Στο πανηγύρι τ’ Αη-Γιαννιού

Κάθε χρόνο τον μήνα Μάη στις οχτώ
στον Αη-Γιάννη τον Θεολόγο στο Παλυγουριό
είχαμε πανηγύρι με φήμη στην περιοχή αρίστη
που το χωριό τιμούσε πάντοτε με σεβασμό και πίστη.
 
Για δάσκαλους και μαθητές κλειστά ήτανε τα Σχολεία
αφού ο Άγιος ήταν πολιούχος και είχαμε αργία.
 
Όλοι οι πατριώτες για να φτάσουν ως εκεί
κίναγαν οικογενειακώς από τη μαύρη χαραυγή
με άλογα καμαρωτά, γαϊδούρια και μουλάρια,
που είχαν υφαντά χεράμια ριγμένα στα σαμάρια.
 
Στο προαύλιο του ναού ήτανε οι μικροπωλητές
που μετά τη λειτουργία ξεπούλαγαν τις λιχουδιές.
Είχανε γλυκά, καραμέλες, γλειφιτζούρια, μαντολάτα,
λουκούμια Συριανά και  ΕΒΓΑ παγωτό με σοκολάτα.
 
Οι προσκυνητές έδεναν τα ζώα κοντά στη ρεματιά
και στρώνανε σε ίσκιους κάτω από μια χοντρή ελιά.
Τα φαγητά οι γυναίκες τα  έφερναν από το σπίτι,
 για να προλάβουνε μαγείρευαν με τον αποσπερίτη.
 
Στον ίσκιο όλοι κάθονταν σταυροπόδι αντικριστά
και οι κυράδες μοίραζαν τα πιάτα με τα φαγητά.
Οι άντρες γέμιζαν και κέρναγαν ποτήρια με κρασί
και το κέφι δεν αργούσε στην παρέα τους να μπει.
 
…Και όταν ο αέρας έφερνε από κάπου μουσική,
που έστελνε ένα βραχνό λαούτο κι ένα γλυκό βιολί,
τότε κάθε άλλη φασαρία σταματούσε στο λεπτό
και μπροστά στην εκκλησία μπαίναν όλοι στο χορό.
 
Τις ανύπαντρες και ντροπαλές μικρές κοπέλες
με τ΄ άσπρα μεσοφόρια και τις πλουμιστές δαντέλες
με το ζόρι τις ανέβαζαν στων αλόγων τα καπούλια
και ακολουθούσανε του κόσμου  τα «σεργούνια».
 
Ο πατέρας συνήθως, που είχε βάλει για σκοπό
να ΄βρει στην ανύπαντρη κόρη έναν καλό γαμπρό,
άνοιγε δρόμο χτυπώντας το άλογο
με το ένα του το χέρι
και φώναζε δυνατά να τον προσέξουν
όλοι οι  νέοι και όλοι οι γέροι:
 
-«Κοιτάχτε πράμα που σαλεύει
και το μουστερή γυρεύει…»
 
Εκείνη τη στιγμή η κόρη, που δεν είχε λόγο,
έριχνε η δύστυχη το κεφάλι κάτω από ντροπή
και προσευχόταν στον Αη-Γιάννη τον Θεολόγο
ν΄ανοίξει τη γη για να την καταπιεί…
 
Μάης 2017