Νέες Ιστορίες με πολλή τρέλα…(Ι)

Τελικά μπορεί να μην έχουμε λεφτά, μπορεί να εφαρμόζουμε μνημόνια, για να βρούμε δανεικά, μπορεί να πετσοκόβουμε συντάξεις και ό,τι άλλο βρίσκουμε πρόχειρο, μπορεί να βγάζουμε σε πλειστηριασμούς ακόμη και πρώτες κατοικίες, μπορεί τα λεφτά που μαζεύουμε να πέφτουν σε μια τεράστια μαύρη τρύπα και να χάνονται, –που, αν θέλαμε να βρούμε σε ποιων τσέπες μπαίνουν, θα μπορούσαμε, αλλά δεν θέλουμε και γιατί να θέλουμε; άσε τους ανθρώπους να γίνονται πλουσιότεροι και μείς φτωχότεροι, αφού για μας… έχει ο θεός,– μπορεί να μην έχουμε σκεφτεί καν μέχρι τώρα να κάνουμε κάτι για την ανάπτυξη, που θα μας βγάλει απ’ την κρίση, μπορεί να θέλουν να μας κυνηγήσουν απ’ όλες τις διεθνείς συμβάσεις, που υπογράψαμε και μπήκαμε, μπορεί να γίνονται όλ’ αυτά που γίνονται γύρω μας σήμερα, προς δόξαν του ελληνικού δαιμονίου, αλλά έχουμε μια παγκόσμια πρωτοτυπία, που μόνο τρελοί μπορούν  να καταφέρουν! Μια πρωτοτυπία ανυπέρβλητη!

 

Θα με ρωτήσετε τώρα για τι πράγμα μιλάω. Καλά, δεν καταλάβατε ακόμη; Ήταν κάποτε, λέει, ένας υπουργός, που έφαγε τα λυσσακά του να φέρει μια (εκπρόθεσμη!) τροπολογία στην Βουλή και τελικά την έφερε. Μετά αγωνίστηκε ως ημίθεος και ήρωας να πείσει τους βουλευτές να την ψηφίσουν και τελικά τους έπεισε. Μέχρι εδώ, όλα καλά, εν τάξει; Από ’δώ και πέρα αρχίζει η τρέλα. Η τροπολογία υπερψηφίστηκε και πήρε το δρόμο της να δημοσιευτεί σε κάποιο ΦΕΚ και να ισχύσει ως νόμος του κράτους, ενός κράτους που λέγεται Ελλάς κι εμένα ας μου επιτρέψετε, αφού μέχρι τώρα το αποκαλούσα Ελλαδιστάν, να το αποκαλώ εις το εξής Τρελλαδιστάν κι ο θεός βοηθός! Που τρόπος του λέγειν είναι, γιατί τι να σου κάνει κι ο θεός, ένας είναι όλος κι όλος και όσο παντοδύναμο κι αν τον θέλουν οι θρήσκοι, το αδύνατο δεν μπορεί να το καταφέρει. Δεν γινόμαστε άνθρωποι εμείς! Με καταλάβατε, είμαι σίγουρος.

 

Γιατί χαρακτήρισα την πορεία της τροπολογίας μετά την ψήφισή της ως τρέλα; Μέχρι την ψήφιση τα πράγματα ήσαν κανονικά και σύμφωνα με τη λογική. Εισάγεται μια τροπολογία, συζητείται και είτε υπερψηφίζετε, είτε απορρίπτεται. Αν η τροπολογία απορριφθεί, ο εισηγητής παίρνει τον λόγο και προσπαθεί να τους αλλάξει γνώμη. Αν εγκριθεί, τελειώνει εκεί η παράσταση. Με την συγκεκριμένη τροπολογία όμως, τα πράγματα έγιναν αλλιώς. Αφού εγκρίθηκε, ο εισηγητής δήλωσε από βήματος Κοινοβουλίου ότι δεν πρόκειται να εφαρμόσει την τροπολογία. «Όσο είμαι εγώ υπουργός και ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, δεν πρόκειται να εφαρμοστεί κι ας μένουν ήσυχοι οι αγρότες». Αν ο υπουργός δεν είναι για δέσιμο, τότε εγώ δεν καταλαβαίνω τίποτα και μας κυβερνάει μια άλλη κυβέρνηση, ίσως εξωγήινων και πάντως εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Τι λέτε εσείς για όλ’ αυτά; Εγώ πάντως έχω απορίες:

 

1.      Είναι σύμφωνη με την κυβερνητική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ η τροπολογία ή όχι; Αν είναι, γιατί την πολεμάει ο εισηγητής υπουργός (Αγροτικής Ανάπτυξης) του ΣΥΡΙΖΑ; Αν δεν είναι, γιατί την κατέθεσε; Έτσι κουβέντα να γίνεται, δηλαδή;

2.      Υπάρχει κυβερνητική γραμμή, αν υποτεθεί, έστω και ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μας κυβερνάει;

3.      Θεωρούν τους αγρότες τόσο κουτούς, –ε, δεν είναι και πανέξυπνοι!– που πιστεύουν ότι μπορούν να τους δουλεύουν ψιλό γαζί, μ’ αυτόν τον χυδαίο τρόπο, εισάγοντας μια τροπολογία και μετά να την αρνούνται και να λένε ότι δεν θα την εφαρμόσουν; Τότε για ποιο λόγο την κατέθεσαν;

 

Η λαϊκή εντολή που έχουν είναι φρέσκια, μόλις 2,5 μηνών. Δεν πιστεύω να μπαγιάτεψε κιόλας. Μ’ άλλα λόγια, είτε θα κάνουν αυτά που έχουν προεκλογικά υποσχεθεί είτε θα ακολουθήσουν την γραμμή που υπαγορεύει η Ευρώπη. Γιατί δεν μας λένε προς τα πού κλίνουν, για να ξέρουμε κι εμείς τι μας γίνεται; Η συγκεκριμένη τροπολογία αφορά στην επιστροφή των…

 

Θυμόσαστε τι γινότανε τον Γενάρη του 2009; Οι αγρότες είχαν βγάλει τα τρακτέρ στους δρόμους και ο Χατζηγάκης τότε, άλλος χουβαρντάς αυτός, –με ξένα κόλλυβα κάνω κι εγώ μνημόσυνο–, τους έδωσε τριακόσια τόσα εκατομμύρια, ενώ οι αγρότες ζήταγαν μόνο 150! Είχαν μυρίσει από τότε εκλογές, που έγιναν τον Οκτώβρη και η ΝΔ έχασε, γιατί ο πιο έξυπνος λαός του κόσμου έπεσε στην παγίδα του GAP και του «λεφτά υπάρχουν». Τώρα λοιπόν η Ευρώπη θέλει να πάρει η κυβέρνηση αυτά τα λεφτά πίσω, γιατί εδόθησαν ως επιδοτήσεις και οι επιδοτήσεις δεν επιτρέπονταν, αλλά ο Ευ. Αποστόλου λέει ότι δεν θα εφαρμόσει την τροπολογία, για άγνωστους σε μένα λόγους, ίσως γιατί θεωρεί ότι τα χρήματα εκείνα καλώς εδόθησαν. Και η απορία ενός άπορου: Αν καλώς εδόθησαν τα χρήματα τότε, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αντιδρούσε; Θα μου πεις τώρα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αντιδρούσε σε όλα, γιατί είναι πιο εύκολο να λες «ΟΧΙ σε όλα», από το κάθεσαι να εξηγείς, γιατί οι εξηγήσεις απαιτούν σκέψη, ένα… άθλημα στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα πάει καθόλου καλά, αλλά τις απαντήσεις και γι’ αυτό τις κρατάει το… μέλλον.

 

Στο επόμενο θα σας πω γιατί συμβαίνουν όλ’ αυτά και ποια ψυχολογική εξήγηση δίνω, χωρίς να είμαι ψυχολόγος… Θα έχει πλάκα να βγάλουμε λίγα απ’ τ’ άπλυτά μας στην φόρα.

 

ο θείος Τάκης  Παναγιώτης Περράκης

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά

 

της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες. Ο καφές εκεί, ειδικά απ’ τον Κώστα Παραρά, είναι υπέροχος!

 

Και

 

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες και γρήγορη, πολύ καλή εξυπηρέτηση. Έχουν και δυο chef de cousine καταπληκτικούς, τον Ηλία Κόκκορη και τον Γιάννη Μήτσο. Δοκιμάστε την μαγειρική τους και θα με θυμηθείτε.

 

Και

 

Της ταβέρνας «Τα Φανάρια», Σταϊκοπούλου 13, με σπιτική, ελληνική κουζίνα, άμεμπτη καθαριότητα, φαγητά της ώρας στα κάρβουνα κα οικογενειακή ατμόσφαιρα..

 

Στα δύο πρώτα μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.