Δημόσια υγεία: Ένα παράδειγμα

Για να καταλάβουμε πού έχει φτάσει το σύστημα υγείας στις μέρες μας εξαιτίας της μνημονιακής κρίσης αλλά και των «φωστήρων» που κατά καιρούς τοποθετήθηκαν ως επικεφαλείς  στο ευαίσθητο Υπουργείο Υγείας , ή όπως αλλιώς λέγεται, σας αναφέρω το παρακάτω περιστατικό:

Εργάζομαι στο Δημόσιο 34 συναπτά έτη και υποθέτω ότι είμαι «προνομιούχος» σε σχέση με άλλους συμπολίτες μου που είναι ανασφάλιστοι. Και βέβαια καταβάλλω ανελλιπώς  τις ασφαλιστικές μου εισφορές.

Θέλω, λοιπόν, να αλλάξω γυαλιά.  Τηλεφωνώ σήμερα 31 ΜΑΡΤΙΟΥ στο Νοσοκομείο Ναυπλίου για να κλείσω ραντεβού. Η υπάλληλος, με ευγενικό τρόπο, μου απαντά ότι τα ραντεβού είναι κλεισμένα μέχρι τον ΙΟΥΛΙΟ.

Ελπίζω ότι στο Νοσοκομείο Άργους θα μπορέσω να κλείσω ραντεβού ενωρίτερα. Αλλοίμονο, εκεί δεν υπάρχει οφθαλμίατρος και μου λένε να απευθυνθώ στο Νοσοκομείο Ναυπλίου.

Επικοινωνώ με το Πρωτοβάθμιο Εθνικό Δίκτυο Υγείας (Π.Ε.Δ.Υ.) Ναυπλίου, από όπου εισπράττω την απάντηση ότι «το Π.Ε.Δ.Υ. δεν έχει οφθαλμίατρο και να απευθυνθώ στο Νοσοκομείο Ναυπλίου».

Συμπέρασμα: ένας ολόκληρος νομός 97.090  κατοίκων με μεγάλη τουριστική κίνηση εξυπηρετείται οφθαλμολογικά από το οφθαλμολογικό τμήμα του Νοσοκομείου Ναυπλίου, το οποίο τμήμα «στελεχώνεται από δύο γιατρούς και μία νοσηλεύτρια, η οποία δεν αντικαθίσταται κάθε φορά που παίρνει άδεια ή έχει ρεπό. Κάθε γιατρός εξετάζει καθημερινά 39 ανθρώπους, συν τα έκτακτα περιστατικά, συν τα χειρουργεία.».

Τι να γράψεις παραπάνω;;; 
 
Δ.Χ.Γ