Όπου κι αν πάω αυτή η πόλη με πληγώνει

Είναι εμφανής η έλλειψη σεβασμού προς τον συνάνθρωπο και ο κανιβαλισμός που επιβάλει το κέρδος. Αυτά κρίνουν και τον πολιτισμό των ατόμων που κατοικούν σ αυτή την πόλη. Η μαύρη μερσεντές που έχει κάνει τους πεζόδρομους ιδιωτικό της πάρκινγκ χωρίς η δημοτική αρχή να της κολλάει έστω και μια κλήση. Ο επιχειρηματίας που λες και δεν έχει χώρο με το έτσι θέλω στερεί το δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης τυφλών συμπολιτών ή επισκεπτών μας και ο αγροίκος οδηγός που συνεχίζει να βλέπει την πλατεία δημοκρατίας ως χώρο στάθμευσης, γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια τα χρήματα της διαμόρφωσης, αλλά πολύ περισσότερο τον πεζό συμπολίτη του που αν ήθελε να βολτάρει μέσα στ αυτοκίνητα θα έκοβε βόλτες στον αυτοκινητόδρομο.

 

 

Ποιος όμως ευθύνεται που κάποιοι ετσιθελικά συνεχίζουν να ζουν και να λειτουργούν εις βάρος των υπολοίπων; Αυτός που ελέγχει την λειτουργία του δήμου και αυτός δεν είναι άλλος απ την δημοτική αρχή. Αυτή επέτρεψε να αναιρεθεί η ίδια της η προσπάθεια να διαμορφώσει το κέντρο της πόλης με μικροεξυπηρετήσεις παλιάς εποχής των ημετέρων και των συγγενών των συμβούλων. Πράγματι ο δήμος γνωρίζει το πρόβλημα. Έστειλε επιστολές στους παραβάτες να συμμορφωθούν, αλλά μέχρι εκεί. Η ανοχή ενθαρρύνει και τους υπόλοιπους να κάνουν του κεφαλιού τους κι αυτό αποτελεί πια νομοτέλεια.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως υπάρχουν επιχειρηματίες και πολίτες που δεν σέβονται τους υπολοίπους, ούτε τα έργα που έγιναν ούτε αυτά που θα γίνουν, αλλά υπό το υπάρχον πολιτικό καθεστώς οι νοοτροπίες αυτές ενθαρρύνονται αφού οι αρχές είναι ανίκανες να υπερασπιστούν ακόμα και το έργο τους, δέσμιες των πολιτικών των. Είναι κατανοητό πλέον πως οι “οχτροί της πόλης” είναι αυτοί που ανέχονται να βλέπουν ότι χτίζουν να βυθίζεται μέσα στα ρουσφέτια και την αδιαφορία.