Ναι αλλά ο Μπάμπης με ρωτάει!!!

Παρασκευή πρωί, τελευταία εργάσιμη μέρα του Φεβρουαρίου πάω στην τράπεζα να πληρώσω τον λογαριασμό μιας κάρτας. Μέσα μου διακατέχομαι από υπολείμματα φόβου, κληρονομιά από τον πρωτόγονο άνθρωπο. Φοβάμαι την συνάντηση με το τέρας και τα φρικιαστικά χτυπήματα της ατέλειωτης ουράς του. Ο μακρινός παππούς, ο πρωτόγονος άνθρωπος είχε ιδιαίτερα ανεπτυγμένη την αίσθηση της ακοής. Με το παραμικρό σούρσιμο ενεργοποιούσε όλο το αμυντικό του δυναμικό. Εγώ πολίτης του εικοστού πρώτου αιώνα, ζώντας σε ένα επιβαλλόμενο οπτικό πολιτισμό είμαι ασκημένος να παίρνω τα απειλητικά μηνύματα μέσω της οράσεως. Δένω το ποδήλατο μου στην σιδεριά που προστατεύει ένα δέντρο και πλησιάζω διστακτικός την τζαμαρία της τράπεζας Το τέρας είναι εκεί!! Μια τεράστια ουρά φτάνει μέχρι τις αυτόματες γυάλινες συμπληγάδες πόρτες. Την Δευτέρα που θα είναι οι πληρωμές των συντάξεων θα είναι μεγαλύτερο το τέρας. Η σκέψη να παλέψω με μια μικρότερη ουρά με παρηγορεί και μπαίνω. Το μπαίνω είναι μια σχετική έννοια αφού κάποιοι παραμερίζουν για να ανοίξει η πόρτα. Ταυτόχρονο υπερασπίζονται και την θέση τους στην ουρά του θηρίου. Από την τσέπη του σακακιού μου βγάζω και ένα μικρού μεγέθους βιβλίο.
-Όση ώρα και να περιμένω ας μου κάνει συντροφιά ο Κωστής Παπαγιώργης, σκέφτομαι.
 
Διαβάζω το τελευταίο βιβλίο που κυκλοφόρησε μετά το θάνατο του. Τίτλος «Υπεραστικά» μια συλλογή από μικρά κείμενα που έγραψε για το ένθετο εφημερίδας. Στην σελίδα 232 θέση σελιδοδείκτη έχουν  οι λογαριασμοί που πρέπει να πληρωθούν. Διαβάζω τον τίτλο, «Η γηραιά κυρία» , ασυναίσθητα τα μάτια μου καρφώνονται σε μια ηλικιωμένη κυρία μπροστά στο ηλεκτρονικό μηχάνημα πληρωμών. Οι αρθριτικές της κινήσεις έχουν μια εξαιρετική ακρίβεια , ολοκληρώνουν την διαδικασία πληρωμής. Με μια ολική κάμψη του εγκλωβισμένου της κορμού σκύβει να πάρει τα ρέστα από την κρύπτη που είναι χαμηλά στο μηχάνημα. Με ρυθμό ένα χτύπημα του μπαστουνιού  ανά βήμα αποχωρεί από την τράπεζα, περνώντας άφοβη από την τρομερή ουρά του τέρατος. τελευταία νέα anagnostis.org
 
Με τα ηλεκτρονικά μηχανήματα νοιώθω μια ανασφάλεια, λες και ο υπάλληλος δεν χειρίζεται ένα άλλο μηχάνημα, τον υπολογιστή του. Πάντως η θαρραλέα γιαγιά με βοήθησε να πάρω μια γενναία απόφαση.
-Θα πληρώσω και εγώ στο μηχάνημα, Αφού τα κατάφερε η γιαγιά θα τα καταφέρω και εγώ, λέω μέσα μου για να πάρω θάρρος.
Βέβαια στο μηχάνημα δεν έχει πάει κανείς άλλος. Ποιος ξέρει μπορεί να νοιώθουν ασφαλείς, έτσι όλοι μαζί στην κοιλιά του τέρατος και να περιμένουν το θαύμα του Ιωνά. Η φαντασιακή συναισθηματική ελπίδα της εγκλωβισμένης μάζας, ένας ψυχολογικός  μηχανισμός που γνωρίζουν πολύ καλά όλες οι εξουσίες. Υπολογίζω την ουρά και τον χρόνο που πρέπει να περιμένω. Τσακίζω την σελίδα 232, βάζω τον Παπαγιώργη να χουζουρέψει στην μεγάλη τσέπη του σακακιού μου. Κάνω το μεγάλο βήμα προς το ηλεκτρονικό μηχάνημα. Εγκαταλείπω την ουρά, πίσω μου ένας παππούς χαμογελά για το απρόσμενο δώρο κέρδισε τριάντα πόντους προς την κεφαλή της τέρατος , μείωσε την απόσταση, το θαύμα της εξόδου από το στόμα του τέρατος είναι πιο κοντά.
 
Τώρα πια είμαι μόνος μου, εγώ και το ηλεκτρονικό μηχάνημα σε μια τεχνολογική μονομαχία. Για να το συμπαθήσω αλλά και για να το αντιμετωπίσω του δίνω ανθρωπόμορφα χαρακτηριστικά. Η οθόνη γίνεται ένα κεφάλι επικοινωνίας και οι δύο ασύμμετρες υποδοχές τα χέρια του. Το ένα χέρι παίρνει τα χρήματα το άλλο δίνει τα ρέστα. Αυτό που παίρνει τα χρήματα είναι στο ύψος του δικού μου χεριού και χωρίς προστατευτικό κάλυμμα μπροστά. Αυτό που δίνει τα ρέστα είναι πιο χαμηλά σε μια σκεπασμένη πλαστική υποδοχή. Ακολουθεί και αυτό την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, Εύκολα παίρνω δύσκολα δίνω!  Τα πόδια του, τέσσερες μεταλλικές ρόδες καλυμμένες κάτω από την σιδερένια του πανοπλία. Είναι και πονηρό, για να λειτουργήσει απαιτεί την αφή, πρέπει να το χαϊδέψω για να λειτουργήσει!  Η κρύα γυάλινη αφή του με ανατριχιάζει, σαν να χαϊδεύω ένα φίδι.
-Μήπως ήταν καλύτερα μέσα στην κοιλιά του τέρατος. ( Αναρωτιέμαι.) Αντανακλαστικά γυρίζω το κεφάλι μου πίσω, το τέρας μεγάλωσε έχει φτάσέι μέχρι τα γραφεία των υπαλλήλων. Επιστρέφω στην γυάλινη οθόνη αφής και ακολουθώ τις οδηγίες. Όταν πατάω το ποσό συναλλαγής, ένα μήνυμα με ειδοποιεί ότι είναι λάθος η εντολή. Ταράζομαι γιατί τώρα θα πρέπει να πάω στο τέλος της ουράς. Δοκιμάζω άλλη μια φορά αλλά πάλι το ίδιο ψυχρό μήνυμα. Το μάτι μου αναζητά βοήθεια και σταματά πάνω στον Βαγγέλη, είναι στέλεχος της τράπεζας. Τα δεκατρία χρόνια κοινής μαθητικής ζωής είναι η σωσίβια λέμβος για να σωθώ από το ηλεκτρονικό ναυάγιο. Δεν πρόλαβα να πάω, σηκώθηκε από το γραφείο του και ήρθε να με σώσει!
-Βαγγέλη όταν πατάω το ποσό με βγάζει έξω.
-Για να δοκιμάσουμε άλλη μια φορά
Το ηλεκτρονικό τέρας έκανε πάλι τα ίδια.
-Για να πατήσουμε και από τα πλήκτρα.
-Ποια πλήκτρα ;
-Να εδώ.
 
Ο Βαγγέλης μου δείχνει στην κοιλιά του ηλεκτρονικού τέρατος μια σειρά από πραγματικά πλήκτρα που λειτουργούν με πίεση.  Η ηλεκτρονική μου απειρία με εμπόδισε να τα δω. Ή ποιος ξέρει κάποιος ασυνείδητος πάλι πανάρχαιος φόβος ότι το τέρας μπορεί να κατασπαράξει τα δάκτυλα μου, εγκλώβισε την όραση μου. Πατάει το ποσό και η συναλλαγή προχωράει με πλήρη επιτυχία. Ενώ ταΐζω ευρώ το ψηλότερο αριστερό χέρι του μηχανήματος μια συμπαθέστατη γιαγιά έρχεται και κάθεται δίπλα σε μια καρέκλα. Ο χρόνος που έκανε για να στηρίξει το κορμί της στο μπαστούνι να κεντράρει το βάρος και να αρχίσει να κατέρχεται σιγά- σιγά προς τα κάτω για να βρει την βάση του καθίσματος ήταν όσο χρόνο χρειάστηκε το τέρας για να φάει τρία χαρτονομίσματα.
-Γεια σου κυρά Άννα.
-Γεια σου Βαγγέλη μου.
-Μόλις τελειώσει ο φίλος μου να σε βοηθήσω να πληρώσεις.
-Όχι δεν θέλω! Θα περιμένω την σειρά μου! ( Με το βλέμμα της συνάντησε μια άλλη κοπέλα στο τέλος της ουράς που είχε αρχίσει να κάνει και άλλο ημικύκλιο. Η κοπέλα ήταν το σύνορο για να βρει την σειρά της . Από την μεγάλη τσάντα της βγάζει ένα περιοδικό για τηλεοπτικά προγράμματα και αρχίζει να μελετά τους τηλεοπτικούς της ήρωες.)
-Μα θα περιμένετε τόση ώρα ;
-Ναι θα περιμένω και θα πάω στον Μπάμπη!
 
Σκύβει λίγο μπροστά και με τα χέρια της στέλνει ρυτιδιασμένα χαιρετίσματα προς τον Μπάμπη, τον τελευταίο ταμία στην σειρά. Ο Μπάμπης βέβαια είναι αδύνατον να δει την γιαγιά. Αλλά αυτή είναι σίγουρη ότι οι κινήσεις των χεριών της έχουν φτερά και σε λίγα δευτερόλεπτα θα αγγίξουν τα χέρια και το πρόσωπο του Μπάμπη.
-Θα είναι κάποιος γνωστός της σκέφτηκα. Η προσωπική επικοινωνία μετράει σε αυτές τις ηλικίες σου δίνει μια αίσθηση ασφάλειας.
Το αριστερό χέρι συνέχιζε να στέλνει στην μεταλλική του κοιλιά ευρώπουλα, αφού χόρτασε μέχρι το όριο που ορίσαμε έβγαλε έναν ηλεκτρονικό ήχο ευχαρίστησης. Μια ηλεκτρονική τίγρη η οποία μόλις καταβρόχθισε τον λογαριασμό αντιλόπη. Με την παρουσία του παλιού συμμαθητή εγώ ξεθάρρεψα.
-Βαγγέλη μπορώ να πληρώσω και την ΔΕΗ ;
-Βεβαίως μόνο που θα σε χρεώσει ογδόντα λεπτά.
-Για πες μου τι να κάνω;
-Ξεκίνα μόνος σου θα τα καταφέρεις.
 
Έχοντας πάρει θάρρος από την παρουσία του συμμαθητή μου, ο οποίο τώρα εκτελούσε χρέη συμπολεμιστή βρήκα τον άλλο  λογαριασμό μέσα στο βιβλίο. 
Ετοίμασα τα δάκτυλα βέλη για την απτική μου μάχη με το ηλεκτρονικό τέρας .
Αποδείχτηκα καλός μαθητής και τα κατάφερα, Σε αυτή την συναλλαγή είχα και ρέστα. Με ένα βρυχηθμό ευχαρίστησης για την ευρωφαγία το δεξί χέρι του μηχανήματος με μια μεταλλική ροή με ειδοποίησε να πάρω τα ρέστα μου.
 
Η γιαγιά στην διπλανή καρέκλα είχε βυθιστεί στην ανάγνωση του περιοδικού. Αν έκρινα από το μέγεθος της ουράς μάλλον θα το ξεφύλλιζε όλο.  Πιθανόν να έκανα την ίδια σκέψη να έκανε και ο Βαγγέλης όταν το είδα να ρίχνει δυο διαδοχικά βλέμματα ένα στην κυρία Άννα και ένα στην μεγάλη ουρά.
-Τι να σου πω Βασίλη, αν ο κόσμος χρησιμοποιούσε ποιο συχνά τα μηχανήματα θα μίκραιναν οι ουρές. Δεν μου λες μήπως θες να σου βγάλουμε κωδικούς και να κάνεις τις συναλλαγές σου μέσω διαδικτύου;
 
Μόλις είχα πάρει δυο νίκες στον ηλεκτρονικό εισπράκτορα, αλλά η ιδέα να είμαι μόνος μου πίσω από την οθόνη του υπολογιστή με τρόμαξε. Εξ άλλου και τώρα δεν ήμουν μόνος με την βοήθεια του συμπολεμιστή μου τα κατάφερα.
-Όχι Βαγγέλη, τα ηλεκτρονικά μου τα σταματάω στα ηλεκτρονικά μηνύματα. Μέχρι εκεί είμαι. Άσε που για μένα όταν βγαίνω για πληρωμές μου μοιάζει με εκδρομή.  Σχεδόν σε κάθε έξοδο συναντάω κάποιο συμμαθητή. Μένουμε τόσο κοντά αλλά τις καλημέρες μας τις ανταλλάσουμε μόνο μέσα στην τράπεζα.
-Δεν έχεις και άδικο. (Μετά στρέφει το βλέμμα του στην κυρία Άννα.)
-Κυρία Άννα μήπως θέλετε να σας εξυπηρετήσω στο μηχάνημα γιατί θα πρέπει να πάω στο γραφείο μου;
-Όχι σου είπα θα πάω στον Μπάμπη!!! (Σήκωσε τα μάτια της, το βλέμμα της σάρωσε όλες τις αυλακιές του προσώπου της και φάνηκε μια πεισματάρα παιδούλα που φορούσε την μάσκα μια ηλικιωμένης.)
-Στο μηχάνημα όμως θα τελειώνατε πιο γρήγορα.
-Ναι αλλά το μηχάνημα δεν μιλάει! Και όχι μόνο αυτό δεν ρωτάει!
-Μα τι θέλατε να σας ρωτάει;
-Ότι με ρωτάει και ο Μπάμπης.
-Και τι σας ρωτάει ο Μπάμπης;
-Ο Μπάμπης θα μου μιλήσει με το όνομα μου. Γεια σας κυρία Άννα τι κάνετε; Θα μου πει. Μετά θα με ρωτήσει για το πόδι μου, ξέρει ότι έκανα εγχείρηση. Θα με ρωτήσει και για τον σκύλο μου.  Και μετά θα μου ζητήσει τα χαρτιά για την τράπεζα.
Το μηχάνημα θα με ρωτήσει τι κάνει το πόδι μου;
 
*Την περασμένη Παρασκευή με την βοήθεια του Βαγγέλη, φίλος με πλήρη ένσημα χρόνιας συμμαθητείας, ολοκλήρωσα την συναλλαγή  με το ηλεκτρονικό τέρας και γλίτωσα τον χρονικό εγκλωβισμό στην ουρά του άλλου τέρατος. Αυτός μου είπε και την ατάκα της γιαγιά που αρνείται πεισματικά την συναλλαγή με τα μηχανήματα.
 -Ναι αλλά ο Μπάμπης με ρωτάει τι κάνει το πόδι μου.
 
Βασίλης Καπετάνιος