H Παλιγγενεσία

Σήμερα μου ζήτησε η Αθηνά απ’ την σελίδα 16 του έντυπου “Αναγνώστη” να την φιλοξενήσω στην στήλη, λόγω του ότι είχε γράψει ένα κείμενο για την 25η Μαρτίου, αλλά ο έντυπος “Αναγνώστης” δεν θα κυκλοφορήσει αύριο, λόγω της σημερινής αργίας και΄η δημοσίευσή του 8 ημέρες αργότερα, δεν λέει.

ο θείος Τάκης

__________________________________________________________________________________________________________________

 

Πριν καν αρχίσουμε, ας κάνουμε μια διευκρίνιση, για να μην παρεξηγηθούμε: Δεν είμαι τουρκολάγνα και όσα πω στη συνέχεια βασίζονται σε ιστορικά στοιχεία και στις εντυπώσεις που απεκόμισα διαβάζοντας Ιστορία. Τώρα που το διευκρινίσαμε αυτό, πάμε παρακάτω:

 

Δεν θα ενέκρινα ποτέ την τουρκοκρατία, όπως και κάθε μορφής κατάκτηση της πατρίδας μου. Το ερώτημα βεβαίως είναι αν το Βυζάντιο ήταν πατρίδα μας ή ένα μόρφωμα κράτους, κατάλοιπο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Αυτό θα το απαντήσουν οι ειδικοί, αν ξέρουν κι αυτοί τι λένε επί του θέματος και ας μου επιτραπεί να αμφιβάλλω. Επειδή δεν θα ενέκρινα καμιάς μορφής κατάκτηση της πατρίδας μου, δεν θα ενέκρινα ούτε και την κατάκτησή της απ’ τους καθολικούς. Που την γλιτώσαμε λόγω τουρκοκρατίας και που θα ήταν χειρότερη!

 

Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι γλιτώσαμε τότε. Προσπαθήστε να δείτε την εικόνα: Βασιλιάδες και πρίγκιπες τριγύρω, κόμητες, δούκες και βαρόνοι και λοιποί ευγενείς, με τον πάπα στη μέση, να ευλογεί τον λαό, που είτε λιμοκτονούσε είτε γινότανε μπάρμπεκιου, για να συχωρεθούν –τάχατες– οι αμαρτίες τους. Αυτές τις βαρβαρότητες τις γλιτώσαμε με την τουρκοκρατία. Συμφωνώ ότι είχαμε μπλέξει με άλλες βαρβαρότητες τότε, αλλά υπάρχει μια διαφορά: Οι βαρβαρότητες των πολιτισμένων είναι πολύ χειρότερες απ’ τις βαρβαρότητες των βαρβάρων! Και πρέπει να πω εδώ ότι, αν μπορούσα να διαλέξω, θα διάλεγα τις βαρβαρότητες των Τούρκων.

 

Για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού έγιναν πολλές απόπειρες και όλες απέτυχαν, είτε λόγω ανοργανωσιάς είτε γιατί οι σύμμαχοι, που –υποτίθεται– ότι θα μας βοηθούσαν, μας άφηναν στα κρύα του λουτρού. Και φτάσαμε και στην 23^η Μαρτίου 1821, τότε που άρχισε ο νέος εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας απ’ την Καλαμάτα. (Η 25^η Μαρτίου θεσπίστηκε ως απαρχή της επανάστασης, γιατί τότε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλόγησε το λάβαρο της επανάστασης και γιατί θέλαμε να την συνδυάσουμε με την… θεία χάρη).

 

Η έναρξη του αγώνα σε εκείνη την χρονική στιγμή ήταν λάθος! Οι περισσότεροι Έλληνες δεν ήξεραν για ποιο λόγο επαναστατούσαν, αν το ήξεραν, δεν ήξεραν για ποιο λόγο θα έπρεπε να διώξουμε τους Τούρκους και υπήρχαν και αρκετοί λόγιοι της εποχής, όπως ο Αδαμάντιος Κοραής, που επέμεναν ότι το Έθνος πρέπει πρώτα να μορφωθεί και ύστερα να επαναστατήσει. Και είχαν δίκιο! Πρέπει να ξέρει ο λαός γιατί καλείται να πολεμήσει και –ενδεχομένως– να πεθάνει, πρέπει να ξέρει ποια είναι η διακύβευση, πρέπει να γνωρίζει Ιστορία, για να καταλάβει ότι δεν είναι δυνατόν να χαρίσουμε τα επιτεύγματα και την δόξα της πατρίδας μας στους Τούρκους ή όποιους άλλους, αν αυτό έχει σημασία. Αν τα ήξεραν όλ’ αυτά, θα τους ήταν πιο εύκολο να γίνουν ολοκαύτωμα, για την πραγμάτωση μιας Ιδέας! Αλλά δεν τα ήξεραν όλοι, εκτός από μερικούς μορφωμένους, που δεν έφταναν για να ελευθερώσουν την πατρίδα…

 

Είναι γεγονός ότι ήμαστε αμόρφωτοι τότε! Έλληνες που δεν ήξεραν ούτε την πατρώα γλώσσα τους. Το ατύχημα είναι ότι ακόμη αμόρφωτοι είμαστε. Και σαν λαός και σαν πολιτικές ηγεσίες. Παραδείγματα αυτού που μόλις είπα υπάρχουν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Καμαρώστε τα ξόανα, –οι περισσότεροι είναι!– που φτιάχνουν τους νόμους που ρυθμίζουν την ζωή μας! Μην δίνετε σημασία στα βαριά πτυχία που –ίσως– ισχυρίζονται ότι κουβαλάνε ορισμένοι.

 

Αρχίσαμε στραβά λοιπόν. Και κατά την γνώμη μου συνεχίσαμε στραβά, επιτρέποντας σε κάποιον αλήτη, ονόματι Κωλέττη και άλλους, να αρχίζουν εμφυλίους, μεσούσης της Επανάστασης, και να ρίχνουν λάδι στη φωτιά, ώστε το κακό να μην τελειώνει ποτέ. Θέλω να πιστεύω ότι αυτά έγιναν από άγνοια και τυφλό φανατισμό, εδραιωμένο στην φιλοδοξία ορισμένων, για δόξα και αξιώματα. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι σπαταλούσαμε τις δυνάμεις μας σε εμφυλίους, όταν τα είχαμε βάλει με μια αυτοκρατορία. Η άγνοια, η αμάθεια είναι η μόνη δικαιολογία που μπορώ να βρω. Άρα ο Αδ. Κοραής και άλλοι είχαν δίκιο!

 

Τελικά η Επανάσταση, κουτσά-στραβά, προχώρησε, με τεράστιες θυσίες και πολλάκις με την ψυχή στα δόντια, γιατί έλειπαν τα χρήματα για την αγορά όπλων και πολεμοφοδίων. Μέχρι που ο Σουλτάνος κάλεσε τον Ιμπραήμ, απ’ την Αίγυπτο, που ήταν εκπαιδευμένος στρατιωτικά στην Γαλλία. Τότε ήταν που πήγαν να σβήσουν όλα. Αν δεν υπήρχε ο Κολοκοτρώνης, να κάνει ανταρτοπόλεμο στα βουνά της Πελοποννήσου και το Ναύπλιο με το Παλαμήδι του, να κυματίζει επάνω του η ελληνική σημαία, η Επανάσταση θα είχε κατασταλεί. Οι Αιγύπτιοι όμως δεν κατάφεραν ποτέ να πάρουν το Ναύπλιο, οι Ενετοί, όταν έχτισαν το φρούριο στο Παλαμήδι, είχαν κάνει άριστη δουλειά!

 

Και φτάσαμε στην επέμβαση των ξένων στόλων στο Ναυαρίνο. Οι τρεις δυνάμεις, Βρετανοί, Γάλλοι και Ρώσοι, με επικεφαλής τους τον Βρετανό αντιναύαρχο Sir Edward Codrington, τον Γάλλο υποναύαρχο De Rigny και τον Ρώσο υποναύαρχο Λόγκιν Πετρόβιτς Γκέιντεν (Логин Петрович Гейден,) καταναυμάχησαν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο και ανάγκασαν τον Ιμπραήμ να υπογράψει ανακωχή. Ήταν η 20^η Οκτωβρίου 1827, η ανάδειξη της Ελλάδας ως ελευθέρου κράτους, αν και άλλα δεσμά μας περίμεναν από τότε: Τα χρέη! Είχαμε πάρει δάνεια απ’ τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής, κατά κύριο λόγο απ’ την Αγγλία, για να τα βγάλουμε πέρα  στον Αγώνα. Δάνεια που έπρεπε να εξοφληθούν. Άρα έπρεπε να ελευθερωθούμε. Έπειτα ήμαστε πολύ μικρό κράτος τότε και οι μεγάλες δυνάμεις μπορούσαν να μας κουμαντάρουν, ενώ τα έβρισκαν δύσκολα με την Τουρκία, που εκτείνονταν σε τρεις ηπείρους: Ευρώπη, Ασία και Αφρική. Για να μπορέσουν να μας κουμαντάρουν λοιπόν, έπρεπε να θυσιαστεί και ο Καποδίστριας, ο οποίος είχε αποφασίσει να φτιάξει την Ελλάδα σύγχρονο κράτος. Οι Άγγλοι ήξεραν το τι είχε πετύχει στην Ελβετία κι αν το πετύχαινε και στην Ελλάδα, δεν θα μπορούσαν να μας εκμεταλλεύονται και ίδιον κάθε αυτοκρατορίας είναι η εκμετάλλευση των υπολοίπων. Διαχρονικό είναι αυτό, συμβαίνει ακόμη, γιατί μόνο τα ονόματα των αυτοκρατοριών αλλάζουν, οι μέθοδοι ποτέ!

 

Δεν θα είμαι εγώ εκείνη που θα πω ότι δεν οφείλουμε την ύπαρξή μας σαν ελεύθερου κράτους στους αγωνιστές τους 1821. Δεν θα είμαι εγώ εκείνη που θα σας συστήσω να μην πάτε στην παρέλαση, την όποια παρέλαση και να μην τιμήσετε τους ήρωές μας. Τα αφήνω αυτά στους απάτριδες προοδευτικούς. Είμαι Ελληνίδα και θα συνεχίσω να είμαι μέχρι τελευταίας μου πνοής και στις παρελάσεις, που τις παρακολουθώ όλες με περηφάνια, πάντα ψάλλω τον Εθνικό μας Ύμνο: «Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά…»

 

Τιμή και δόξα στους αγωνιστές μας! Αιωνία τους η μνήμη σε πείσμα των απάτριδων!

 

Η φίλη σας

Αθηνά