Ανήκομεν εις την Δύσιν

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το είπε αυτό, όταν επανήλθε στην Ελλάδα το 1974. Ήταν πίστη του και καταλαβαίνω το γιατί: Τότε δεν υπήρχε τίποτ’ άλλο για να ανήκομεν, παρά μόνο η Σοβιετική Ένωση, που ήταν απαγορευμένη, όσο κι αν το επιθυμούσαμε, λόγω συμφωνίας στην Διάσκεψη της Γιάλτας. Η Κύπρος φλεγότανε, λόγω του χουντικού πραξικοπήματος και της εισβολής της Τουρκίας, –άλλη δυτική, συμμαχική δύναμη αυτή,– η Ελλάδα έβραζε και η δικτατορία εξαφανιζότανε, λόγω αδυναμίας να διαχειριστεί τις βλακείες της. Παρ’ όλ’ αυτά, εμείς επιμέναμε να ανήκουμε εις την Δύσιν, επειδή δεν είχαμε πού αλλού να πάμε. Τα θυμόσαστε αυτά, δεν πιστεύω να τα ’χετε ξεχάσει, όσο γεννηθήκατε απ’ το ’57 και ’δώ, τουλάχιστον.

 

Σήμερα θα ήθελα να εξετάσουμε σε ποια Δύση ανήκουμε. Να ανακαλύψουμε, τέλος πάντων, με ποια δυτική χώρα ταιριάζουμε, ποια άλλη χώρα έχει τα γνωρίσματα της δικής μας. Ξέρετε εσείς καμιά χώρα της Δύσης, που να μην έχει λύσει βασικά της προβλήματα; Εγώ δεν ξέρω καμία που να έχει τόσα βασικά προβλήματα άλυτα, καμία που ν’ ανήκει στη Δύση, όπως εννοούμε την Δύση εδώ στην Ελλάδα, εμείς οι ανατολίτες, που, ενώ είμαστε ανατολίτες, ντρεπόμαστε να το πούμε, αυτό όμως είναι άλλο θέμα.

 

Θέλουμε, λέει, –άκου αισιοδοξία!– να προσελκύσουμε επενδύσεις. Ακούσατε ποτέ να ετοιμάσουμε έναν επενδυτικό νόμο, που να δίνει κίνητρα στους υποψήφιους επενδυτές, που να μην χαλάει ό,τι προσπαθούσε να φτιάξει ο προηγούμενος νόμος; Λυπάμαι που σας το λέω, αλλά τέτοια προσπάθεια δεν έχει γίνει ακόμη και με το συγκεντρωτικό κράτος που έχουμε φτιάξει, δεν πρόκειται να γίνει ποτέ! Αν έρθει κάποιος να επενδύσει στην πατρίδα μας, με ποιον φορολογικό νόμο θα φορολογείται; Με τον ισχύοντα ή με τον επόμενο, που θα μας έρθει σε 6 μήνες και θα αλλάζει δυο φορές το χρόνο; Κι αν φορολογείται με τον ισχύοντα, γιατί να μην επενδύσει στην Κύπρο, με σταθερή φορολογία 10%; Ή στην Βουλγαρία με 8%;

 

Μήπως λύσαμε το πρόβλημα της Παιδείας; Με υπουργούς πανάσχετους, που θέλοντας να αφήσουν την σφραγίδα τους, αλλάζουν το σύστημα της Παιδείας μας δυο φορές μέσα στην θητεία τους ή θέλουν να πείσουν τα αφεντικά τους ότι είναι τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι; Δεν το πιστεύω! Ένα πρόβλημα που είναι το βασικότερο όλων!

 

Πόσα χρόνια παιδευόμαστε να λύσουμε το ασφαλιστικό; Μήπως το λύσαμε και δεν το ’χω καταλάβει ακόμη; Στα άλυτα κι αυτό. Μα, αν ο εργαζόμενος δεν ξέρει ποια θα είναι η σύνταξή του, αν δεν ξέρει πώς θα γιατροπορευτεί, αν αρρωστήσει και άλλα βασικά πράγματα, που μέσα απ’ το ασφαλιστικό ζητούν λύσεις, γιατί να αποδώσει στη δουλειά του; Τα γράφει όλα στα παλιά του τα παπούτσια, αν είναι δημόσιος υπάλληλος και δίκιο έχει.

 

Μήπως περιορίσαμε τον συνδικαλισμό ή μας αρέσει να είναι κράτος εν κράτει;

 

Κανονίσαμε την αγροτική παραγωγή και την κτηνοτροφία, ώστε να παράγουμε προϊόντα που μπορούμε να πουλήσουμε κι όχι ό,τι θέλει ο καθένας; Μήπως δώσαμε κίνητρα στα μορφωμένα παιδιά των αγροτών ν’ ασχοληθούν με την γεωργία, και που, λόγω μόρφωσης και με τις συμβουλές των γονιών τους, θα έκαναν την δουλειά καλύτερα; Μήπως τους σπρώχνουμε να φιλήσουν κατουρημένες ποδιές για να διορίσει ο βουλευτής τους τα παιδιά τους στο δημόσιο;

 

Μήπως τακτοποιήσαμε τα θέματα της Δικαιοσύνης. Κι αν πιστεύετε ότι τα τακτοποιήσαμε και λύσαμε το πρόβλημα, πέστε μου ο Ρουπακιάς γιατί είναι έξω; Παρήλθε το 18μηνο, μου λένε οι νομοταγείς. Δεν μ’ ενδιαφέρει, απαντώ εγώ και δεν μ’ ενδιαφέρει γιατί με την παρέλευση του 18μήνου, δεν ανασταίνεται το θύμα! Σκότωσε άνθρωπο το τέρας, που δεν του είχε φταίξει σε τίποτα, παρουσία κόσμου και της αστυνομίας και περίμενε να τον συλλάβουν, σαν να μας έλεγε: «Ανθρωπάκια, οι νόμοι σας δεν έχουν εφαρμογή σε μένα». Άρα, μαζί με τόσα άλλα, άλυτο και το πρόβλημα της Δικαιοσύνης.

 

Είναι κι άλλα, αν όμως τα απαριθμήσω μόνο, χωρίς σχόλια, θα τελειώσουμε την επόμενη εβδομάδα. Και τώρα σας καλώ να βάλετε το χέρι στην καρδιά κα να απαντήσετε στην ερώτηση: Με ποια χώρα της Δύσης μοιάζουμε; Μήπως με καμία; Μήπως φέρνουμε λιγάκι, (τι λιγάκι; Αλλά ας μην τα δραματοποιούμε τα πράγματα,) σε χώρες του τρίτου και τέταρτου κόσμου, αν υπάρχει «τέταρτος» κόσμος. Απ’ ότι διαβάζω όμως κι εκείνους τους έχουμε καβαλήσει, αφού στη διαφθορά είμαστε πρώτοι και με διαφορά. Αυτός είναι ο κόσμος μας! Μας τον κληροδότησαν άλλοι κι εμείς φροντίσαμε να τον κάνουμε χειρότερο. «Ήταν στραβό το κλήμα, το ’φαγε κι ο γάιδαρος κι απόγινε».

 

Τώρα κανείς δεν μπορεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Μόνο όλοι μαζί μπορούμε, αλλά πρέπει να το θέλουμε. Το θέλουμε;

 

Έγραφα προχτές, Σάββατο, 20/2/2016 τα εξής: «Και αφού μας καταδυναστεύει –κατά την γνώμη του διασκεδαστή των μη δυνάμενων να σκεφτούν– και η κ. Μέρκελ, σε μια προσπάθειά της να μας κάνει κράτος και να φύγουμε απ’ το επίπεδο του χαμαιτυπείου (ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Οίκος ανοχής σημαίνει!) που είμαστε τώρα, ας γίνει και σεξιστής, που ούτε αυτό έχει σχέση με την πολιτική και ακόμη λιγότερο με την λογική». Το αναφέρω γιατί στην χτεσινή εφημερίδα διάβασα ότι το καλοκαίρι του 2015 και η κ. Μέρκελ ήταν υπέρ του Grexit απ’ το ευρώ. Αν ξαναβγάλουν τον Λαζόπουλο στο γυαλί αύριο, θα της τα σούρει κι αυτής και ελπίζω να έχει την λεπτότητα να ανακοινώσει ποιος είχε πρώτος την ιδέα. Καλά τώρα… Λαζόπουλος και λεπτότητα δεν συμβαδίζουν…

 

ο θείος Τάκης  Παναγιώτης Περράκης

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά

 

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες και γρήγορη, πολύ καλή εξυπηρέτηση.

 

Και

 

Της Ταβέρνας «Τα Φανάρια», Σταϊκοπούλου 13, με σπιτική, ελληνική κουζίνα, άμεμπτη καθαριότητα, φαγητά της ώρας στα κάρβουνα και οικογενειακή, φιλική ατμόσφαιρα και γρήγορη κι ευγενική εξυπηρέτηση.

 

Στο «Popeye bistro»,  προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους, εκτός όλων των άλλων. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.