φορά, προβατάκια μας ήθελαν. Και με ενθουσίασε μια γυναίκα που φαινότανε σε μικρό παράθυρο πάνω στην οθόνη και μετέδιδε τα τεκταινόμενα στην γλώσσα των κωφαλάλων. Που ήταν ευτυχισμένοι που δεν… άκουγαν τα όσα ακούγαμε εμείς!

 

ο θείος Τάκης

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά της

Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

 

Και

 

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και στα δύο αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου! Αυτό το τελευταίο σημαίνει (για όσους δεν μπορούν να καταλαβαίνουν ελληνικά,)  ότι οι χορηγοί  μπορεί και να μην συμφωνούν με το θέμα ή με την ανάπτυξή του, δημοκρατικά σκεπτόμενοι όμως, δεν επεμβαίνουν.