Από την Παρισινή Κομμούνα στην Ελληνική Βουλή

Του Άκη Ντάνου

ΒΙΤΣΙΟ, περιέργεια, έκατσα χτες να δω αντιπαράθεση των πολιτικών αρχηγών. Έναν πρώην κομμουνιστή και έναν νεοφιλελέ να βλέπουν τις εκλογές σαν ποδοσφαιρικό ντέρμπυ ή καλλίτερα σαν πετροπόλεμο γειτονιάς με γειτονιά. «Είναι κρίμα που δεν υπάρχουν ειδικοί χώροι απ’ όπου οι εκλογείς θα μπορούσαν να δουν τη «Βουλή» τους εν δράσει. Θα αηδίαζαν πολύ γρήγορα. ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ μεθούσαν τους δούλους για να μάθουν στα παιδιά τους να σιχαίνονται το μεθύσι», έγραφε ο Κροπότκιν την εποχή που δεν υπήρχε ακόμα TV να μας τους φέρνει στο σαλόνι μας. Τότε που δεν χρειαζόταν να μας δείξει ο Βενιζέλος πως είναι η σεξουαλική πράξη στα 4, ούτε πως για να γλυτώσει κανείς θα πρέπει να συκοφαντεί τον άλλο και να λέει παράλληλα δεν θυμάμαι. 

“Σ’ ΑΥΤΟ το συρφετό των μηδενικών ο λαός εκχωρεί όλα του τα δικαιώματα εκτός απ’ το δικαίωμα να βάζει στη θέση τους άλλα μηδενικά όταν τελειώσει η θητεία τους. Αφού όμως η καινούρια Εθνοσυνέλευση, που έχει εκλεγεί με το ίδιο σύστημα και της έχει ανατεθεί η ίδια αποστολή, θα είναι τόσο κακή όσο κι η προηγούμενη, η μεγάλη μάζα του λαού θα φτάσει στο τέλος να αδιαφορεί γι’ αυτή την κωμωδία και θα αρκεστεί σε μερικά μπαλώματα, ψηφίζοντας κάποιους καινούριους υποψήφιους που θα διεκδικήσουν την ψήφο της.

ΑΝ ΟΜΩΣ οι εκλογές είναι σφραγισμένες, από την ίδια τους τη φύση, μ’ ένα αδιόρθωτο ελάττωμα, τί να πούμε για τον τρόπο με τον οποίο εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της η Εθνοσυνέλευση; Σκεφτείτε, ένα λεπτό μόνο, κι αμέσως θα δείτε πόσο αδύνατο είναι να εκπληρώσει την αποστολή που της εμπιστευτήκαμε», ξανάλεγε ο Κροπότκιν.

ΑΙΩΝΕΣ πριν και μοιάζει σαν η συζήτηση και οι σκέψεις να τρέχουν τώρα. Απ την εποχή της Κομμούνας του Παρισιού ή του δικού μας συντάγματος της 3ης Σεπτέμβρη, σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει, πόσο μάλλον οι ψηφοφόροι, αφού οι πολικοί βολεύονται στο να εξουσιάζουν. Δεν έχει σημασία ποιους, δεξιά ή αριστερά η εξουσία τα ίδια αποτελέσματα έχει.

ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ και εξουσιαζόμενους έχει, ελευθέρους ανθρώπους δεν έχει.