Τα τελευταίο στάδιο
Το είχα καταλάβει από καιρό. Τόσους μήνες διαπραγματεύσεις, χωρίς να γίνεται καμιά προσπάθεια, είτε απ’ το ένα μέρος είτε απ’ το άλλο, για συγκερασμό απόψεων, άλλα πράγματα μου έδειχναν εμένα. Τι μου έδειχναν; Ότι οι Ευρωπαίοι μας ήθελαν έξω από ευρώ και Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά από υπαιτιότητα δική μας. Κι εμείς θέλαμε να βγούμε, αλλά με υπαιτιότητα των Ευρωπαίων. Τέλεια! Τουλάχιστον, συμφωνήσαμε σε κάτι. Καιρός ήταν!
Έχουμε να πληρώσουμε και τις δόσεις του ΔΝΤ μέχρι τέλους Ιουνίου, άκουσα όμως και ηρέμησα ότι η μη καταβολή δόσης στο ΔΝΤ δεν συνιστά χρεοκοπία. Παράξενα πράγματα αυτά. Δηλαδή, τι συνιστά και γιατί δεν την πληρώνουμε; Δεν τα καταλαβαίνω εγώ αυτά.
Η Μέρκελ έδωσε προθεσμία μέχρι την Δευτέρα, που θ’ ανοίξουν οι αγορές. Δηλαδή, τι θα γίνει μέχρι τη Δευτέρα; Θα έχουμε συμφωνήσει κι αν δεν έχουμε τίθεται σε εφαρμογή το «Plan A». Ένα ήταν το Plan από την αρχή. «Plan Β» ουδέποτε υπήρξε. Και τι να το κάναμε άλλωστε; Εκεί ήταν η πόρτα και μπορούσαμε να βγούμε όποια ώρα θέλαμε, θα μας ξεσκόνιζε και το πέτο ο θυρωρός καθώς θα βγαίναμε. Μας συμβούλεψε ο Πούτιν να μείνουμε στην ΕΕ, θέλανε κι οι Κινέζοι να μείνουμε, εμείς όμως ακούμε τα υπερατλαντικά κελεύσματα, που άλλα μας είχαν διατάξει να κάνουμε. Για να φύγουμε μια ώρα αρχύτερα.
Ξέρετε γιατί; Είναι σύνθετη σκέψη, γι’ αυτό μην το κουράζετε. Θα σας τα πω εγώ. Τι θα γίνουμε, αν βγούμε απ’ την ΕΕ; Οι παρίες της Ευρώπης, ή για να σας ανατριχιάσω λίγο, οι παρίες των Βαλκανίων, Χειρότεροι κι απ’ τα Σκόπια κι απ’ τη Ρουμανία, που μπορεί να είμαστε κιόλας, γιατί δεν άκουσα καμιά απ’ αυτές τις δυο χώρες να ζητήσει βοήθεια απ’ το ΔΝΤ. Ωραία πράγματα! Του κ. Τσίπρα όμως δεν του καίγεται καρφί. Έχει περάσει και χειρότερα αυτός στα νιάτα του. Στο φτωχόσπιτο που ζούσε, φαΐ υπήρχε κάθε Κυριακή και Πέμπτη. Τις άλλες μέρες τις πέρναγαν με νηστεία και προσευχή! Γιατί να τον νοιάξει τώρα, που τα ίδια θα περνάμε κι εμείς; Και είμαστε και απροπόνητοι, μετά απ’ τα χρόνια του Andrew, με τις αλακίες (με «μ» μπροστά) που έλεγε: «Τσοβόλα, δώσ’ τα όλα» κλπ και τον ντορό που ήταν υποχρεωμένες ν’ ακολουθούν όλες οι επόμενες κυβερνήσεις. Ο λαός σκέπτεται παράξενα και… λαϊκά. «Γιατί ο άλλος μας έδινε και τούτος δεν μας δίνει» φέρ’ ειπείν. «Ρίξε του μαύρο στις εκλογές». Τους έδινε λοιπόν κι ο επόμενος και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Αν νομίσατε ότι η CIA ενεργεί πάντα χωρίς σχέδιο, παρακαλώ να το ξανασκεφτείτε κι αυτό είναι μια ταβανόπροκα προς πολλές κατευθύνσεις, για όσους δεν κατάλαβαν, δηλαδή.
Κι αν βγούμε, τι θα γίνει; Αν βγούμε, δεν θα έχουμε Ευρωπαϊκή Ένωση, να καλύπτει τα ελλείμματά μας. Οι ναζιστές στην Ναζιστία λοιπόν. Όλος ο… αγνός και αθώος Ευρωπαϊκός Νότος μαζί μας κι όποιος το πιστέψει αυτό το «αγνός και αθώος», να ψάξει να βρει τι είναι η γκαρότα και μετά το ξανακουβεντιάζουμε. Δεν θα έχουμε ευρώ, αλλά δραχμή, το νόμισμα ενός χρεοκοπημένου κράτους, με σχεδόν μηδενική αξία και πολύ θα ήθελα να τις κάνουν τις νέες δραχμές μεγάλης διαμέτρου, για να τις κάνω μασούρι και να τις χώσω στους… εκεί που καταλάβατε όλοι, των μεγαλοοικονομολόγων του ΣΥΡΙΖΑ, να τους πονέσει και λίγο η νέα δραχμή, όπως θα πονέσει κι εμάς, με διαφορετικό τρόπο βεβαίως.
Κι όταν ο κόμπος θα έχει φτάσει στο χτένι και θα ’χουμε προσκρούσει σε κυκλώπειο τείχος, θα έρθουν οι ΗΠΑτζήδες. Εμείς θα είμαστε όλοι μπρούμυτα και η κυβέρνηση, (καλά τώρα, κυβέρνηση, τρόπος του λέγειν είναι, αφού η γλώσσα μας δεν έχει ευπρεπή λέξη γι’ αυτό το πράμα, που αποκαλούμε «κυβέρνηση» κι αυτά που θα ’λεγα εγώ, θα μου τα κόψει η λογοκρισία,) θα παίρνει γραμμή απ’ την πρεσβεία των ΗΠΑ.
Πρώτο αίτημα των ΗΠΑτζήδων, («αίτημα»; Κι αυτό τρόπος του λέγειν είναι): Να μπουν τα Σκόπια στα ΝΑΤΟ.
Δεύτερο αίτημα: Να αναγνωρίσουμε το Κόσοβο, γιατί ανάμεσα στο Κόσοβο και τα Σκόπια έχουν φτιάξει οι ΗΠΑτζήδες μια απ’ τις μεγαλύτερες βάσεις τους και δεν ξέρουν πού να την εντάξουν, αφού εμείς επιμένουμε να κρατάμε τα Σκόπια εκτός ΝΑΤΟ και να μην αναγνωρίζουμε το Κόσοβο.
Τρίτο: Να μεγαλώσει η Αλβανία. Φαντάζομαι ότι μέχρι την Άρτα θα είναι καλά, εκτός κι αν θέλουν και το Μεσολόγγι.
Τέταρτο, πέμπτο… δέκατο, όσα είχαν ζητήσει απ’ τον Καραμανλή τον νεότερο, που εκείνος δεν δέχτηκε ούτε να τα συζητήσει.
Τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο θα έρθουν τελευταία, αφού, απ’ την ντροπή μας για το χάλι μας και την κατάντια μας, θα έχουμε αλλάξει το όνομα του κράτους και θα το έχουμε κάνει κάτι να λήγει σε …σταν, μια ιδέα έριξα. Θα μας τα πάρουν κι αυτά, θα φέρουν φρουρές να μας φυλάνε, για να καθόμαστε ήσυχοι, κάτι πεζοναύτες απ’ το Texas/USA και θα είμαστε όλοι πολύ ευτυχισμένοι, μέσα στην κακομοιριά μας και την δυστυχία μας. Και θα είμαστε πολύ κακομοίρηδες και δυστυχισμένοι, γιατί όταν οι ΗΠΑτζήδες θα τα έχουν καταφέρει όλ’ αυτά, θα κλείσουν την κάνουλα των δολαρίων και θα μας αφήσουν με την νέα δραχμή. Βοήθειά μας!
Αυτό φυσικά είναι ένα πολύ δυσάρεστο και απαισιόδοξο σενάριο επιστημονικής φαντασίας, που όμως έχει πιθανότητες να γίνει πραγματικότητα σε βάθος χρόνου. Εκτός κι αν προλάβουμε και υποβάλουμε αίτηση στο Κογκρέσο, –μήπως ξέρω πού πρέπει να υποβάλουμε την αίτηση,– να γίνουμε το 53ο αστεράκι στην αστερόεσσα και μετά ποιος μας πιάνει; Θα γίνουμε Hellas Beach! Ωραία, το τακτοποίησα κι αυτό!
Θα τα πούμε την Τρίτη, να ενημερωθώ πρώτα για το τι θα γίνει την Δευτέρα.
ο θείος Τάκης Παναγιώτης Περράκης
Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά:
της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.
Και
Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.
Και
Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που σας επιτρέπουν να περνάτε ευχάριστα την ώρα σας.
Και στα τρία αυτά τα μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!
Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.
