Τοπικές εκλογές και προβλήματα στην ΝΔ
Σε λίγες μέρες θα γίνουν εκλογές στην τοπική κομματική οργάνωση της ΝΔ, υποθέτω και σε όλες τις Τ.Ο., για την ανάδειξη νέου Δ.Σ. Με το νέο οργανόγραμμα θα υπάρχει μια μόνο Τ.Ο. σε κάθε δήμο, με βάση πληθυσμιακά κριτήρια και όχι άπειρες, όπως πριν, που ο καθένας έστηνε και μια Τ.Ο. στην συνοικία του… Ακούω πολλά για τις τοπικές υποψηφιότητες. Υπάρχει μια κεντρική γραμμή για στήριξη συγκεκριμένου υποψηφίου με καταγωγή από πρώην δήμο της δυτικής Αιγιάλειας, που συνενώθηκε με τον μητροπολιτικό δήμο Αιγιάλειας ενώ στα σκαριά βρίσκονται δύο ακόμα υποψηφιότητες, θηλυκού μάλιστα γένους, εκ των οποίων η μία στηρίζεται από άτομα που δεν πρόσκεινται στη γραμμή Μητσοτάκη και η άλλη από πρώην δήμαρχο, που επιμένει να προσπαθεί να ελέγχει τις τοπικές κομματικές εξελίξεις. Τα νήματα της πρώτης υποψηφιότητας κινεί ο Αχαιός Δ/ντης του πολιτικού γραφείου του Κυριακού Μητσοτάκη, πρώην βουλευτής και κουμπάρος του, που προσπαθεί να συνενώσει τις τάσεις και να περάσει ο υποψήφιος που αυτός πρότεινε στον αρχηγό. Ακούγεται και μια ακόμα υποψηφιότητα δημοτικού συμβούλου με “πέρασμα” στο χώρο της νεολαίας, ενώ εμφανίστηκε ένας νέος υποψήφιος που αναμειγνύεται για πρώτη φορά. Υπάρχει δηλαδή ενδιαφέρον για το όργανο και αυτό είναι από όποια πλευρά και να το δεις θετικό.
Το θέμα μου δεν είναι εκεί όμως, καλώς – κακώς κάποιος θα βγει, αν και η Τ.Ο. ενός μεγάλου κόμματος και κυρίως της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορεί και πρέπει να παίζει θετικό ρόλο στην προώθηση και επίλυση των τοπικών προβλημάτων και να μην είναι ένα μαγαζάκι εξυπηρέτησης κάποιων βουλευτών που την ελέγχουν, ή ένας ρουσφετολογικός μηχανισμός προβολής κάποιων παραγόντων…
Το θέμα μου είναι η ΝΔ σαν αξιωματική αντιπολίτευση στην δύσκολη –πιο δύσκολη από κάθε άλλη φορά- περίοδο που διανύουμε, που μετά την εκλογή του νέου αρχηγού δεν δείχνει να έχει συγκροτηθεί ακόμα και κυρίως δεν δείχνει κόμμα εξουσίας, έτοιμο να αναλάβει την κυβέρνηση. Αναγνωρίζω ότι η ΝΔ πρέπει να υπηρετήσει ταυτόχρονα δύο στόχους και μάλιστα κάτω από ακραίες συνθήκες, όπως είναι η διακυβέρνηση από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ: α) Πρέπει να ετοιμάσει τη νέα πρόταση της προς την κοινωνία και β) να επιτίθεται στις καθημερινές ασυνάρτητες αποφάσεις της κυβέρνησης εντός και εκτός της βουλής. Και για τα δύο χρειάζεται ετοιμασία και χρόνος, όπως χρειάζεται και για την εσωτερική αναδιοργάνωση (οργανωτική, διοικητική, οικονομική) την διαλογή των προσωπικών, (εδώ παίζουν ρόλο και ποιοι θα στελεχώσουν τις τοπικές οργανώσεις), το μοντάρισμα της μηχανής, το δέσιμο της ομάδας…
Το μεγάλο όμως ερώτημα που πρέπει να απασχολεί αυτή την στιγμή το επιτελείο του Κυριάκου είναι το αν πρέπει να ζητήσει εδώ και τώρα εκλογές, κηρύσσοντας κατά μέτωπο επίθεση προς μία κυβέρνηση που δεν ξέρει που πατάει και που πάει κάθε ημέρα που ξημερώνει… Πόσο υπεύθυνη στάση θα ήταν αυτή για την ΝΔ που εκτός των άλλων επαγγέλλεται την γνήσια εκπροσώπηση του Ευρωπαϊσμού στην χώρα; Είναι τώρα η κατάσταση στην Ευρώπη η κατάλληλη για εκλογές; Ή τελικά η «τακτική του ώριμου φρούτου» είναι η καλύτερη;…
Και τέλος, το κρισιμότερο από όλα τα ερωτήματα για την ΝΔ, είναι το τι θα γίνει μετά την θεωρούμενη σίγουρη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ;…
Εκτίμηση μου είναι πως όσο αργούν οι εκλογές, μειώνονται οι πιθανότητες της Κεντοαριστεράς να επιβιώσει. Εάν ο Τσίπρας επιλέξει μέσα στους επόμενους μήνες να αποδράσει από τις κυβερνητικές ευθύνες, τότε το ποσοστό των κοψοχέρηδων θα επαναπατρισθεί στο ΠΑΣΟΚ. Ίσως και το Ποτάμι ακόμη να διασωθεί οριακά. Εάν αντιθέτως ο γελαστός πρωθυπουργός μας γραπωθεί από την εξουσία προσβλέποντας στην εξάντληση της τετραετίας, τόσο θα έχει γιγαντωθεί την ημέρα κρίσεως το κύμα της απαλλαγής που ο ενδιάμεσος χώρος θα εξαφανισθεί…
– Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα μπει στο μέγαρο Μαξίμου είτε με περίπατο θριάμβου, είτε στηριζόμενος στα μικρά φιλοευρωπαϊκά κόμματα. Το ερώτημα είναι τι θα συμβεί μετά.
– Εάν η χώρα βρισκόταν σε κανονικές συνθήκες, το πράγμα θα ήταν σχετικά απλό. Επαναφέροντας μια στοιχειώδη σοβαρότητα στην άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας, δίνοντας πίσω στους θεσμούς το κύρος τους, γλιτώνοντας μας από γελοία πρόσωπα και συμπεριφορές, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έβλεπε τη δημοτικότητα του να εκτινάσσεται.
Σήμερα όμως η Ελλάδα βρίσκεται σε οριακή κατάσταση. Για να ανακοπεί η επιταχυνόμενη σε όλους τους τομείς παρακμή -ο οικονομικός, κοινωνικός, εθνικός εν τέλει κατήφορος- οφείλει ο επόμενος πρωθυπουργός, με το που θα ορκιστεί, να πραγματοποιήσει ταχύτατα σαρωτικές αλλαγές και επαναστατικές ανατροπές. Πρέπει να περικόψει εν ριπή οφθαλμού τις κρατικές δαπάνες. Να διαλύσει τη γραφειοκρατία που -σαν αθηρωματική πλάκα- φράζει τις αρτηρίες της κοινωνίας και ουσιαστικά στραγγαλίζει κάθε υγιή επιχειρηματική δραστηριότητα, να νομοθετήσει ένα πάγιο φορολογικό και ασφαλιστικό σύστημα που να μην εξοντώνει την μεσαία τάξη… και πολλά ακόμα. Υπάρχουν όμως δυστυχώς και εσωτερικά προβλήματα: Είναι σίγουρο ότι το λεγόμενο Καραμανλικό λόμπυ, που στηρίζει πλέον φανερά τον Τσίπρα και την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δεν θέλει με τίποτα τον Κυριάκο για αρχηγό, και κάνει τα πάντα για να του δημιουργεί προβλήματα ώστε να μην εδραιώσει την θέση του… Είναι γνωστή άλλωστε η φράση του «αμίλητου της Ραφήνας» ότι «δεν θα αφήσω να αλώσει το κόμμα το Μητσοτακέικο», ενώ εμφανίστηκε ξαφνικά από το πουθενά και ο Σαμαράς με τάσεις «σωτήρα», επιφυλακτικά προς το παρόν, αλλά με εμφανή τα σημάδια επιστροφής του…
Η ΝΔ λοιπόν όσο η αβεβαιότητα συνεχίζεται, είναι υποχρεωμένη να ισορροπεί μεταξύ επίθεσης στην ανατροπή των πάντων που καθημερινώς εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ, του ελέγχου των εσωτερικών κλυδωνισμών που δημιουργούν στελέχη της και κυρίως οι πρώην αρχηγοί της και της σοβαρής προετοιμασίας της πρότασης της προς την κοινωνία, ψάχνοντας κάθε ημέρα την σωστή δοσολογία… Δεν είναι και εύκολα δηλαδή τα πράγματα αν υπολογίσουμε ότι απέναντι βρίσκεται μία ασύδοτη κυβέρνηση «πρώτης φοράς αριστεράς, με ολίγη ψεκασμένους», ικανή να εκμεταλλευτεί κάθε στραβοπάτημα της αντιπολίτευσης και να το στρέψει εναντίον της με τις γνωστές πλέον μεθόδους της «Σταλινογκεμπελικής» προπαγάνδας της…
Γι’ αυτό οι εσωκομματικές εκλογές πρέπει να θεωρηθούν «υψηλής προτεραιότητας» για τους εγκεφάλους της ΝΔ και να μην επαναλάβουν την μέχρι τώρα γνωστή παρεΐστικη τακτική των κολλητών… Επιτέλους, η κρίση που περνάει η χώρα είναι και γι’ αυτούς μία ευκαιρία να ξεστραβωθούν!…
* Ο Φάνης Ζουρόπουλος είναι τ. πρόεδρος της Ε.Ι.Ε.Τ. και εκτελεστικός πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων (Ε.Ε.Δ.)
[email protected]
