Τσιπριανισμός

Του Άκη Ντάνου
ΠΡΙΝ από 3 χρόνια είχα την ευκαιρία στο πλαίσιο των καλοκαιρινών διακοπών να συζητήσω με έναν συνάδελφο (οικονομολόγο) και πρώην σύντροφο (Β` Πανελλαδική συνδιάσκεψη του Ρήγα Φεραίου) και σύμβουλο του Τσίπρα για την οικονομική πολιτική του σύριζα στην περίπτωση που θα αναλάμβανε την κυβέρνηση του κράτους.
 
Η τότε διαπίστωσή μου πως ο ρεφορμισμός του συριζα ξεπερνούσε κατά πολύ τον ιστορικό συμβιβασμό που είχε εισάγει στην χώρα μας ο Μπάμπης Δρακόπουλος, αρχίζει να επιβεβαιώνεται ήδη πολύ έντονα απ τις πρώτες κι όλας δηλώσεις των νέων υπουργών της «αριστερής» κυβέρνησης.
 
ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ επισημαίνουν σύντροφοι απ το Ρέθυμνο, όταν αναρωτιούνται «σε τι ελπίζει όμως ο σύριζα; Ως αριστερά του κεφαλαίου προσπαθεί να αναστήσει την μούμια του κεϋνσιανισμού . Εμμένοντας στην επιφανειακή και ηθικιστική προσέγγιση που χρεώνει την κρίση αποκλειστικά στην απληστία μια χούφτας κερδοσκόπων (λες και υπάρχουν χασοκόποι) και με την διαχειριστική λογική ενός λογιστή προωθεί μεταξύ άλλων σοσιαλδημοκρατικών θέσεων την (αυτ)απάτη ενός ηθικού καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο. Θέλει να συσκοτίσει προς οφέλους του και των μικροαστών ψηφοφόρων του, πως η κρίση είναι βαθιά δομική, είναι βαθιά συστημική, είναι συνολική, είναι καθολική και όχι στενά οικονομική και κ υ ρ ί ω ς η μοναδική έξοδος από αυτή την κρίση είναι η καταστροφή του κεφαλαίου και η κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας.
 
ΟΥΤΕ η εναλλακτική διαχείριση, ούτε η νεκρόφιλη αριστερά. Τόσο η ροζ που προσπαθεί να αναστήσει τον Κέυνς, όσο και η πιο κόκκινη που συνεργάζεται με τον Αλαβάνο του δεξιοί αριστεροί όλοι Έλληνες-και μας πλασάρει τον εαυτό της ως συστημική αντικαπιταλιστική η ότι άλλο».
 
Ας μην περιμένουν επομένως οι θιασώτες των σοσιαλιστικών κοινωνιών κυβέρνηση τύπου Κούβας, ούτε καν τύπου Τσέβες. Μπορεί ο Τσίπρας και το επιτελείο του να καταφέρουν να βγάλουν την χώρα απ το τέλμα με αξιοπρέπεια και σχετική δικαιοσύνη, όμως οι μεγάλες κοινωνικές αλλαγές θα περιοριστούν στην παλινόρθωση του καπιταλισμού και ποιος θα μπορούσε να το κάνει καλύτερα και αναίμακτα; Μα οι μαρξιστές φυσικά αφού αυτοί γνωρίζουν καλύτερα τις αδυναμίες και τα προβλήματά του.