Ένοπλες Δυνάμεις και Δημοκρατία

Λέω να σας πω σήμερα τι πιστεύω εγώ ότι είναι οι Ένοπλες Δυνάμεις, μετά να μου πείτε εσείς την γνώμη σας και τέλος να βγάλουμε συμπέρασμα τι περιέχει η κεφάλα της ηγεσίας των ΕΔ, κρίνοντας βεβαίως απ’ αυτά που ξεστομίζει, χωρίς να ντρέπεται και να κοκκινίζει. Θεωρώ περιττό ν’ αναφερθώ σε μια παροιμία του λαού, που λέει «γαϊδουρινό το πρόσωπο, ζωή χαριτωμένη», γι’ αυτό και δεν λέω τίποτα, πρέπει όμως να κάνω δυο διευκρινισούλες: α) Όταν λέω ζωή, εννοώ την ζωή μας, όλων μας, γιατί η άλλη που σκεφτήκατε παρασάγγας απέχει απ’ το να θεωρηθεί χαριτωμένη. β) Με την παροιμία που θα ανέφερα, αλλά δεν την αναφέρω, έχω την εντύπωση ότι πρόσβαλα τα γαϊδούρια. Συνεννοηθήκαμε;

 

Επισκέπτεται ο πρωθυπουργός το πρώτο στρατόπεδο της χώρας, που είναι το ΓΕΕΘΑ. Εκεί βέβαια τον υποδέχτηκε και ο ΥπΕθΑ, ο αρμόδιος υπουργός ντε. Μας έριξαν και οι δύο από έναν δεκάρικο λόγο και το τι είπε ο πρωθυπουργός δεν με ενδιαφέρει καθόλου, αφού για τους δικούς του τα είπε, όχι για μένα. Εκείνα που είπε όμως ο υπουργός με αφορούν και πολύ μάλιστα! Γιατί είπε ότι ο στρατός θα υπερασπιστεί την ησυχία, ηρεμία και ειρήνη του τόπου. Που είναι πράγματα που είτε δηλώνουν απύθμενη άγνοια είτε κάπου αλλού το πάει. Πού; Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών, αλλά οι μεγαλύτεροι πρέπει να θυμόνται την τελευταία φορά που ο στρατός υπερασπίστηκε και επέβαλε την ησυχία μας. Θα αναφερθώ σε δυο περιπτώσεις: 21^η Απριλίου 1967 και 25^η Νοεμβρίου 1973, αμέσως μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και αυτήν την δεύτερη την ένιωσα στο πετσί μου, πρώτα στην Ασφάλεια της Μεσογείων και κατόπιν στο ΚΕΒΟΠ.

 

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά τις Ένοπλες Δυνάμεις δεν τις έχουμε για να βγάζουν τα τανκς περίπατο στους δρόμους της πρωτεύουσας, ούτε να κακοποιούν τον κόσμο, ούτε να συλλαμβάνουν πολίτες. Οι Ένοπλες Δυνάμεις υπάρχουν για να υπερασπιστούν την πατρίδα εναντίον κάθε εξωτερικού εχθρού, για να προστατεύσουν την εδαφική μας ακεραιότητα και την ελευθερία μας, ανεξαρτήτως ποιος και πού θα είναι αυτός ο εχθρός. Μπορεί ο εχθρός να μην είναι ξένοι, αλλά ξενοκίνητοι, να μην είναι έξω, θέλοντας να μπουν μέσα, αλλά στον τόπο μας, όπως έγινε με τον εμφύλιο. Αποκλειστικά γι’ αυτόν τον λόγο υπάρχουν οι ΕΔ!

 

Ο Καμμένος μπορεί πιστεύει ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν άλλον λόγο ύπαρξης, –ίσως– για να… θυμόνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι, αλλά δεν είναι έτσι. Τα περάσαμε αυτά, τα ζήσαμε και δεν θέλουμε να τα ξαναζήσουμε. Αν λοιπόν ο υπουργός έχει τέτοιες αντιλήψεις, θα τον έκρινα επικίνδυνο και θα έλεγα ότι πρέπει να αντικατασταθεί! Ας τον βάλουν υπουργό Υγείας, να κουμαντάρει τις… νοσοκόμες.

 

Αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι ο,τι είπε τα είπε παρουσία του πρωθυπουργού, του μεγάλου αριστερού δημοκράτη και προστάτη κουτών και αδυνάτων και των δικαίων του λαού κι εκείνος δεν αντέδρασε. Έκανε ότι δεν κατάλαβε. Γι’ αυτό βεβαίως δυο αιτίες μπορούν να υπάρχουν: α) Όταν μιλάνε οι υπουργοί, δεν προσέχεις τι λένε, απλά προσποιείσαι ότι ακούς, ωσεί παρών και β) ο πρωθυπουργός κατάλαβε όσα άκουσε και δεν αντέδρασε, επειδή τα ενστερνίζεται κι ο ίδιος. Μπορεί να θέλει κι αυτός να μας δέσει, χρησιμοποιώντας τις Ένοπλες Δυνάμεις. Η CIA έχει πολλά ποδάρια και φυτρώνει παντού. Μπορεί, λέω και ίσως έτσι να εξηγούνται κάτι ανίερες συμμαχίες και ο νοών νοείτω.

 

Εκτός απ’ αυτό, που είναι κάτι που δεν μπορώ να καταλάβω, δεν καταλαβαίνω και το είδος της δημοκρατίας που πιστεύουν. Γράφει στον διευθυντή της εφημερίδας «Καθημερινή» ο υπουργός επικρατείας Αλέκος Φλαμπουράρης, να συνετιστεί ο ενοχλητικός «αρθρογράφος της 2ης σελίδας», διότι «τέτοιοι (δημοσιογράφοι;) δεν θα περνούσαν ούτε έξω από την πόρτα της εφημερίδας». (Η Καθημερινή, 24.6.2015). Ο Στέφανος Κασιμάτης είναι αυτός και τον διαβάζω καθημερινώς. Δεν βρίζει ποτέ κι έχει άλλους τρόπους να πει αυτό που θέλει, ήτοι σφάζει με το μπαμπάκι. Ερώτηση κρίσεως τώρα: Γιατί ενοχλήθηκε ο υπουργός; Μήπως για να φιμώσει μια ανεξάρτητη φωνή; Σε τέτοια δημοκρατία πιστεύουν; Τύπου Τσάβες; Ευχαριστώ πολύ, αλλά, εγώ τουλάχιστον, δεν θα πάρω!

 

Είναι γεγονός ότι η εξουσία διαφθείρει, κάνει τους ανθρώπους να καβαλάνε καλάμι. Φυσιολογικό είναι αυτό, αλλά τόσο πολύ, βρε αδελφέ; Ποιος να μας το ’λεγε; Θυμηθείτε το προεκλογικό τους σύνθημα «Αλλάζουμε την Ελλάδα, αλλάζουμε την Ευρώπη», που είναι μια ρομαντική ουτοπία, γιατί αφήνει τις άλλες 4 ηπείρους αναλλοίωτες. Γιατί τους το κάνουμε αυτό; Δεν έχουν ψυχή τα ανθρωπάκια εκεί; «Αλλάζουμε τον κόσμο», θα έπρεπε να λένε, όλον τον κόσμο, γενικώς, με τα προστάγματα της αριστεράς, που έχει… αποτύχει παντού. Εμείς θα την αναστήσουμε. Ε, ρε χαρά ο Μαρξ, ο Λένιν και ο Στάλιν!

 

Καβαλήσανε το καλάμι λοιπόν και διαμορφώνουν αξίες κατά το δοκούν. Τι του έφταιξε του Φλαμπουράρη ο αρθρογράφος της 2^ης σελίδας; Δεν τον έβρισε, απλά τον κριτικάρισε. Και λοιπόν; Αυτή δεν είναι η δουλειά του δημοσιογράφου; Να κριτικάρει τα κακώς κείμενα! Και στέλνει επιστολή στον διευθυντή της εφημερίδας, μόλις είδε την κριτική που του ασκούσε ο δημοσιογράφος και συστήνει να συνετιστεί ο… ασύνετος αρθρογράφος της 2^ης σελίδας. Να τον κάνουν «νταντά», δηλαδή. Ίσως όμως να μην ξέρει ο υπουργός μας πώς δουλεύουν οι σωστές εφημερίδες, οπότε δικαιολογείται. Πρέπει να πω πάντως ότι δεν είναι όλες «όργανα».

 

Και τώρα, μετά το περήφανο όχι του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα της περασμένης Κυριακής, να δείτε καλάμι που θα καβαλήσουν! Ένα καλάμι μέχρι την Θεσσαλονίκη θα είναι! Δεν ξέρω βέβαια τι θα γινότανε, αν ο αναβαπτισμένος πρωθυπουργός μας έπαιρνε ένα τηλεγράφημα την περασμένη Τρίτη, που θα τον καλούσε στις Βρυξέλλες να υπογράψει το νέο μνημόνιο, το οποίο θα είναι έτοιμο, χωρίς διαπραγμάτευση. Βαρεθήκανε! Αν του έλεγαν, μ’ άλλα λόγια, «ή υπογράφεις ή δεν έχει ούτε μονόλεπτο». Τότε θα άρχιζαν τα δύσκολα. Θα μου πείτε τώρα ότι τα κράτη δεν συμπεριφέρονται έτσι. Όταν κάνουν πόλεμο, συμπεριφέρονται και πολύ χειρότερα!

 

ο θείος Τάκης  Παναγιώτης Περράκης

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά

 

της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

 

Και

 

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και

 

Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που σας επιτρέπουν να περνάτε ευχάριστα την ώρα σας.

 

Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.