Τι γιορτάζουμε την Πρωτοχρονιά;

Ξέρουμε τι γιορτάζουμε την Πρωτοχρονιά; Κάποτε που σπούδαζα στο Λονδίνο, –συζητάμε για… αρχαία ιστορία τώρα και μην ρωτήσετε τι σπούδαζα ούτε το γιατί, δεν είναι της παρούσης στιγμής,– η Πρωτοχρονιά δεν ήταν αργία. Όλοι πήγαιναν στις δουλειές τους και μια φορά, –όλα τα ανάποδα σε μένα θα τύχουν!– έδινα και εξετάσεις την 1^η Ιανουαρίου και πήγα μισοσουρωμένος, στο τσακίρ κέφι κι έγραψα, δεν ξέρω πώς τα κατάφερα κι έγραψα, αλλά πήρα βαθμό που μου επέτρεπε να συνεχίσω. Εκτός από κάτι κουζουλούς λοιπόν, που επέμεναν να κάνουν το μπάνιο τους –ακριβώς στις 12 τα μεσάνυχτα, όταν άλλαζε ο χρόνος και υπέθεσα την πρώτη φορά που τους είδα ότι θα τους είχαν κόψει το νερό στο σπίτι τους– στα σιντριβάνια της Trafalgar Sq. κάτω απ’ το άγρυπνο βλέμμα του Νέλσονα, που, ευτυχώς, κοιτάζει αλλού, αλλιώς θα έπεφτε απ’ τον οβελίσκο του να γίνει 1000 κομμάτια. «Γι’ αυτούς πολέμησα κι έχασα ένα μάτι κι ένα χέρι;» θα αναρωτιόταν και, χωρίς δεύτερη σκέψη, θα… έπεφτε… Όλοι στις δουλειές τους λοιπόν τότε, ενώ παραπάνω, στην Σκωτία γινότανε το «έλα να δεις» κι εμείς, που τα βλέπαμε στις τηλεοράσεις… ζηλεύαμε.

 

Εδώ βεβαίως η Πρωτοχρονιά ήταν ανέκαθεν αργία, γιατί εμείς οι Έλληνες είμαστε φιλέορτοι και γιορτάζουμε τα πάντα, άσε που συνηθίσαμε τα παιδιά μας να θέλουν δώρο και τα Χριστούγεννα, ενώ παλιότερα περιμέναμε, υπομονετικά, την Πρωτοχρονιά, για να ’ρθει ο Αϊ Βασίλης, που τότε δεν γαύγιζε Ho-Ho-Ho! (Μα τι σκατοαμερικανιά είναι κι αυτή! Σε ποια γλώσσα άραγε να σημαίνει κάτι αυτό το Ηο-Ηο-Ηο; Κάπως έτσι έρχεται η παγκοσμιοποίηση, δεν έρχεται με το ζόρι! Κρατάτε το στα υπ’ όψιν αυτό. Πιστεύω να έχετε προσέξει τα επιφωνήματα που εκβάλλει η νεολαία μας. Όταν χτυπάνε, φερ’ ειπείν, πετάνε ένα «άουουου», που είναι αμερικανιά, ενώ εμείς κάποτε λέγαμε απλά «ωωωχ…», αλλά αφήστε το κι αυτό, είναι δυσάρεστο και μέρα που ’ναι δεν κάνει να λέμε τέτοια).

 

 

Ο Αϊ Βασίλης λοιπόν, για να επανέλθουμε στο θέμα μας, σύμφωνα με την σύγχρονη παράδοση, δεν καταγότανε από την Καισαρεία στην Καππαδοκία, αλλά απ’ το Ροβανιέμι, που είναι ψηλά στον βορρά, –όσοι παίζουν στοίχημα, θα το ’χουν ακουστά το Ροβανιέμι,– όπου ο Άγιος των παιχνιδιών έχει το εργαστήριό του και, μαζί με ένα πλήθος από… ξωτικά, (θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου,) κατασκευάζει παιχνίδια για όλα τα παιδιά του κόσμου, τα φορτώνει σ’ ένα έλκηθρο, που πρέπει να έχει την χωρητικότητα ενός μεγάλου στόλου από C130 (μεγάλα μεταγωγικά αεροπλάνα είν’ αυτά) και που πρέπει να τρέχει με την ταχύτητα του φωτός και βάλε και τα κάνει delivery, (έτσι για να παγκοσμιοποιηθώ κι εγώ λιγάκι!) Λοιπόν, σύμφωνα με τον συναξαριστή της Εκκλησίας της Ελλάδος, αυτό γιορτάζουμε την Πρωτοχρονιά. Τον Άγιο Βασίλειο, που δίνει χαρά στα παιδάκια, πηγαίνοντάς τους παιχνίδια, με λεφτά των γονέων τους, (χαίρονται τα παιδάκια και ψάχνουν οι γονείς πού και πώς άδειασε η τσέπη τους).

 

Ο Αϊ Βασίλης λοιπόν, σύμφωνα με την σύγχρονη παράδοση, φοράει κατακόκκινη μπέρτα ή ό,τι είν’ αυτό που φοράει και κατακόκκινο σκούφο, ενδυμασία και χρώμα που καθιέρωσε η Coca-Cola, για να κάνει τη διαφήμισή της, το 1930 νομίζω. Το ράσο των κληρικών έχει πάει περίπατο, γιατί έχουμε και… προϊόντα να προωθήσουμε. Βεβαίως στην Βρετανία, που είναι παραδοσιακοί, οι περισσότεροι Αϊ Βασίληδες, που βγαίνουν στον δρόμο για να φωτογραφηθούν με τα παιδάκια, φοράνε το καφέ ράσο των καθολικών μοναχών, βλέπουμε και κάτι με κόκκινα, αλλά σαν παραφωνία μοιάζουν.

 

Αν σας πω τώρα ότι ο Αϊ Βασίλης του εξωτερικού καμιά σχέση δεν έχει με τον δικό μας, ούτε στο όνομα, μάλλον δεν θα με πιστέψετε. Santa Claus τον λένε στην Ολλανδία και στις ΗΠΑ. Προέρχεται από σύντμηση του Santa Nicolaus. Στην Γερμανία τα παιδιά λένε τα κάλαντα στις 6 Δεκεμβρίου, εορτή του Αγίου Νικολάου. Στην Βρετανία είναι λίγο πιο μπλεγμένοι και τον λένε Father Christmas, από μια σκανδιναβική θεότητα, που κανείς δεν ξέρει πώς κατάφερε και ρίζωσε στην Βρετανία. Ίσως απ’ τους Βίκινγκς. Βεβαίως όλ’ αυτά είναι τα Χριστούγεννα για τους ξένους. Σε μας ο Αϊ Βασίλης έρχεται δυο φορές!

 

Εμείς οι άλλοι τώρα, που δεν είμαστε πια παιδιά, –αφήστε τα παιδιά ήσυχα!– τι γιορτάζουμε την Πρωτοχρονιά; Εμείς λοιπόν, θα γεμίσουμε τα καζίνα, τις λέσχες τζόγου και θα χάσουμε όσα λεφτά μας είχαν απομείνει στην τσέπη, έτσι για να διαπιστώσουμε πόσο τυχερή θα είναι η νέα χρονιά. Δικαιολογίες! Αν ήταν μόνο αυτό το ερώτημα, θα πηγαίναμε σε μια καφετζού, χαρτορίχτρα ή μια απ’ αυτές που έχουν μια μαγική κρυστάλλινη σφαίρα, –πώς να τις λένε, άραγε αυτές;– και θα μας τα ’λεγαν όλα χαρτί και καλαμάρι με ένα εικοσάρικο κι όποιος πιστεύει ότι το μέλλον μπορεί να προβλεφτεί, ας το ξανασκεφτεί.

 

Τα δυσάρεστα δεν τα σκέπτεται κανείς. Ποια είναι τα δυσάρεστα; Ότι εγώ κουβαλάω 67 χρόνια στην πλάτη μου, αφού έχω ζήσει 66 Πρωτοχρονιές και μόλις μπει το 2015, θα φορτωθώ άλλο ένα, που δεν με χαλάει καθόλου δηλαδή, γιατί αυτό σημαίνει ότι είμαι ακόμη ζωντανός, αλλά γερνάω. Άτιμο πράγμα τα γηρατειά! Χάνεις τις δυνάμεις σου και πίνεις χαμομήλι. Κι αν με επισκεφτεί απόψε ένας Αϊ Βασίλης, όπως της φωτογραφίας στην κορυφή του κειμένου, μάλλον θα την απογοητεύσω. Δεν έχω φτάσει ακόμη εκεί βεβαίως, αλλά ελπίζω να φτάσω, όπως εσείς ελπίζετε ότι θα κερδίσετε στα χαρτιά, στη ρουλέτα ή ό,τι άλλο παίξετε. Κι όταν μου λένε οι φίλοι μου ότι γέρασα, τους απαντώ: «Είμαι ευτυχισμένος που γερνάω, γιατί ξέρω πολλούς που δεν προκάνανε!» Απόψε λοιπόν, φορτωθείτε και σεις το χρονάκι σας, χωρίς βαρυγκώμιες. Διασκεδάστε, φίλοι μου! Χωρίς ακραίες καταστάσεις και μεγάλες, βλακώδεις χασούρες…

 

ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ! Και πάντα με υγεία! (Χωρίς υγεία, τίποτα δεν αξίζει).

 

ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά της

 

Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

 

Και

 

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και στα δύο αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου!