Ο επίστρατος από το Λυγουριό…

Όταν χρειάστηκε, πολλοί ξεκίνησαν από τα χωριά μας
να υπερασπιστούν Πατρίδα, Ιδανικά και τα Ιερά μας.
Μα κάποιοι δεν επέστρεψαν ποτέ στο πατρικό τους
κρατώντας επάξια δόξα και τιμή στο μερτικό τους.
 
Ξεχωρίζουμε τους ένδοξους νεκρούς του τόπου
του «Είκοσι Ένα» και ασφαλώς του «Αλβανικού Μετώπου»
αλλά και κείνους του «Χίλια Εννιακόσια Δώδεκα-Δεκατρία»
που ξεπέρασαν τα όρια σε τόλμη και ανδρεία.
 
Σ΄ αυτούς Μνημείο στήσαμε στης «Παναγίτσας» την πλατεία
με χαραγμένη, των πεσόντων όλων, την υπέρτατη θυσία.
 
Ένας που τ΄ όνομά του στο Μνημείο είναι χαραγμένο
είχε θυσιαστεί σε τόπο κομμουνιστικό και παγωμένο.
Όλα τούτα έγιναν το «Χίλια Εννιακόσια Δέκα Εννιά»,
που ποτέ δεν μάθαμε σε σχολεία πρωινά ή νυχτερινά.
 
Τότε με απόφαση Βενιζέλου και για συμμαχικό σκοπό
ένα στρατιωτικό σώμα έφτασε στη μακρινή την Οδησσό.
Το θωρηκτό «Κιλκίς» από την Ελλάδα είχε σαλπάρει
με σκοπό την επανάσταση των Μπολσεβίκων να καλμάρει…
 
Όταν το ένδοξο πλοίο έδεσε στο Ρώσικο λιμάνι,
η μισή αγγαρεία ξέπλενε των μαγειρείων το καζάνι.
Οι άλλη μισή σφουγγάριζε κατάστρωμα ή κουπαστή
και όλοι καρτερούσαν της μάχης το κανόνι ν΄ ακουστεί.
 
Ο επίστρατος ο καταγόμενος από το Λυγουριό
Διάλεξε το κατάστρωμα για να παίρνει αέρα καθαρό.
Δεν πήγε στα υπόγεια, τα σκοτεινά τα μαγειρεία,
που είχαν φαρσεμένους ποντικούς, βρόμα και δυσωδία…
 
…και  ΄κει που σφύριζε και σφουγγάριζε στου καραβιού την άκρη,
στη σαπουνάδα γλίστρησε και πνίγηκε στου Εύξεινου τα βάθη…
 
Έτσι έχασε το γιουρούσι στο πλευρό των Τσάρων της Ρωσίας,
που είχαν οργανώσει οι Ευρωπαίοι της λυκοσυμμαχίας.
Αυτό έγινε επιτυχώς εβδομήντα χρόνια…μακριά
από τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ και άλλα απολεσθέντα κορμιά.
 
Το «Κιλκίς» είχε συνοδεία το «Πάνθηρ» το αντιτορπιλικό
με είκοσι χιλιάδες επίστρατους φόρτωμα συνολικό.
 
Μετά δυο μήνες άτυχων και άσκοπων εχθροπραξιών
οι Έλληνες επέστρεψαν πεζοί δια των βαλκανικών οδών.
Πέρασαν στέπες, κάμπους, βάλτους, το Δούναβη το ποταμό
και τρόμαξαν μέχρι να φτάσουνε στον κόλπο το Στρυμωνικό.
 
Οι ορθόδοξοι Ρώσοι τους είχαν φορέσει περιβραχιόνια
-για την ασφαλέστερη διέλευση και προστασία τους-
και κείνοι, όταν ξαπόσταιναν μεσ΄τις λάσπες και τα χιόνια,
βλαστήμαγαν -ανορθοδόξως- την ανόητη εκστρατεία τους.
 
Οι άλλοι, Αγγλογάλλοι, Πορτογάλοι, Βέλγοι και λοιποί
ομαδικά και τραγικά συνάντησαν την ατυχία τους
γιατί κάποιοι γενειοφόροι Μπολσεβίκοι νευρικοί
«επί τόπου» (Ρωσικού) τους εκτέλεσαν με την ησυχία τους…
 
Όσον αφορά το «Κιλκίς» και το «Πάνθηρ», τα ένδοξα καράβια
πρέπει από ΄κει να έφυγαν νύχτα και από στρατιώτες άδεια..
πολλές μαρτυρίες δεν υπάρχουν ούτε κάτι έχει διαβαστεί
αφού τα της νέας ιστορίας ακόμη δεν έχουνε γραφτεί…
 
Παρ΄ όλα αυτά τιμή στους απανταχού νεκρούς του τόπου
που κέρδισαν μια θέση σε Μνημεία μετά ή άνευ κόπου…
 
Λυγουριό, Μάρτης 2017