Τα τρακτέρ είναι για τα χωράφια

Από τότε που άρχισαν να κυκλοφορούν και στην χώρα μας τα τρακτέρ και φύγαμε απ’ την εποχή του μουλαριού και του αλόγου, –τα γαϊδουράκια δεν άντεχαν τα καημένα,– είχαμε μάθει ότι είναι για εργασίες στα χωράφια και για κάτι δημόσια έργα, όπου η μυϊκή δύναμη του ανθρώπου δεν επαρκούσε. Καλά μέχρι εδώ, έτσι; Συμφωνούμε όλοι και όσοι δεν συμφωνείτε, οι αντιρρήσεις σας από κάτω απ’ αυτό το κείμενο, στον χώρο  που διατίθεται, –δωρεάν– από την εφημερίδα, στους αναγνώστες της. Πάμε παρακάτω λοιπόν.

 

Εδώ και μερικά χρόνια όμως μάθαμε ότι τα τρακτέρ βγαίνουν και για ρομαντικούς περιπάτους στους δρόμους και, μάλιστα, για να μην ενοχλούνται απ’ τον θόρυβο της κυκλοφορίας, κλείνουν τους δρόμους και δεν αφήνουν να περάσει ούτε ποδήλατο. Αυτά θα σας έλεγαν οι Συριζαίοι, αλλά δεν είναι έτσι. Για να ξεσηκώνεται ένας κόσμος ολόκληρος, για ν’ αφήνουν τα σπιτάκια τους και την θαλπωρή τους, για να παίρνουν τα μηχανήματά τους και να κλείνουν τους δρόμους, κάποιος λόγος θα πρέπει να υπάρχει. Δεν μπορεί, έτσι στα καλά καθούμενα να παίρνουν τα όρη και τα βουνά, για να κλείσουν τους δρόμους και να μην μπορώ να περάσω εγώ. Γιατί; Έχουν τίποτα προηγούμενα μαζί μου; Με ξέρουν; Τους έχω βλάψει ποτέ; Δεν πιστεύω. Κάτι άλλο πρέπει να συμβαίνει λοιπόν. Κάτι που όλες οι κυβερνήσεις μας δεν μπορούν ή δεν τις συμφέρει να καταλάβουν. Βεβαίως, εγώ ο ρομαντικός, μετά απ’ το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, ήξερα ότι θα αποφεύγαμε τις κινητοποιήσεις μόνο τον Γενάρη του 2015. Λέτε να έγιναν οι εκλογές πριν από ένα χρόνο ακριβώς, για να αποφύγουν τις κινητοποιήσεις των αγροτών; Δεν το πιστεύω, αλλά δεν μπορώ να το αποκλείσω κιόλας. Μήνες αργότερα μας ήρθε το επαχθές και απεχθές 3^ο μνημόνιο, μετά από μια κουραστική και εξαντλητική, 17ωρη συνεδρίαση του Eurogroup, που ταλαιπώρησε τον πρωθυπουργό μας –οι άλλοι είχαν και τα κρεβατάκια τους μαζί κι έριχναν κάναν υπνάκο πού και πού, τα ’χουμε ξαναπεί αυτά– και μας το χτυπάει ακόμη, ότι, δηλαδή, ταλαιπωρήθηκε για να κάνει μια τρύπα στο νερό, που το προσπάθησε χωρίς επιτυχία όμως, κατάφερε όμως να πλειοδοτήσει στις απαιτήσεις των δανειστών, για πρώτη φορά! Οι προηγούμενοι όλο και κάτι κόβανε, ετούτοι πλειοδότησαν για να κερδίσουν την εύνοια της Ευρώπης, που τους αποκάλεσαν προσφάτως «ηλίθιους»! Βοήθειά μας!

 

Φυσικά και δεν περιμένω απ’ τον κ. Κατρούγκαλο να καταλάβει αυτά που συμβαίνουν, ούτε και τους λόγους της κινητοποιήσεως των αγροτών. Η κατανόηση απαιτεί σκέψη και απολύτως απαραίτητη για την δημιουργία σκέψεων είναι η ύπαρξη μυαλού Το έχουν; Αν το έχουν, ας πάρουν πίσω τα νομοσχέδια για την φορολογία των αγροτών και του ασφαλιστικού. Αν δεν το έχουν, ας συνεχίσουν όπως πάνε. Δεν θα καταλαβαίνουν βεβαίως, λόγω των παραπάνω εκτεθέντων, ότι πάνε κατά διαόλου, αλλά εμείς θα ησυχάσουμε μια και καλή. Ουδέν κακόν αμιγές καλού! Τέλεια! Και, εντάξει ο κ. Κατρούγκαλος, με το μάγουλο βερύκοκο, δικαιολογείται να μην καταλαβαίνει. Εκ θεού είναι αυτά τα πράγματα. Οι υπόλοιποι όμως; Της ιδίας πνευματικής υποστάθμης είναι όλοι; Όλοι tabula τελείως rasa;

 

Σε προχτεσινή συζήτηση, με ρώτησε κάποιος: «Δεν είναι σωστό να φορολογούνται οι αγρότες, όπως όλος ο κόσμος; Οι Ισπανοί αγρότες γιατί φορολογούνται;» Σωστό είναι, ισονομία για όλους, αλλά πόσο πληρώνει ο Ισπανός αγρότης για ένα σακί λίπασμα για τα πορτοκάλια του; €8-€10. Οι δικοί μας πόσο πληρώνουν για το ίδιο λίπασμα; €60 περίπου. Ωραία ισονομία είν’ αυτή! Πού την μάθατε;

 

Πιστεύω ότι δεν μπορεί να μην καταλαβαίνουν ότι με αυτά τα δύο νομοσχέδια σβήνουν τους αγρότες και μερικά άλλα επαγγέλματα, που δεν έχουν τρακτέρ να βγουν στους δρόμους. Πού να τα βρουν τα τρακτέρ οι δικηγόροι και οι μουσικοί; Τι να κάνουν κι αυτοί; Οι δικηγόροι άρχισαν να κρεμάνε γραβάτες στα δέντρα, (η εξέγερση της γραβάτας) και οι μουσικοί πήραν τις καραμούτζες τους και βγήκαν να παίξουν μουσική. Ο καθείς και τα όπλα του! Δεν είναι ηθικό να σβήσουν καμιά τάξη, κανένα επάγγελμα, αλλά εστιάζω στους αγρότες, γιατί, αν καταφέρουν να σβήσουν τους μικρομεσαίους αγρότες, θα μας οδηγήσουν στην προ του Κιλελέρ εποχή, με τα τεράστια τσιφλίκια (ένας ο ιδιοκτήτης και οι υπόλοιποι δούλοι του, να δουλεύουν απ’ το χάραμα μέχρι βαθείας νυκτός,) με άμεσο αποτέλεσμα να πεινάσουμε όλοι, εκτός απ’ τους πολιτικούς μας, που θα ενισχύονται και θα ταΐζονται απ’ τους έξ’ από ’δώ. Συνεννοηθήκαμε; Μπορεί, δεν με πιστέψατε όμως. Εκείνος ο μοχθηρός πανηλίθιος, ο Απόλλων με έφτυσε κι εμένα, όπως την Κασσάνδρα, στο στόμα, με αποτέλεσμα να σας λέω το σωστό και να μην με πιστεύετε. Δεν πειράζει! Εκείνοι που έχουν, θα χάσουν, αν και, αν σβήσουν την αγροτιά, θα χάσουμε όλοι. Το φαγητό θα έχει καταντήσει ασύμφορο. Θα συμφέρει καλύτερα μια καλή κηδεία από λιμοκτονία, παρά να πάρουμε τρόφιμα, εκεί που θα έχουν φτάσει τις τιμές οι τσιφλικάδες. Απαισιοδοξία; Δεν θα το ’λεγα. Μάλλον, ρεαλισμός!

 

Εκεί μας έφτασαν οι πρώτη φορά αριστερά. Κι έχουν το θράσος να γιορτάζουν τον πρώτο χρόνο τους στην κυβέρνηση, ενώ τους προπηλακίζουν ακόμη και στο εξωτερικό, αλλά αυτοί χτενίζονται. Καλά, δεν είναι και θανατηφόρο… Στο εσωτερικό να δούμε πώς θα ξεμπλέξουν. Εκτός απ’ τους συγκεντρωμένους που είχαν επιστρατευτεί χτες για να γεμίσουν το Τάε κβον ντο, (και η κάμερες να εστιάζουν πάνω σε γλυκά και όμορφα γυναικεία προσωπάκια, Συγκινήθηκα τώρα!) ξέρουν τίποτ’ άλλους που να γιορτάζουν; Είτε ψηφοφόρους τους είτε μη. Γιατί εγώ ξέρω πολλούς που κρύβονται και αποφεύγουν να συζητήσουν το τι ψήφισαν 2-3 φορές πέρσι. Για να δούμε πόσες φορές θα ψηφίσουμε φέτος…

 

ο θείος Τάκης  Παναγιώτης Περράκης

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά

της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες. Ο καφές εκεί είναι υπέροχος!

Και

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες και γρήγορη, πολύ καλή εξυπηρέτηση.

Και

 Της ταβέρνας «Τα Φανάρια», Σταϊκοπούλου 13, με σπιτική, ελληνική κουζίνα, άμεμπτη καθαριότητα, φαγητά της ώρας στα κάρβουνα και οικογενειακή, φιλική ατμόσφαιρα.

Στα δύο πρώτα μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.